woensdag 14 april 2010

De Grote Reis 2010


Het vakantieseizoen staat weer voor de deur en de grote trek van de S7ab el Ghariezj (= Marokkaanse gemeenschap in diaspora) naar het Zuiden kan weer gaan beginnen. En hoewel de voorbereiding van de Grote Reis altijd voor de nodige stress garant staat, is het eenmaal aangekomen in de Rif een periode van ontspanning aan het strand, de traditionele manier van leven herontdekken, meer familiale betrekkingen ontdekken dan je lief is en natuurlijk ook een stukje Afrikaanse absurditeit. Toch zal de Grote Reis 2010 voor vele S7ab el Ghariezj anders zijn dan anders.

Zo heeft de wereldwijde economische crisis de S7ab el Ghariezj - die naar Marokkaanse maatstaven gerekend worden tot de meest koopkrachtige onderdanen van het land - ook niet onaangeroerd gelaten. De financiële nood zal zich hoogstwaarschijnlijk vertalen in een kortere vakantieduur dan de gebruikelijke 5 á 6 weken, want op vakantie gaan ze sowieso. Verder zullen ook de vitale kapitaalstromen van de Marokkaanse gastarbeiders richting het moederland afnemen. Dit zal ongetwijfeld zijn uitwerking hebben op de lokale economie van het Noorden van Marokko en met name de bouwsector, aangezien de Riffijnse Imazighen er graag op los bouwen. Dat zijn dus diezelfde Riffijnen die in Nederland genoegen nemen met een gehuurde naoorlogse rijtjeshuiswoning of een flatje van de woningstichting, maar die in Marokko zich trotse eigenaren mogen noemen van kastelen van minstens 3 verdiepingen hoog (exclusief tazeqa = dakterras).


De overheid daarentegen - al dan niet in samenwerking met buitenlandse investeerders - heeft ook niet stil gezeten en is de laatste jaren druk bezig geweest om onder meer aan de infrastructuur in de Rif te bouwen. En met een
hagelnieuwe snelweg en spoorweg heeft het de mobiliteit van de Riffijnen in Marokko aanzienlijk vergroot. Helaas gaat deze verbetering van de infrastructuur hand in hand met een explosieve groei van het destructieve massatoerisme, waar Moedertje natuur niet tegen opgewassen is. Want tja, de Marokkaanse overheid - al dan niet samen met buitenlandse investeerders - heeft ook maar bepaalde winstdoelstellingen te halen. En daar is een allereerste Mcdonalds in de Rif wel erg handig bij.


Wat de S7ab el Ghariezj deze vakantieperiode waarschijnlijk ook niet zullen ontgaan is de meer dan gebruikelijke politieke rumoer en onvrede in Marokko. En waar de meeste hardwerkende gastarbeiders jarenlang een struisvogelpolitiek hebben gehanteerd tav. het falend Marokkaanse overheidsbeleid, zullen deze apolitieke en
Ongelovige Thomassen komende zomerperiode met de neus op de feiten worden gedrukt. En gezien de meest recente botsingen tussen de Riffijnse werkloze intellectuelen en de gummiknuppels van de gendarmie van Nador, kan dat de vakantierust komende zomer voor vele S7ab el Ghariezj flink verstoren. Gelukkig dat sommige politiek bewuste Riffijnen al vooruitlopend op de zaken afgelopen weekend de rust bij de Marokkaanse ambassade in Brussel ook ff flink hebben verstoord. En dat hebben ze gedaan niet alleen om zo openlijk hun steun uit te spreken voor de 15 mensen, die in het ziekenhuis zijn beland door het geweldadig optreden van de Nadoriaanse gendarmie, maar ook om tevens een politieke boodschap te sturen naar de Marokkaanse ambassade en in het specifiek naar de Commission Consultative de Regionalisation (CCR) die olv. Omar Azziman eind juni verslag dient uit te brengen aan de koning. Dit verslag zal betrekking hebben op de belofte van koning M6 voor verdere decentralisatie van de centrale macht en de daaruit voortvloeiende minderhedenpolitiek in Marokko. Het meerendeel van de S7ab el Ghariezj behoort tot een van de Amazigh minderheidsgroepen van Marokko.


Wat ten slotte ook nog ruw verstoord zal worden is het islamitisch ideaalbeeld, wat met name de oudere generatie S7ab el Ghariezj graag voor ogen hebben als ze de ferryboot uitrijden op Marokkaans grondgebied. En hoewel deze Marokkanen met lede ogen hebben moeten toezien hoe hun kinderen en kleinkinderen in het Vrije Westen sterk zijn geseculariseerd en geheel gevormd naar Westers model, zullen ook (of juist) deze lui met vaak nog sterke traditionele normen en waarden, eraan moeten gaan geloven dat niet alleen hun (klein-)kinderen, maar zelfs ook de koning M6 himself zijn religieuze plicht ernstig heeft verzaakt. Want terwijl de Marokkaanse overheid onder zijn koninklijke leiding als Amir el Moeminin het land heeft behoedt voor een
zogenaamde afschuwelijke dreiging, die uitging van enkele tientallen vreedzame en rechtgeaarde christelijke Westerlingen, die niets anders deden dan weeskinderen in Marokko een liefdevolle thuis aanbieden, brokkelden islamitische gebedshuizen her en der in het land af en verdwenen vele moslims, moslima’s en zelfs moslimkinderen (11 jaