De zeven van Casablanca

Drie van de Saharaanse mensenrechtenactivisten die vastzitten in de gevangenis van Sale, ten noorden van Rabat sinds 8 oktober 2009 zijn woensdag voor de onderzoeksrechter van de militaire rechtbank in Rabat gebracht. De drie zijn Dahane Brahim, voorzitter van ASVDH, Ali Salem Tamek, vice-voorzitter van CODESA en Saleh Labihi voorzitter van het Saharaans forum ter bescherming van de Jeugd. Drie andere gevangenen zullen donderdag voor dezelfde rechter worden gebracht. Het betreft Dagje Lachgar, lid van het Uitvoerend Bureau van ASVDH, Ahmad Nassiri, lid van de raad van de coördinatie van ASVDH, en Yahdih Ettarouzi, een verdediger van de mensenrechten. Ondertussen is het zevende lid van de aangehouden groep, Rachid Sghaer, op maandag voor de onderzoeksrechter gebracht. Het gaat hier om Saharaanse burgers die voor een militair tribunaal zijn gebracht. Dat is bizar. Het verschil met een burgerlijke rechtbank is dat de militaire de doodstraf kan opleggen. De beschuldiging luidt hoogverraad en daar kan inderdaad de doodstraf voor worden gegeven. Zij worden vervolgd omdat zij een bezoek hebben gebracht aan de Saharaanse vluchtelingenkampen in Algerije. De Casablanca 7 - Support Group zoekt leden.

Aminatou thuis; gefrusteerd Marokko gewelddadig

Ainatou Haidar moest ruim een maand een hongerstaking houden om naar haar eigen huis te mogen gaan. De poging van Marokko om haar te verbannen is mislukt. De frustratie bij de Marokkaanse bezettingsmacht over haar thuiskomst uit zich door geweld. Daarvan zijn een aantal Spaanse waarnemers het slachtoffer geworden. Bijeenkomsten van Spaanse journalisten met Saharanen worden verhinderd of afgebroken. In een vraaggesprek zegt Aminatou dat haar huis onder constante bewaking staat.

Aminatou Haidar naar huis!

Vanavond komt het bericht dat er een akkoord is bereikt en dat Aminatou Haidar naar huis kan. Ze zou geen paspoort nodig hebben of excuses moeten maken aan de Marokkaanse Koning volgens Carmelo Ramirez. Ze is ondertussen terug en Franse bemiddeling zou een rol hebben gespeeld, en wellicht ook ontwikkelingen bij de Veiligheidsraad. Secretaris Generaal Ban Ki-moon is in ieder geval opgelucht.

Dit is een triomf voor het internationale recht, de mensenrechten, de internationale justitie en de zaak van de bewoners van de Westelijke Sahara" verklaarde ze volgens De Morgen.

Volgens het NRC Handelsblad heeft Aminatou nu op het immigratieformulier ingevuld dat zij "in Marokko was gearriveerd”.
Volgens het Weblog Madrid van Rop Zoutberg is men in Spanje aangeslagen door de eigen onmacht die bij dit probleem zou zijn gebleken.

Brief SZWS aan Maxime van BZ

De Stichting Zelfbeschikking West-Sahara heeft uitendelijk ook enige actie ondernomen in de solidariteitscampagne voor Aminatou Haidar. Er is een brief gestuurd naar Maxime Verhagen de twitterende minister van Buitenlandse Zaken in Nederland. Lezers van dit blog kunnen weten dat MaximeVerhagen al een paar keer door vankaas per twitter is gevraagd of hij op de hoogte is van de zaak Haidar. Er is helaas nooit antwoord gekomen via het hippe en ultra-snelle medium. (En ook twitterende Femke Halsema geeft geen sjoege.)
In de brief van SZWS wordt de minister gevraagd om snel contact op te nemen met zijn Marokkaanse collega om druk te zetten achter de toelating van Aminatou, en de vrijlating van de Zeven van Casablanca.

Het is maar afwachten of de Stichting in het komend halfjaar nog wat hoort.

Marokko houdt dapper stand

Aminatou Haidar is in de vierde week van haar hongerstaking. Ze wordt steeds zwakker en heeft last van flauwtes. Artsen geven haar nog een paar dagen. Toch blijft zij vastberaden in haar eis dat zij haar paspoort terug wil hebben en gewoon naar huis mag. Zij staat niet alleen. De solidariteitsbeweging is groots, vooral door Spaanse inbreng maar ook door de Portugese en Engelse en Amerikaanse.
De Marokkaanse regering is opgeroepen toch maar het paspoort terug te geven door onder andere het presidentschap van de EU, de Afrikaanse Unie, de Amerikaanse minster van Buitenlandse Zaken Hillary Clinton, het parlement van Portugal, de president van Oost-Timor, de minister van Buitenlandse zaken van Zuid-Afrika, Amnesty International en Human Rights Watch. Het helpt allemaal niet. Mohamed Abdelaziz, de president van de Saharaanse republiek is zo wanhopig dat hij oproepen heeft gedaan aan Koningin Elisabeth en aan de Paus. Of dat laatste zal helpen is de vraag want Marokko heeft vorige week een aantal christelijke zendelingen gearresteerd en uitgewezen.

De Marokkaanse reactie op alle verzoeken om de zaak snel te schikken blijft onaangedaan en uiterst kil. Aminatou is niet meer dan een verraadster en een Algerijns geheim agent en speelt onder een hoedje met de vijand. Zij moet excuses maken en dan pas mag zij terugkeren. De minister van buitenlandse zaken Taïb Fassi Fihri laat trots en met nadruk weten dat bij de behandeling van de zaak in het Marokkaans parlement alle partijen hem blijken te steunen in de strijd tegen Aminatou. Had iemand iets anders verwacht van de Marokkaanse dictatuur? Het zijn niet alleen de Marokkaanse politieke partijen die kritiekloos de lijn van Fassi Fihri volgen. Buiten het parlement durft ook niemand in Marokko voor Aminatou op te komen. En ook in de Marokkaanse diaspora blijft het stil. De uizondering is de blog van Ibnkafka die uitlegt waarom de uitzetting van Aminatou een illegale daad was. Verder is het stil.

Terwijl de hele wereld belangstelling toont voor deze bizarre affaire is er amper interesse bij Nederlandse media en politiek. Het blijft bij een paar kleine stukjes in de kranten. Alleen de Wereldomroep houdt het verhaal in de gaten. De Marokkaanse gemeenschap in Nederland, vaak heel luidruchtig, houdt zich angstvallig afzijdig.

Aanvulling 17 december: ik kom er laat achter maar een prettige uitzondering is MVVN , de Marokkaanse vrouwenvereniging in Nederland.

Spanje dreigt met dwangvoeding

Aminatou Haidar doet een dringend beroep op de internationale gemeenschap om haar familie in Laayoune en vooral haar kinderen, Hayad van 15 jaar en Mohamed van 13, te beschermen tegen de permanente dreiging van de Marokkaanse politie.
Haar huis staat onder permanente bewaking van de politie waardoor een sfeer van spanning en psychologische oorlogsvoering is ontstaan die vooral voor de kinderen heel zwaar is.
Drie Spaanse journalisten die in de stad zijn hebben een verbod gekregen om met de familie van Haidar in contact te treden, met het argument dat kinderen niet mogen spreken met buitenlanders en nog minder met journalisten.

Aminatou heeft met haar advocaat een testament opgemaakt waarin is bepaald dat zij niet met dwangvoeding in leven mag worden gehouden als zij het bewustzijn verliest.
Dat heeft ze gedaan nadat zij werd gedwongen zich te laten onderzoeken door een Spaanse rechter die ook haar medische gegevens heeft opgeëist.

De Hoge Commissaris voor de Mensenrechten van de Verenigde Naties, Navi Pillay, heeft Marokko opgeroepen Aminatou toe te laten.
Op 27 november heeft het Portugese parlement een motie van solidariteit met Aminatou aangenomen (met stemonthouding van de PS, PSD en CDS-PP) waarvan Marokko "met verbazing" kennis heeft genomen.
Marokko heeft verder gedreigd om de samenwerking met de EU op het gebied van immigratie, drugsbestrijding en veiligheid op te zeggen.

Het gaat heel slecht

Het volksfront voor de bevrijding van de Saguia el Hamra en Rio de Oro, afgekort het POLISARIO is een gewapende beweging. De gewapende tak valt samen met het ministerie van defensie van de Saharaans Arabisch Democratische Republiek, afgekort SADR of RASD. Sinds 1991 houdt het Polisario zich aan de wapenstilstand in de oorlog met Marokko in afwachting van het referendum over zelfbeschikking.

In 2007 hield het Volksfront zijn 12e congres in het plaatsje Tifariti in het bevrijde gebied. Daar stond de vraag centraal of de wapenstilstand nog wel zin had. Het werd immers steeds duidelijker dat Marokko het referendum niet meer wil organiseren. Dat was een uitvoerige en intense discussie. Het antwoord was een voorzichtig "voorlopig nog wel".
Het is nu twee jaar later. Marokko heeft ondertussen de repressie tot grote hoogte opgevoerd. Steeds meer Saharanen verdwijnen in de gevangenis. Saharanen mogen niet meer naar het buitenland. Buitenlands bezoek mag niet meer worden ontvangen. Aminatou Haidar laat men creperen in Spanje. De plundering van Sahraanse grondstoffen gaat onverminderd verder. Het hoeft dus geen verrassing te zijn dat de secretaris-generaal van het Polisario Front, Taleb Omar, vandaag heeft verklaard dat als Aminatou Haidar sterft er voor het Polisario geen argumenten overblijven om de vreedzame weg te blijven bewandelen. Er komt met andere woorden dan een einde aan de wapenstilstand.

De Marokkaanse leider Mohammed de Zesde heeft ook geen zin in vrede. Tijdens de verjaardag van de Groene Mars, het begin van de Marokkaanse kolonisatie heeft de Islamitische dictator verklaard dat er geen Saharanen bestaan:

Laat ik duidelijk zeggen dat er geen ruimte meer is voor dubbelzinnigheid of bedrog: ofwel een persoon is Marokkaans, of is dat niet. Er kan geen dubbelhartigheid meer zijn of het ontduiken van rechten. Nu is het tijd voor duidelijke, ondubbelzinnige standpunten en verantwoord gedrag. Men is ofwel een patriot, of een verrader. Er is geen tussenweg. Men kan niet genieten van de rechten en voorrechten van het burgerschap, om ze te misbruiken om samen te zweren met de vijanden van het vaderland.

De Europese Unie heeft vandaag gepleit voor een politieke of humanitaire oplossing van de zaak van de Saharaanse activiste Aminatou Haidar, maar noemt het een "bilaterale" kwestie tussen Spanje en Rabat.
"We hopen een politieke oplossing te vinden," zei Europees commissaris voor Europees nabuurschapsbeleid, Benita Ferrero-Waldner op een persconferentie na een ministeriële bijeenkomst van de EU met Marokko.
De EU "is bezorgd en heeft angst" en "hoopt dat er een humanitaire oplossing wordt gevonden in deze tragische zaak", volgens de Zweedse staatssecretaris van Buitenlandse Zaken Frank Belfrage, namens het voorzitterschap van de EU.
De Europese Unie loopt dus weg voor het conflict.

Het conflict rond Aminatu zelf op de Canarische eilanden wordt ook scherper. Er wordt gesproken over de mogelijkheid van dwangvoeding. Een grote eenheid oproerpolitie heeft zich laten zien in de buurt van de hongerstaakster. Aminatou zelf verliest steeds vaker het bewustzijn.

Hongerstaking Aminatu afgelopen, naar huis. Maar toch niet.

Het nieuws is nog vers, maar volgens verschillende Spaanse bronnen is de hongerstaking van Aminatu ten einde en wil ze terugkeren naar Laayoune in een speciaal door Spanje gecharterd vliegtuig vergezeld door een arts, haar advocaat en de stafchef van de Spaanse minister van buitenlandse zaken, Agustín Santos.

Toen kwam het nieuws dat het vliegtuig niet zou zijn opgestegen vanaf de luchthaven Lanzarote, omdat de Marokkaanse autoriteiten geen toestemming willen geven voor de landing. Dat zou op het laatste moment zijn gebeurd na eerdere Marokkaanse toestemming.

Volgens Spanje Vandaag is het vliegtuig wel opgestegen maar mocht het niet landen omdat er geen vluchtplan zou zijn ingediend, en gaat men opnieuw een vluchtplan indienen en morgen de reis opnieuw ondernemen.

Ondertussen is Aminatu Haidar op een brancard terug gebracht op het vliegveld waar ze haar hongerstaking voortzet.

Marokko vraagt excuses Aminatu

Aminatu Haidar kreeg een prijs in de USA en werd bij terugkeer niet toegelaten tot haar land, de Westelijke Sahara, door de Marokkaanse bezettende macht. Ze is in hongerstaking om haar paspoort terug, en toegang tot haar land te krijgen. Dit is de derde week van de hongerstaking.

Het is belangrijk nieuws dat wordt gevolgd door alle Spaanse media en de belangrijkste Engelse en Duitse. In Nederland worden er amper een paar regeltjes aan besteed. Maar de wereld is groter. De Nepalese krant The Himalayan schrijft over de Marokkaanse reactie. De minister van buitenlandse zaken Taieb Fassi Fihri beschuldigt Aminatou Haidar van het provoceren van de autoriteiten. In het Marokkaanse parlement zei hij dat Aminatu opzettelijk en zonder enige druk haar paspoort en identiteitsbewijs heeft weggegeven.
De BBC heeft het nieuws dat Marokko het paspoort wel wil teruggeven maar eerst excuses wil hebben van Aminatu.
Ondertussen hebben in de USA Senator Patrick Leahy, Senator Russ Feingold en de afgevaardigde Donald Payne zich uitgesproken voor Aminatu. Eerder had de President van Oost Timor, Ramos-Horta al zijn solidariteit uitgesproken. In het Engelse parlement ligt een motie ter ondersteuning van Aminatu ter tafel. Amnesty International heeft een verklaring uitgegeven. De Spaanse Senaat bemoeit zich ermee. En vandaag krijgt Aminatu bezoek van Euro-parlementariërs.

En U kan een petitie met een steunverklaring aan Aminatu tekenen op het web!

Clinton en de Marokkaanse vooruitgang

Hoe gaat het met Marokko, dat moderne land in Noord Afrika dat zo westers is georiënteerd?
Hillary Clinton, de Amerikaanse minister van buitenlandse zaken, is er op bezoek geweest. Ze vertelde dat het goed zou zijn voor de democratie als men zou gaan bloggen. Dat zei haar voorganger ook al. Clinton maakte verder duidelijk dat het beleid van Bush ten aanzien van de Westelijke Sahara ook zal worden voortgezet. Dat beleid is: beleefd positief reageren op Marokkaanse voorstellen om de Westelijke Sahara als Marokkaans gebied te beschouwen, om onrust te voorkomen.
Dat heeft ernstige misverstanden veroorzaakt volgens een schrijven in de Huffington Post. Gesterkt door Clinton's woorden werd de Marokkaanse Koning dadelijk agressief tegenover de Saharaanse oppositie. Zeven mensen die op bezoek waren geweest in de vluchtelingenkampen zijn gearresteerd op beschuldiging van hoogverraad.
Aminatu Haidar die terugkeerde uit New York werd verbannen. Zij had daar de Civil Courage Award in ontvangst genomen van het Robert F Kennedy Centrum. De Amerikaanse Democraten bij deze organisatie reageerden geschokt. Ook bij het Amerikaanse Christian Science Monitor is men verontrust.
En het blijft niet bij deze zaken. Steeds weer worden Saharanen opgepakt. Saharanen mogen geen buitenlanders meer op bezoek krijgen. En ze worden tegengehouden als ze op bezoek willen in het buitenland. Een Zweedse diplomate werd uitgewezen omdat zij contact heeft gehad met Saharanen. Het Polisario heeft een brief geschreven aan de Veiligheidsraad waarin zij alarm slaan. Amnesty International waarschuwt tegen de toenemende Marokkaanse agressie.

Maar Clinton lijkt andere prioriteiten te hebben. In Washington reikte zij een prijs uit aan de vertrekkende VS ambassadeur in Marokko, Riley, en bij die gelegenheid werd over meneer Riley gezegd:
"He played a pivotal role in Morocco's decision to purchase a U.S. military aircraft worth $2.4 billion. This is more than the sum of all Foreign Military Sales since the U.S. began its' security assistance relationship with the Kingdom in 1956."

Een andere voormalige ambassadeur van de USA, ene Edward M. Gabriel, is tegenwoordig adviseur van de Marokkaanse regering en in die hoedanigheid steunt hij het beleid van Clinton, zo laat hij weten bij de Global Post.

Het is niet alleen de Saharaanse kwestie die duidelijk maakt wat voor diktatuur Marokko is. Chakib El Khayari, de Riffijnse activist is in hoger beroep veroordeeld tot 3 jaar cel en een boete van 753930 dirham.


Aanvulling 29 nov. : Het State Department van Hillary Clinton heeft bekend gemaakt dat men bezorgd is over de toestand van Aminatu en dat de zaak wordt gevolgd. De New York Bar Association heeft de Spaanse en Marokkaanse autoriteiten laten weten dat zij handelen in strijd met de wet.

Hongerstaking Aminatu sinds 14 november

Foto EPA

Honderden mensen namen deel aan een demonstratie voor steun aan de Saharaanse activiste Aminetu Haidar die sinds 14 november bezig is aan een hongerstaking op het vliegveld van Lanzarote om te protesteren tegen haar uitwijzing uit haar geboorteland West Sahara.
Aminatu moest zich 18 november melden bij de rechtbank van Lanzarote vanwege "ordeverstoring", zo schrijft EPA.

Het blog Hollandse Nieuwe schrijft dat de acteur Guillermo Toledo als sympatisant van Haidar de nacht van 19 op 20 november 2009 heeft doorgebracht in de vertrekhal van de luchthaven van Lanzarote.

De Spaanse regering zou haar de vluchtelingenstatus hebben aangeboden maar dat wijst Aminetu af. Ze wil niet vluchten maar terug naar haar huis in El Ayun.

Prijs voor Brahim Dahane

De Saharaanse Dahane Daicho heeft op 16 november in naam van haar broer de Zweedse "Per Anger" mensenrechten-prijs ontvangen uit handen van de Zweedse minister van Cultuur. De prijswinnende Saharaanse activist Brahim Dahane is zelf verhinderd. Hij zit sinds 8 october samen met zes andere activisten in de gevangenis van Salah. Zij zijn op bezoek geweest in de vluchtelingenkampen in Zuid-Algerije waar een grote Saharaanse gemeenschap woont en worden nu beschuldigd van "contact met de vijand" en "landverraad". Daar kan de doodstraf voor worden gegeven.

De "Per Anger" prijs is een internationale onderscheiding in 2004 ingesteld door de Zweedse regering voor het bevorderen van humanistische en democratische waarden.
Brahim Dahane is de oprichter van de "Saharaanse Vereniging van Slachtoffers van ernstige mensenrechtenschendingen begaan door de Marokkaanse staat".

EU visserij

De Europese Unie koopt vislicenties van Marokko. De Westelijke Sahara grenst aan de Atlantische Oceaan en in de Saharaanse kustwateren zwemt veel vis. Marokko beweert dat de Westelijke Sahara bij het rechtmatig bezit van de Marokkaanse Koning hoort maar geen enkel land in de Europese Unie heeft dat erkend. Maar de EU laat de Europese vissers wel in Saharaanse wateren vissen. De visserijovereenkomst die de EU heeft gesloten met Marokko maakt geen onderscheid tussen Marokkaans en Saharaans viswater. Daar is tegen geprotesteerd en niet alle landen zijn akkoord gegaan, en zelfs Nederland heeft bezwaren gemaakt, maar tevergeefs. Nu moet de visserijovereenkomst worden vernieuwd. En weer moet worden geprotesteerd. Teken daarom de petitie! HIER alstublieft. En zegt het voort!

Een reportage van de sukkelige journalist Klootwijk over de sardinevangst in de Westelijke Sahara staat hier. Klootwijk noemt de Westelijke Sahara "het zuiden van Marokko".

Een Engelstalig overzicht van het visconflict staat bij ICE

Aminatou Haidar in hongerstaking, klaagt Spanje aan

Aminatou Haidar zal een hongerstaking beginnen op het vliegveld van Lanzarote als protest tegen haar uitzetting uit de Westelijke Sahara en verbanning naar Spanje door de Marokkaanse autoriteiten.

Zondagavond verklaarde ze desgevraagd dat ze om middernacht met de hongerstaking zal beginnen en ze roept alle internationale organisaties, mensenrechten-activisten en de regeringen van de vrije wereld op haar protestactie te ondersteunen op alle mogelijke manieren.

Op de vraag of ze haar vertrek uit de Westelijke Sahara en de vliegreis naar Lanzarote in Spanje heeft geaccepteerd nadat zij afgelopen vrijdag was gearresteerd en 24 uur gevangen is gehouden nadat zij was aangekomen in El Ayun, verklaarde ze dat de Marokkaanse politie haar heeft gedwongen in het Spaanse vliegtuig te stappen en dat ze de Spaanse gezagvoerder heeft gewaarschuwd over haar gedwongen uitzetting en over de inbeslagname van haar paspoort en dat zij haar land niet wenste te verlaten. Maar uiteindelijk heeft de gezagvoerder na telefonisch overleg met de Spaanse autoriteiten besloten om met haar in het vliegtuig te vertrekken naar Lanzarote. Dat is de reden waarom Aminatou de Spaanse autoriteiten beschuldigd van medeplichtigheid in deze zaak en zij heeft hierover een klacht ingediend op het politieburo van het vliegveld.

update: Zie ook Radio Nederland Wereldomroep

Aminatou Haidar land uitgezet! !

De Solidariteitsgroep Westelijke Sahara brengt het bericht dat Aminitou Haidar volgens het Marokkaans persburo haar land is uitgezet door de Marokkaanse bezettingsautoriteiten. Het bericht is inmiddels bevestigd door het Saharaans persburo. Ze zou met geweld op het vliegtuig zijn gezet naar Lanzarote in Spanje.

Update: Aminatou Haidar is haar land uitgezet door de Marokkaanse bezettingsmacht en haar papieren zijn door Marokko in beslag genomen. De Spaanse vliegtuigmaatschappij Top Fly heeft haar tegen haar wil en zonder papieren meegenomen, en de Spaanse douane heeft haar zonder papieren toegelaten. Aminatou Haidar wil terugkeren maar wordt nu door de Spaanse douane tegengehouden omdat ze geen papieren heeft! Spanje en Marokko werken op deze manier samen bij het verbannen van de Saharaanse activiste uit haar land. Ondertussen verblijft zij nog op het vliegveld van Lanzarote.

De Solidariteitsgroep Westelijke Sahara bericht verder dat Haidar er niet aan denkt de luchthaven van Lanzarote te verlaten vooraleer ze bevestiging krijgt te mogen terugreizen naar haar thuishaven, El Aaiún. Ze is bereid daartoe in hongerstaking te gaan.

Aminatou Haidar gearresteerd

Vandaag rond 12.30 uur is de Saharaanse Aminatou Haidar door de Marokkaanse politie gearresteerd toen zij aankwam in op het vliegveld van El Aaiún, de hoofdstad van West-Sahara. Zij kwam van de Canarische eilanden en was in gezelschap van twee Spaanse journalisten.

Aminatou Haidar heeft in october in New York de Civil Courage Prize in ontvangst genomen. In 2007 werd zij onderscheiden met de Zilveren Roos en in 2008 met de R.F. Kennedy Award. Zij is president van de mensenrechtengroep Colectivo de Defensores de los Derechos Humanos Saharauis (CODESA) en is een symbool voor de geweldloze strijd tegen de Marokkaanse onderdrukking. In 1987 was ze op 21-jarige leeftijd een van de 700 mensen die werden aangehouden voor deelname aan een bijeenkomst waarin werd aangedrongen op een referendum over zelfbeschikking. Zij 'verdween' vier jaar zonder proces, en werd gemarteld. In 2005 werd zij weer door de Marokkaanse politie opgepakt en mishandeld na een vreedzame demonstratie. Ze werd toen vrijgelaten na 7 maanden van internationale druk door organisaties zoals Amnesty International en het Europees Parlement.

In een rede op 6 november bij de verjaardag van de "Groene Mars", de volksverhuizing van honderddduizenden Marokkanen waarmee Spanje onder druk werd gezet om de Spaanse Sahara aan Marokko over te dragen zonder de Saharaanse bevolking te raadplegen, stelde koning Mohammed VI dat "het communiceren met de vijand gelijk staat aan hoogverraad". Op 8 october werden al 7 mensen op het vliegveld van Casablanca opgepakt bij terugkomst van een reis naar de vluchtelingenkampen.

Spaanse media zoals El Pais. schrijven over deze zaak. Nederlandse niet.

De reactie van het RFK Center:

Ms. Haidar returned to Western Sahara today after a visit to the United States to receive the Civil Courage Prize awarded by the Train Foundation for her courageous defense of the rights and liberties of the Sahrawi people. While in the U.S., she briefed Congressional staff members on the current state of human rights in Western Sahara. She also met with representatives of UN member states. Ms. Haidar traveled to Western Sahara escorted by associates from Spain, who have reportedly been detained along with her.

RFK Center believes the detention of Ms. Haidar is directly related to her work in the defense of human rights.

RFK Center urges the authorities in Morocco to:

1. Immediately and unconditionally release Aminatou Haidar;

2. Take all necessary measures to guarantee her physical and psychological integrity;

3 Guarantee the protection of her fundamental human rights, as enshrined in several international instruments, including the International Covenant on Civil and Political Rights, which Morocco has ratified; and

4. Guarantee that Ms. Haidar is able to continue her work as a human rights defender without fear of reprisal.

Bij het Europees Parlement heeft inmiddels het Portugese Esquerda gereageerd.

AI Haarlem: Mogen alle Saharaanse politieke gevangenen naar huis aub?

Er zitten nog al wat mensen vanwege politieke omstandigheden in de Marokkaanse gevangenis. Vooral Saharanen. En in de week van 4 tot 14 november wordt weer de Marokko week gehouden in Haarlem. Dus wat doet de Haarlemse Amnesty International groep tijdens de Marokkoweek? U heeft het vast al geraden: zij voeren een handtekeningenactie tbv de Europese Richtlijn Gelijke Behandeling. Tegen discriminatie van Marokkanen enzo.

Het is Nederland op zijn smalst, en de niet onsympathieke maar toch wat achterlijke vorm van betrokkenheid met de medemens in het Haarlemse doet sterk denken aan de manier waarop Pax Christi de kwestie West Sahara benadert en dat is door de Saharaanse tragedie volkomen te negeren. De christelijke vredesbeweging kent helaas geen solidariteit met de vluchtelingen uit de Westelijke Sahara. Saharanen zijn de paria's onder de paria's en de vraag is hoe dat komt. Zijn de christenen van Pax Christi achterlijk of zijn ze doortrapt?

Gelukkig is er internationaal wel aandacht voor de slachtoffers.

Verdwijningen

Er zijn in Marokko nogal wat mensen, waaronder Saharanen, opeens verdwenen. Soms heeft dat te maken met de gewoonte van de gendarmerie om mensen domweg op te pakken zonder daar mededelingen over te doen. Na een paar dagen blijken de mensen dan vast te zitten op basis van een al dan niet uit de lucht gegrepen beschuldiging. Voorbeelden daarvan zijn Abdelkader Belliraj, Chakib El-Khayari, Enaama Asfari. Een recent schokkend geval was dat van het al eerder door de politie verkrachtte meisje Nguia El Haouassi dat op de Dag van de Ontvoerden werd gekidnapt.
Er zijn ook mensen die nooit meer terugkeren. Dat bezorgt de Saharaanse gemeenschap een zwaar trauma.

Gisteren ontstond er verwarring over Sultana Khaya. Er verscheen een bericht waarin stond dat ze was verdwenen. Dat bericht is ondertussen ingetrokken. Waarschijnlijk is er sprake van een verwisseling. het gaat niet om Sultana maar om Soukaina Jid Ahlou El Idrissi die is opgepakt door de politie. En dat is bekend omdat er een getuige bij de arrestatie was. De bezorgdheid om het welzijn van Sultana is groot, want de Marokkaanse poltie heeft haar eerder zo zwaar mishandeld dat ze een oog kwijt is geraakt.

Dat de Marokkaanse politie mensen laat verdwijnen is niet van vandaag of gisteren. Onder het terreurbewind van Hassan II verdwenen ook mensen en het bekendste geval daarvan is dat van de socialistische leider Ben Barka. De verantwoordelijke daarvoor blijkt weer bij de gendarmerie te werken, zelfs als hoogste baas, het is meneer Benslimane. Dat is aktueel geworden omdat de Franse justitie wil hem spreken. De hoogste baas van de Marokkaanse politie staat op de lijst van gezochte personen bij Interpol.

Antisemitisme

Bovenstaande cartoon is verboden in Marokko. Het plaatje moet de net getrouwde prins Moulay Ismael voorstellen. Omdat op de achtergrond een Davidster is getekend zou er sprake zijn van antisemitisme en belediging van het koningshuis. De krant die het had geplaatst is een paar dagen uit de roulatie gehaald.
Enige tijd geleden had de Sultan al verklaard dat de Holocaust bij 'de universele erfenis van de mensheid' hoort, waarmee hij bedoelde dat ook hij de Holocaust een vreselijke gebeurtenis vond. Er bestaat een project Aladin waarmee de Arabische wereld moet worden onderwezen over de Holocaust en de Sultan werkt daar aan mee. (De Marokkaanse betrekkingen met Iran waren al eerder verbroken, al had dat met een andere zaak te maken.)
En onlangs heeft de Sultan de hoogst mogelijk onderscheiding verleend aan Jason Isaacson, een directeur van het American Jewish Committee (AJC). Dat is een slimme zet. De Marokkaanse lobby in de USA is niet zo sterk maar de Joodse des te meer. De Marokkaanse regering wordt door deze dingen in Joodse kringen populair maar of dat daarbuiten ook zo is valt te betwijfelen.

De website van het Joods-Marokkaans Netwerk in Amsterdam is overigens al jaren niet aangepast.

Intimidatie arrestatie

De Marokkaanse politie heeft op 01 oktober 2009 rond 11:45 Soukaina Jid Ahlou El Idrissi gearresteerd. Zij is een Sahrawi-activiste en voorzitter van het Forum voor de toekomst van Saharaanse vrouwen. De arrestatie vond plaats bij de controlepost ten oosten van El Aaiun. Ze werd vergezeld door Ngui Boukhers die lid is van de commissie voor de mensenrechten in Smara. Beide hadden het proces tegen de Saharaanse politieke gevangenen bijgewoond dat op plaatsvond op 30 september in El-Aaiun.

Volgens de getuigeverklaring die Ngaia Boukhers heeft afgelegd aan de ASVDH werden ze in een taxi naar de stad Smara door de Marokkaanse politie gevraagd om hun identiteitskaart. Mevrouw Soukaina moest uitstappen en kreeg te horen ze instructies hadden om haar te arresteren. Ngaia Boukhers voegde eraan toe dat ze twee Toyota Prado type auto's van de veiligheidstroepen heeft gezien om mevrouw Soukaina te vervoeren.

De ASVDH veroordeelt deze praktijken van intimidatie en pesterijen die het vrije verkeer van de Saharaanse activisten belemmeren met klem.

Nederlandse wapenhandel goede zaak?

Het Nederlands buitenlandse beleid ten aanzien van de conflicten in de Maghreb is zo rechtlijnig als een dekzwabber op een piratenschip. Nederland erkent de annexatie door Marokko van de Westelijke Sahara niet, en Verhagen verklaard in Algerije dat Nederland de secretaris generaal van de UN steunt in zijn streven om een politieke oplossing te bereiken die voorziet in zelfbeschikking voor de Westelijke Sahara, in plaats van oorlog, maar is toch best bereid om wapens aan de Marokkaanse agressor te leveren.
En zo zijn er nog wel meer problemen met de Nederlandse verspreiding van vernietingswapens. Als je je bezwaren wil uitspreken kan je nu een petitie tekenen.

PETITIE

Vind jij ook dat het de hoogste tijd is dat Nederland stopt met de export van wapenonderdelen naar conflictgebieden en zo bijdraagt aan mensenrechtenschendingen wereldwijd?
Teken dan de Fair Politics PETITIE! Met deze petitie roept Fair Politcs de Nederlandse regering op om een eindbestemmingsverklaring te eisen voor alle wapencomponenten die vanuit Nederland worden geëxporteerd. De petitie zal op maandag 5 oktober worden aangeboden aan minister Verhagen en staatssecretaris Heemskerk.

Ga naar www.fairpolitics.nl/petitie om te tekenen, graag vóór maandag 5 oktober. En stuur deze oproep vooral ook door aan anderen. Hoe meer mensen deze petitie ondertekenen, hoe sterker het signaal aan minister Verhagen en staatssecretaris Heemskerk!

Dear CIA,

De regering van de USA heeft een inlichtingendienst die de allermodernste middelen inzet bij haar werk. Ze hebben een website, en sommigen denken zelfs dat ze een internet hebben. Hoe dan ook, het CIA World Fact Book is een geweldige bron van informatie over vanalles en nog wat. Helaas is de CIA informatie niet heel erg nauwkeurig. Zo verspreiden ze een kaart van West Sahara zonder melding te maken van de opdeling van het land tussen Marokko en de Saharaanse republiek. En ze beweren dat Marokko het gebied administratief bestuurd. Om de CIA te helpen haar informatie te verbeteren kan je een webformulier invullen. Dat heb ik gedaan met de volgende tekst:


Dear CIA,

The World Factbook 2002 provides a wrong map of Western Sahara.
According to your information Morocco has administrative control over WS.
This is not correct. The eastern part of the Western Sahara is governed by the RASD the Saharawi Arab Democratic Republic which is recognized by 80 nations in the world, such as Algeria, Mauretania and South Africa.
In between the Moroccan and the RASD controlled areas there is a 2000 km long military berm and millions of land-mines.
For more information you can contact the United Nations Mission for the Referendum in Western Sahara , MINURSO. They provide excellent maps.

yours sincerely,
Magmoet van Kaas


Na vier of vijf errormeldingen krijg je dan dit:

Thank you for contacting the CIA

Your question or comment has been successfully submitted. Your confirmation number is A3DFT.

This page is automatically generated when we receive your submission. There is no need to phone or fax us for further confirmation.

Afwachten dus maar.

Aboutaleb gaat spreken

"De Kamer van Koophandel Rotterdam, HIC-Marokko, het Ontwikkelingsbedrijf Rotterdam en het Nederlands Centrum voor Handelsbevordering nodigen u graag uit voor een kennismakingsbijeenkomst met de nieuwe Marokkaanse ambassadeur Jaouad el Himdi. De netwerkreceptie vindt plaats op 30 september 2009 van 17.00 tot 19.30 uur bij de Kamer van Koophandel Rotterdam aan de Blaak 40 in Rotterdam. Deze bijeenkomst is bestemd voor iedereen die economisch bij Marokko betrokken is. Om 17.40 uur wordt het Welkomstwoord verzorgd door de heer Ahmed Aboutaleb, Burgemeester van Rotterdam."
Wij geven u nog wat achtergrond informatie over Marokko: "De staat Marokko is ontstaan toen het land zich onafhankelijk verklaarde van Frankrijk op 2 maart 1956. Zijne Koninklijke Hoogheid Mohamed VI is het Marokkaanse staatshoofd sinds 23 juli 1999. Marokko ligt in noordelijk Afrika aan de kust van de Middellandse Zee, de Straat van Gibraltar en de Atlantische Oceaan, grenzend aan Algerije en Mauritanië."

Correctie. Nee. Mauritanië grenst niet aan Marokko, dat is een leugentje voor de goede schijn. Marokko grenst in het zuiden aan de mijnenvelden die het zelf heeft gelegd om haar illegaal geannexeerde gebied tegen de rechtmatige eigenaren te verdedigen: het Saharaans bevrijdingsfront Polisario. De Marokkaanse mijnen markeren de grens met de RASD, de Saharaanse republiek. Maar dat zal je niet horen van de Marokkaanse regeringsvertegenwoordigers die het bestaan van de Saharanen stelselmatig wegdrukken uit hun eigen bewustzijn en ook uit het Nederlandse.

De Saharanen die in het door Marokko bezette gebied wonen worden stelselmatig vernederd en mishandeld. Zij moeten zwijgen, nog meer dan Marokkanen zwijgen moeten.
Maar Aboutaleb gaat spreken! Op 30 september 2009 om 17.40 uur.

Deutsche heiratet Prinzen von Marokko

Het Marokkaans Sultanaat heeft een lange historie. De grondlegger van de nog heersende Alaouïeten dynastie, die stamt uit de 17e eeuw, was ene Moulay Ismael. De heerser van vandaag is Mohammed VI en die heeft het niet altijd makkelijk. Zo had hij een poosje geleden last van zijn ingewanden. En daarom kon hij niet naar een feestje van Moammar Khadafy, de glorieuze leider van Libië. Het was slechts een smoesje omdat hij daar de President van de Saharaanse Republiek niet tegen het lijf wilde lopen. Maar het was voor het eerst dat in Marokko iets werd gepubliceerd over de gezondheid van de Koning. Journalisten die het onderwerp uitdiepten werden opgepakt en dagenlang ondervraagd. De Marokkaanse journalistiek heeft het er moeilijk mee.

De Sultan-Koning van Marokko had ook geen tijd om de vergadering van de Verenigde Naties bij te wonen hoewel daar toch zeer veel staatslieden aanwezig waren, zoals president Obama en zelfs Jan-Peter Balkenende, want hij was te druk met de voorbereidingen van het huwelijk van de huidige Moulay Ismael met een Duitse schone.
De plechtigheid is inmiddels voltrokken met belangrijke gasten. Volgens Bild was ook Moulay Hicham aanwezig, de rebellerende prins waar de koning niet mee gezien wil worden.
De Sultan-Koning van Marokko heeft overigens de bijnaam: ‘de laatste koning'.

Akkoord na half uur onderhandelen

De wazige onderhandelingen over de Westelijke Sahara die onder leiding stonden van neêrlands tópdiplomaat van Walsum sleepten zich oneindig traag voort. Maar het kan ook anders en dat is bewezen door het Pleincollege Eckart in Eindhoven. De leerlingen van deze school speelden het simulatiespel "Regel de Wereldvrede" dat was georganiseerd door "Euro's voor Vrede" en na slechts een dik half uur bereikten zij een duurzame overeenkomst. Dit is het resultaat:

Marokko wil het winstgevende gebied 'de Westelijke Sahara' liever niet kwijt. Toch is het land bereid om mee te werken aan het afbreken van de muur, het opzetten van politieke partijen voor zowel Saharanen als Marokkanen, een open politiek systeem en open grenzen, mits ze de komende 50 jaar haar 'investeringen' in het gebied terugbetaald krijgt en Marokko er niet financieel op achteruit gaat. De Saharanen gaan hiermee akkoord.

Bekijk hier het hele verslag van het Pleincollege Eckart uit Eindhoven van de onderhandelingen over de Westelijke Sahara.

De Oxford Six

Toen de zes studenten nog dachten dat ze een reis gingen maken.


Zes Saharaanse studenten wilden deelnemen aan een vredesproject in Oxford waar zij voor waren uitgenodigd door Talk Together. Maar zij mochten niet naar Oxford. De studenten werden door de Marokkaanse autoriteiten tegengehouden. Want zomaar gaan praten over vrede... nee zo werkt het niet in Marokko. Amnesty International zag zich gedwongen een verklaring uit te geven.

Hieronder het verhaal van een van de zes studenten:

Mijn naam is Choummad Laarousi Rezouk
Ik ben geboren op 22/12/1989 in El Aiun, de Westelijke Sahara.
Ik ben een van de zes Saharaanse studenten die het recht werd ontnomen om naar het Verenigd Koninkrijk te reizen voor het Talk Together programma in Oxford deze zomer.
De Marokkaanse autoriteiten hielden ons tegen op de Al Massira luchthaven in Agadir, Marokko, op 5 augustus. We werden geslagen en met geweld naar huis gestuurd.

We werden onder surveillance geplaatst van de Marokkaanse politie in El Aiun.

Op 1 september terwijl ik naar huis ging, werd ik in de buurt van de middelbare school "Almorabitin" aangehouden door een politie-auto vol met agenten in burger.

Het eerste wat ze deden was me blinddoeken zo dat ik ze niet kon herkennen en toen begonnen ze met slaan en schoppen op alle delen van mijn lichaam.

Ze reden me naar Wad Saguia Elhamra (een vallei in de woestijn) die ik herkende toen de politie al mijn kleren en de blinddoek afdeed, en me handboeien aandeed met wat kleren onder de handboeien zodat ze geen littekens zouden achterlaten.

Na een poosje kwam een auto type 110 aan, en toen kreeg ik weer een blinddoek voor, maar ik herkende de politie officier die arriveerde, zijn naam is Aziz Anouch, ik herkende zijn stem omdat hij mij eerder had gearresteerd en gemarteld.

De politie sloeg en schopte me terwijl ze mij ondervroegen over onze reis naar het Verenigd Koninkrijk, en over de reden waarom wij gingen.

Vragen over de organisatoren van de reis, de oprichters, of het Polisario er verantwoordelijk voor is, of doet het Front de financiering? Wie waren onze contacten ...

Ik ontkende enig verband met het Polisario-front met onze reis en vertelde dat we een aanvraag hebben ingediend om het programma bij te wonen en toen werden uitgekozen.

Ik werd ook ondervraagd over enkele andere Saharaanse activisten; jongeren en vrouwen die op het moment worden gevolgd door de politie, maar ik ontkende die.

De politie schonk benzine over me en dreigde me aan te steken om mij te dwingen informatie te geven. Ik bleef bij mijn ontkenning. Ze goten koud water op mij.

Toen hingen ze me op de manier die zij de "gegrilde kip" noemen, dat is een beruchte marteling die de politie gebruikt.

De politie vroeg mij naar Saharaanse mensenrechten activisten, ik vertelde dat als ik ze ken iedereen ze kent. De ondervraging werd gevolgd door schoppen en slaan.

Ze groeven een gat in de grond van mijn maat, zetten me erin, vertelden dat het mijn graf was. Ze gooiden zand over me heen, behalve over mijn hoofd, en ze lieten me in die toestand voor ten minste een half uur.

De politie kwam terug en ondervroeg me met dezelfde vragen. Ik bleef bij mijn ontkenning.

De politie haalde me uit het gat, gaf me mijn kleren terug en zette me in de auto.

Aziz Anouch dreigde dat als ik zijn naam zou noemen of voor een video zou vertellen wat er met mij was gebeurd, de politie me zou ontvoeren en vermoorden.

Ik doe een beroep op alle internationale overheden en organisaties om op te treden tegen de wreedheid van het Marokkaanse regiem dat de mensenrechten schendt van ons Saharaanse volk. Geef ons internationale bescherming.

Ik weet zeker dat de andere studenten die hebben meegedaan aan het Talk Together-project dezelfde wreedheden zullen tegenkomen die Nguia El Houassi en ik hebben ondervonden.

Ik doe een beroep op de Verenigde Staten om druk uit te oefenen op Marokko om te stoppen met het martelen van Saharaanse studenten, vrouwen en kinderen.
-------------------------------------

Hieronder het verhaal van Hassawina Nguyia.


---

Ondertussen heeft het Nederlandse IKV/PaxChristi zijn website over Marokko aangepast... er staat geen woord over de Westelijke Sahara in!

Dossier Belliraj

De Belgische Marokkaan Abdelkader Belliraj werd na enkele dagen bezoek in Marokko opgepakt en gemarteld en sinds die tijd bestaat de Affaire-Belliraj. De Belgen zijn niet bekrompen met hun affaires. Het gaat in deze zaak om niet minder dan de integriteit van de Staatsveiligheid en de verhouding met het koninkrijk Marokko. Het Mondiaal Magazine heeft er een journalist opgezet die met steun van het Fonds Pascal Decroos voor Bijzondere Journalistiek vandaag een artikel presenteert.

"België, dat verdeeld is in believers en non believers maar zich steeds diplomatisch stil heeft gehouden over de rechtsgang in Marokko, zal kleur moeten bekennen. Als het federaal parket geloof hecht aan de Marokkaanse piste dat Belliraj een moordenaar en terrorist was, zal het zijn medeverdachten van de moorden en andere criminele activiteiten moeten vervolgen."

Verder lezen: bij het Mondiaal Magazine.
Of lees het hele MO*dossier Belliraj.

Ramadan

De Ramadan wordt gevierd op vele plaatsen, zoals in Marokko maar ook in de Westelijke Sahara en ook in Nederland.
In de Lage Landen wordt door de anti-Islamitische VVD het ontslag bij de Erasmus Universiteit gevierd van Tariq Ramadan, de Islam deskundige die in Rotterdam was aangesteld om de integratie van de Moslim gemeenschap in Nederland te bevorderen. Het feit dat Ramadan al een poosje een programma heeft voor de Iraanse zender Presstv werd tijdig genoeg aangegrepen om zijn ontslag juist voor de aanvang van de Vastenmaand rond te krijgen.
De Rotterdamse Burgemeester Aboutaleb zit nu met de gebakken peren die worden geserveerd door de homo-lobby samen met Afshin Ellian die hoogleraar is voor Sociale cohesie, burgerschap en multiculturaliteit bij de concurrerende Universiteit Leiden.

In Marokkaanse kringen raakt men opgewonden van deze zaak. Saharanen daarentegen laat het koud, want zij beschouwen Tariq Ramadan als een vriend van Marokko. Is dat zo?
De hoogleraar was inderdaad op vakantie in Marokko toen hij van zijn ontslag hoorde. Daarnaast heeft Ramadan tijdens zijn integratiewerk helemaal niets gedaan aan het concept "respect voor internationaal recht" bij de Marokkaanse minderheid in Nederland.
En dat is eigelijk een cruciale voorwaarde bij de inburgering in dit land waar het internationaal recht in de grondwet is verankerd. Met name voor Marokkaanse Islamieten zolang de Leider van deze gelovigen publieklijk zijn voeten blijft afvegen met uitspraken van het Internationale GerechtsHof over de Westelijke Sahara. En daarbij de discussie over de annexatie strafbaar stelt voor de Marokkaanse wet. Kan men loyaal burger zijn in Nederland, respect hebben voor het Internationale Gerechtshof, en instemmen met de illegale annexatie van de Westelijke Sahara? Dat Ramadan die vraag niet heeft behandeld zal hem Marokkaanse dankbaarheid hebben opgeleverd.
Maar het wordt hoog tijd dat die discussie wel wordt gevoerd en nu Ramadan dat niet meer kan is het wachten op Afshin Ellian, onze hoogleraar Sociale cohesie, burgerschap en multiculturaliteit.

Uitleveren

Nederlandse lezers mogen dan verontrust de wenkbrauwen fronsen bij het bericht dat Malika Karoum, een Nederlands-Marokkaanse inlichtingendienst medewerkster uit Slotervaart, tot een lange celstraf is veroordeeld in Egypte vanwege betrokkenheid bij wapenhandel en zwartgeldgedoe. Bij de Belgische lezer zal de laatste tijd een heel andere gemoedstoestand zijn ontstaan. Om te beginnen was er de veroordeling van de Marokkaanse Belg Belliraj.

Abdelkader Belliraj vertrekt in januari 2008 naar Marokko.
Belliraj verteld over zijn verblijf daar: : "Ik werd op een dinsdagavond in januari van de straat geplukt in Marrakesj. Ik kreeg handboeien om en werd geblinddoekt. Daarna werd ik twee maanden lang gemarteld." De Marokkaanse verhoormethode leidt tot uitvoerige bekentenissen. Belliraj geeft toe dat er plannen waren om de Marokkaanse regering om te brengen. Hij blijkt verantwoordelijk voor smokkel van wapens naar Marokko. Belliraj bekent zes onopgeloste politieke moorden die in België zijn gepleegd en noemt daarbij details. Hij had niet alleen contacten met de Palestijnse Aboe Nidal groep maar ook met de beruchte Algerijnse terreurgroepen GSPC en GICM. Belliraj blijkt in Afghanistan een bezoek aan Al-Qaida topmensen te hebben gebracht. Hij is leider van zijn eigen terreurnetwerk. Hij had onder andere nog het plan om de filosoof Bernard-Henri Levy te vermoorden en hij zou banden hebben gehad met de Hofstadgroep.
Maar aan de andere kant zou Belliraj een aanslag op Europol in Den Haag hebben voorkomen en ook een aanslag in Liverpool. Dat zou hem zijn gelukt bij zijn werk als informant voor de Belgische veiligheidsdienst.
Dat een medewerker van de Belgische inlichtingendienst een zesvoudige moordenaar blijkt te zijn is schokkend nieuws. Dat de Marokkaanse politie die moorden oplost is ronduit verbijsterend. En dat de moordenaar in Marokko wordt opgepakt en veroordeeld en daar zijn straf gaat uitzitten is ronduit bizar voor misdaden die in België zijn gepleegd.

De kritiek van de verbijsterde zuiderburen richt zich voornamelijk op de eigen regering.
Bij de naturalisatie van Belliraj zou de inlichtingendienst hebben gemanipuleerd.
De Belgische staatsveiligheid schudt op zijn grondvesten.
De Belgische veiligheidsdienst wordt beschuldigd van onoplettendheid en erger. Ook de militaire inlichtingendienst is betrokken bij de zaak.
Als er drie Marokkaanse inlichtingenagenten door België worden uitgewezen omdat zij zich hebben misdragen in de zaak Belliraj weigeren zij te vertrekken.
Het Belgische beleid ziet er dan wat hulpeloos uit.

Het Vlaams Belang wil de inlichtingendienst maar afschaffen. Men kan zich afvragen of de anti-Islamieten niet tevreden moeten zijn want er is een Belg van Marokkaanse afkomst terug in Marokko veroordeeld voor feiten in België. Dat schept een precedent.
Albert Raes was overigens het opperhoofd van de Belgische geheime dienst tot een onderzoek uitwees dat de dienst nauw verweven was met de neonazi-militie Westland New Post. Deze grote man van het belgische spionnengilde is tegenwoordig ereconsul van Marokko. Hij lijkt daarmee een spil in deze zaak.

Belliraj is niet alleen veroordeeld. In de groep die samen met Belliraj is veroordeeld zitten leden van de politieke oppositie partijen Al-Badil al-Hadari, de Oumma-partij en de Partij van Gerechtigheid en Ontwikkeling. Al-Badil al-Hadari is door de regering ontbonden en een rechtbank wees een aanvraag voor wettelijke registratie van de Oumma-partij af. Advocaten van de verdediging klaagden dat de autoriteiten hen geen volledige dossiers gaven, anderen meldden dat hun cliënten waren gemarteld in hechtenis volgens Amnesty International.
Marokko heeft verder om de uitlevering gevraagd van Abderahim Bekhti die in België vastzit en een medeplichtige van Belliraj zou zijn maar dat gebeurt niet.
Er is in de zaak Belliraj beroep aangetekend. En er lopen ook gerechtelijke onderzoeken in België tegen Belliraj. Het is maar afwachten of de Belgische conclusies dezelfde zullen worden als de Marokkaanse. Zijn vrouw heeft het er moeilijk mee. De zaak Belliraj is voorlopig nog niet klaar.


Dan was er het bericht over Belgische terroristen in Afghanistan dat helemaal los staat van de zaak Belliraj.

En natuurlijk is er de stroom berichten over ontsnapte gevangenen van de afgelopen dagen. Twee van de ontsnapten zijn gevlucht naar Marokko. Zij zullen door Marokko niet worden uitgeleverd aan België. Zij zullen in Marokko worden berecht. Marokko levert geen onderdanen uit - ook niet als het Belgen zijn.

Waar gaat dat naartoe? Belgen of Nederlanders van Marokkaanse afkomst kunnen in Marokko worden berecht voor feiten die Europa zijn gepleegd en in Marokko strafbaar zijn omdat zij Marokkaan zijn. Maar worden zij beschermd door het Europese paspoort als zij worden vervolgd voor feiten die in Marokko strafbaar zijn maar in Europa niet? Zoals, bijvoorbeeld, spreken over het recht op zelfbeschikking voor de Saharanen. Of het aankaarten van de corruptie zoals Chakib El Khayari heeft gedaan.


Overigens worden door België aan Nederland de Marokkaans-Nederlandse jongelui wel uitgeleverd die in Kenia zijn opgepakt op verdenking van steun aan Somalische terroristen. Het wachten is op voorstellen om deze mannen uit te leveren aan Marokko. Want de anti-Islamitische lobby zal deze voorzet voor open doel wel niet willen missen.

Obama urged to Protect Sahrawis, Uphold Self-Determination

Een groep verontruste Amerikanen heeft een brief geschreven aan President Barack Obama met het dringende verzoek het al veel te lang slepende conflict rond de Westelijke Sahara tot een einde te brengen. Zij vragen hem steun te geven aan het voorstel een volksraadpleging te houden, en om bescherming te bieden aan het Saharaanse volk tegen het Marokkaanse geweld. Tot de ondertekenaars behoren uiteenlopende groepen en personen, waaronder voormalig ambassadeur Frank Ruddy, zangeres Cynthia Basinet, de winnares van de Seoul Peace Prize Suzanne Scholte, de directeur van het Robert F. Kennedy Center Monika Kalra en anderen.
Hieronder de tekst van de brief:

July 24, 2009

The Honorable Barack Obama
President of the United States
The White House
Washington, D.C. 20500

Dear Mr. President:

We are writing as a diverse group of concerned citizens—Democrats, Republicans and Independents, and representatives of non-governmental organizations—to pledge our strong support for the human rights of the Sahrawi people of Western Sahara. As Africa’s only remaining colony, the fate of Western Sahara has been uncertain since Morocco began its occupation over 30 years ago. In light of the historic friendship between the governments of the United States and the Kingdom of Morocco, as President of the United States, you have the ability to help resolve this long-standing conflict and ensure that the Sahrawi people’s human rights, including the inalienable right to self-determination, are protected.

The Sahrawi people welcome your outreach to the Muslim world and consider it an important opportunity for dialogue. The Sahrawi are a people who have demonstrated a commitment to the rule of law, democracy, human rights, equal rights for women, and religious tolerance. In exercising their rights to freedom of assembly and expression, the Sahrawi people in Western Sahara have been subjected to arbitrary arrests and detention, forced disappearances, abuse, torture and sexual assault. The violence against the Sahrawis by agents of the government of Morocco has been well-documented in reports by Amnesty International, Human Rights Watch, Freedom House, the World Organization Against Torture, Reporters without Borders and the United States Department of State.

Western Sahara represents a clear case of a peoples’ unfulfilled right to self-determination, a right not only embedded in the United Nations Charter, but the very principle on which our own nation was founded. The Moroccan government, rather than facilitating the realization of the long-promised United Nation-backed referendum on self-determination, has worked aggressively to thwart the efforts of the United Nations Mission for the Referendum in Western Sahara (MINURSO) to implement its mandate.

Therefore, in support of the human rights of the Sahrawi people, we respectfully request that your administration:

1. Calls upon Morocco to end the ongoing repression and human rights abuses against the Sahrawi population in the territory of Western Sahara;

2. Supports a resolution of the conflict over Western Sahara through the long-promised free, fair and transparent referendum administered by MINURSO; and,

3. Organize a meeting with representatives of the undersigned to discuss this issue further.

The conflict in Western Sahara is often forgotten, along with the plight of the Sahrawi people. However, we must not allow the misinformation perpetuated by political interests to seal an uncertain fate for an entire people and obstruct the realization of their fundamental human rights. As a group of concerned citizens and NGOs, we seek to shed light on and present a balanced analysis of the conflict.

Thank you in advance for your consideration of our requests. We appreciate the opportunity for continued dialogue on this important human rights concern. Please do not hesitate to contact the undersigned individuals or representatives of the NGOs, at 703-534-4313 with any questions, concerns or further inquiries.

Sincerely,

Letter was signed by 41 USA NGO representatives and American citizens.

Zie ook : Is Obama Snubbing the King of Morocco?

Tien jaar M6

De Koning van Marokko is alweer tien jaar aan de macht en dat is reden voor stukjes in de krant. Van Herve Guilbaud staat er een stuk bij Middle East Online en Sinikka Tarvainen heeft een stuk bij het Indiaase Top News. Deze twee noemen het grote Marokkaanse taboe, dat de Westelijke Sahara heet, niet en ook Greta Riemersma noemt het taboe niet in haar stukje voor de Volkskrant. Maar France 24 doet dat wel, al is het terloops, in een artikel vol met nieuwtjes: aan het einde van de maand zal er een grote viering plaatsvinden in Marokko. Op 29 juli zal de almachtige Koning een toespraak houden, maar waar is nog niet bekend.

Update 25 juli: Refworld komt tot de konklusie dat 10 jaar Mohammed VI beter is dan 10 jaar Hassan II maar dat persvrijheid nog steeds wordt gezien als bedreigend voor de monarchie. Het Belgische De Standaard heeft ook een uitgebreid artikel en Global Voices blikt terug op tien jaar M6 met een open brief van Khalid Jamaï. Bij Religion and Policy staat een brief van de Koning over vrouwenrechten en Afrik.com heeft nieuws over het zakenimperium van de man die inmiddels rijker is dan de olie-sjeiks van Qatar en Koeweit. Het Project Aladin heeft het nieuws dat de Koning de Holocaust één van de meest tragische gebeurtenissen van de moderne geschiedenis acht. Ondertussen heeft de absolute Islamitische vorst een collega op bezoek want de Saoedische koning is in Marokko om te zien hoe het is gesteld met zijn opvolger en half-broer die in Agadir, Marokko hersteld van een operatie in New York.

Petitie voor Chakib

Vrijheid voor Chakib!
Teken de petitie.

Aboutaleb's reis

De reis van burgemeester Aboutaleb naar de fraaie stad Casablanca in zijn geboorteland Marokko is veel mensen opgevallen door het werk van de AD journalisten Antti Liukku en Nico de Vries.
Om te beginnen bleken nogal wat veteranen verontwaardigd omdat hij op hun feestje verstek moest laten gaan. Uit dat feit kan je opmaken dat zijn reis nogal plotseling en niet onbelangrijk was. Toch gaf Aboutaleb in eerste instantie als reden voor zijn reis dat hij een beleefdheidsbezoek moest brengen in het kader van de stedenband Rotterdam - Casablanca.

Dan laat Leefbaar Rotterdam merken dat zij reden zien voor achterdocht en boosheid.

Burgemeester Aboutaleb zegt in een reactie dat het aanhalen van de banden met zusterstad Casablanca onderdeel is van het internationale beleid van de gemeente.
,,Ik heb gesproken met de burgemeester, de politie-officier en mensen uit de haven. Daarbij ging het onder meer om terrorisme en jeugdcriminaliteit. Deze samenwerking is overigens ingezet door mijn voorganger Opstelten.’’

Vervolgens blijkt de minister van Buitenlandse Zaken, Maxime Verhagen onaangenaam verrast.

,,De minister van Justitie en ik zijn er onlangs nog geweest en hebben de Nederlandse standpunten helder uiteengezet.''

Aboutaleb heeft in de Rotterdamse zusterstad Casablanca gesproken over onder andere terrorismebestrijding en radicalisering maar in de hoofstad Rabat had de burgemeester bovendien gesprekken met de ministers van Buitenlandse en Religieuze Zaken.
Daardoor wordt men nieuwsgierig. Wat heeft Rotterdamse Achmed dan precies gedaan in Marokko? Leefbaar Rotterdam stelt schriftelijke vragen.
En de fractievoorzitter van de SP maakt er een "grap" over.

’Burgemeester Aboutaleb is naar Marokko vertrokken om de aanvoerlijnen voor onze coffeeshops open te houden!’

Ha ha.

In dezelfde week publiceerde de commissie van Donk zijn rapport aan de Tweede Kamer. In het rapport gaat het vooral om cannabis; om Nederlandse cannabis.
In het rapport wordt met geen woord gesproken over de aanvoer van hasj vanuit Marokko. En dat is opvallend omdat in het rapport van de commissie van Traa staat genoteerd dat het Marokkaanse koninghuis tot zijn nek in die handel zit. Of zou er na al die jaren veel zijn veranderd?

Nee. De zaak van Chakib el Khayari toont aan dat Marokko niet is veranderd. De Riffijnse mensenrechtenactivist is veroordeeld tot drie jaar gevangenisstraf omdat hij in de buitenlandse pers heeft verklaard dat de Marokkaanse overheid door de hasj-handel tot in de hoogste regionen is gecorrumpeert. En omdat Chakib dat zou hebben gedaan in samenwerking met de Spaanse geheime dienst zijn de Spaanse inlichtingenposten in Nador en Tetouan door Marokko gesloten als represaille. Die Europese uitkijkposten zijn bedoeld om te waken tegen de dreiging van terreur.

En Aboutaleb zit een paar dagen later in Marokko te praten over drugs, terrorisme en religieuze zaken. Zou er zijn gesproken over de zaak Chakib?

Het wordt niet gevraagd, ook niet door Verdonk.

Hasj en terreur

De zaak Chakib el Khayari wordt steeds merkwaardiger. Zie El País. De rechtbank in Casablanca heeft Chakib drie jaar gevangenisstraf gegeven wegens belediging van de Marokkaanse overheid. In de motivering van het vonnis staat dat de veroordeelde tegen buitenlandse media heeft verklaard dat de Marokkaanse overheid laks is bij de bestrijding van de hasj-smokkel. Maar dat niet alleeen: Chakib zou dat hebben verklaard op verzoek van de Spaanse inlichtingendienst CNI in Nador. De CNI had een vestiging in Nador die moest dienen als Europese uitkijkpost tegen terroristische netwerken. De Marokkanen hebben niet alleen Chakib opgepakt maar ook het hoofd van de CNI in Nador uitgewezen en de vestiging van de CNI laten sluiten.
Nu, na de uitspraak komt daar bovenop de sluiting van de CNI vestiging in Tetouan die nog belangrijker is in de strijd tegen het terrorisme.

Door de onthullingen van Chakib voelde de Marokkaanse overheid zich gedwongen om op te treden tegen de hasj-smokkel. Als tegenmaatregel is Chakib opgepakt en worden Spaanse vestigingen van inlichtingendiensten gesloten. Marokko wil kennelijk deze boodschap afgeven: als jullie onze smokkel tegenwerken gaan wij moeilijk doen bij de strijd tegen Islamitische terreur.

Ondertussen is er een beleefde brief aan de Koning van Marokko gestuurd door de "European Coalition for Just and Effective Drug Policies" ENCOD. Zij willen graag dat Chakib wordt vrijgelaten. Chakib is niet alleen een activist tegen de criminele drugssmokkel maar ook een voorstander van de legalisatie van de hennepteelt.

Human Rights Watch spreekt over een onrechtvaardige veroordeling van een klokkenluider. "Today's harsh sentence against el-Khayari violates the basic right of freedom of expression, and the motive is to silence a leading human rights activist in the Rif region and to intimidate others".

Burgemeester Aboutaleb is nu opeens ook in Casablanca. Dat wordt hem kwalijk genomen omdat hij hier andere afspraken had. De vraag is waarom Aboutaleb zo nodig naar Casablanca moest voor een "beleefdheidsbezoek" op uitnodiging van de minister van Religieuze Zaken. Je zou bijna denken dat Rotterdamse Achmed wat adviezen moet verstrekken over de manier waarop de plooien bij Europese partners gladgestreken moeten worden.

Update: Marokko heeft deze week vijf Islamisten opgepakt die aanslagen zouden hebben willen plegen in Marokko en Spanje. Ze zouden afkomstig zijn uit de Spaanse enclave Ceuta en ook bezig zijn geweest met hasj-smokkel. De berichten zijn gebaseerd op een anonieme bron bij de Marokkaanse veiligheidsdienst.
Update II: Carlos Ruiz Miguel maakt gehakt van deze verhalen op het blog Desde el Atlántico.

Volgens een ander bericht deze week heeft Al Qaida een moord op een Amerikaan in Nouakchoutt geclaimd. Dat is de hoofdstad van Mauretanië, één van de landen die Christopher Ross bezoekt in verband met de vredesbesprekingen over West Sahara.

demo voor Chakib

De Riffijnse mensenrechtenactivist Chakib el Khayari zit al weer een hele tijd in de gevangenis. Woensdag 24 juni gaat een rechter uitspraak doen in zijn zaak. Wat heeft Chakib el Khayari verkeerd gedaan? Hij bemoeit zich met de hash-handel. En dat is een netelige kwestie. Een paar weken nadat hoge Marokkaanse officieren werden opgepakt vanwege de smokkel met speedboten naar Spanje werd Chakib opgepakt. Riffijnse activisten waaronder Chakib hebben campagne gevoerd om de smokkelaars aan te pakken. Volgens Asis Aynan werd na zijn aanhouding door het Marokkaans ministerie van Buitenlandse Zaken verklaard dat Chakib geld uit het buitenland ontving om de Marokkaanse overheid zwart te maken. En dat is strafbaar.

Chakib heeft als mensenrechtenactivist in de Rif problemen met de handel in hasj die zijn samenleving criminaliseert. Hij is een voorstander van zowel het aanpakken van de criminaliteit als het legaliseren van de hasj-handel. En zoals je mag verwachten heeft hij daarover ook in Nederland gesproken want zijn standpunt sluit goed aan op het Nederlandse. Helaas heeft hij hier voornamelijk gesproken met mensen uit de Rif en niet met de pers of volksvertegenwoordigers.

Woensdag is er een demonstratie voor de Marokkaanse ambassade om te pleiten voor de vrijheid van de grote Riffijnse klokkenluider Chakib.



UPDATE: Chakib is veroordeeld tot drie jaar gevangenisstraf wegens belediging van het koninkrijk Marokko. Zie: NRC Handelsblad, Reuters, Kabyle.com en El Pais onder andere.

De diplomatieke betrekkingen met Marokko

Nationalisme roept nationalisme op.
Het Marokkaans nationalisme binnen de Nederlandse samenleving wordt aangemoedigd vanuit de Marokkaanse overheid die hier officieel wordt vertegenwoordigd door een ambassade in Den Haag en een consulaat in Amsterdam en een consulaat in Rotterdam en een consulaat in Utrecht en een consulaat in Den Bosch.

De rechtse mevrouw Verdonk is de oprichtster van de politieke partij Trots op Nederland.
Verdonk heeft opgeroepen tot het verbreken van de diplomatieke betrekkingen als de Marokkaanse overheid zich mengt in Nederlandse zaken.
"Van aanzetten om te spioneren tot lijsten met door Marokko goedgekeurde namen, van problemen bij echtscheiding tot het opdringen van de nationaliteit. De Marokkaanse regering probeert overal invloed op te houden en dat dwarsboomt een goede integratie van Nederlanders met een Marokkaanse afkomst."

Wil Verdonk de opvolger van Bolkestein worden? Misschien, maar de koppeling met Islamitisch terrorisme heeft zij niet gemaakt en de link met de Westelijke Sahara ontgaat haar ook.

Verkiezingen

De verkiezingen voor het Europees parlement zijn in Nederland goed verlopen voor de partijen op de rechtervleugel. Zowel de pro-Europese D'66 als de anti-Europese PVV hebben gewonnen. De PVV is de partij die strijd tegen het Islamitisch fascisme in Nederland. Dat begrijpen ze bij de PVV zelf niet helemaal. PVV-voorman Wilders noemt de Koran een fascistisch boek en de Islam een fascistische ideologie. Dat wijst op onbegrip van zowel de Islam als het fascisme. Deze verwarde wijze van uitdrukken van een breed gedragen politiek streven, die tegen de dreiging van het fascisme onder het Islamitisch banier, door Wilders heeft een prijs. Anderen in Nederland beschouwen de PVV daardoor vooral als een anti-Islamitische partij en daarom zelfs als een christelijk-fascistische partij. Dat is deze week goed te zien in de Groene Amsterdammer en Vrij Nederland.

De Groene en de VN zijn bladen die vrijwel niets schrijven over de Westelijke Sahara, het land dat zoveel te lijden heeft van het Marokkaans fascisme. Kees Beekman is de Marokko correspondent van de Groene. Hij noemt de Westelijke Sahara ongeveer 1 keer per jaar in een bijzin. Deze week gaat zijn column over de verkiezingen in Marokko. Maar geen woord over West Sahara. Toch is daar wel wat over te melden: de Saharaanse president heeft protest aangetekend bij de Verenigde Naties over de verkiezingen in het illegaal geannexeerde land. Ook Volkskrant correspondente Greta Riemersma brengt dat nieuws niet.

De grote winnaar van de verkiezingen in Marokko en het bezette gebied is de PAM, de partij van het koninklijk hof. Een partij die zich keurig en modern voordoet maar toch niet zo modern is dat zij het internationaal erkende recht van de Saharanen op zelfbeschikking wil erkennen.

Groep Doueh was in Nederland

De Saharaanse groep Doueh heeft in Nederland gespeeld en dat was best gezellig. We want more!

Justitie

De Nederlandse minister van Justitie, Hirsch Ballin, brengt een bezoek aan Marokko van 25 tot en met 28 mei. Vandaag wordt bekend gemaakt dat de twee landen een rechtshulpverdrag willen sluiten. Volgens de Elsevier gaan "Nederland en Marokko samen op boevenjacht". Volgens de Telegraaf wil Hirsch Ballin dat Marokko informatie over ernstige misdragingen van Nederlandse vakantiegangers in Marokko doorgeeft aan de justitie in Nederland. De NRC schrijft eenvoudig: "Verdrag over rechtshulp met Marokko nabij" naar aanleiding van een verslag dat Hirsch Ballin heeft gegeven over zijn vierdaags bezoek. Volgens Nu.nl zijn er afspraken gemaakt waardoor illegale Marokkanen voortaan sneller teruggestuurd kunnen worden, en is gesproken over het aanstellen van een coördinator bij het Marokkaans ministerie van Justitie voor hulp bij zaken rond kinderontvoering.
De Limburger heeft het nieuws dat Marokko niet bij voorbaat afwijzend staat tegenover een Nederlandse voornaam voor Nederlands-Marokkaanse kinderen "Ahmed Jan moet kunnen".

Vandaag komt er ook het nieuws over de spionagezaak van René L. De ex-agent wordt vervolgd voor het schenden van de geheimhoudingsplicht. Dat is iets anders dan spionage, en minder ernstig. Er is kennelijk een deal gesloten met Marokko. Hirsch Ballin zegt daarover: "De ontslagen agent wordt vervolgd, en niet vrijwilligers maar autoriteiten wisselen gegevens uit."
Dus het verhaal is nu dat René L als vrijwilliger heeft gewerkt voor de Marokkaanse geheime dienst en dat hij slechts de geheimhoudingsplicht heeft geschonden. Als het ware een uit de hand gelopen vriendendienst voor de goede zaak. En dat is heel wat anders dan werk als spion in dienst van een vreemde mogendheid. Spionnen werken voor vijandelijke mogendheden en dat is Marokko natuurlijk niet ...

Er is geen woord in de pers verschenen over de politieke gevangenen in Marokko, zoals Chekib el-Khayari en de gevangen gehouden Saharanen.

Ook het lot van de politieke gevangene Yahya Mohamed El Hafed die in hongerstaking is gegaan wordt niet gevolgd door Nederlandse media. Dat is kortzichtig en dom. Volgens de laatste berichten is hij in coma geraakt. Dit is niet alleen slecht voor hem, maar ook voor het vredesproces in de Maghreb. En daarom uiteindelijk ook voor Nederland.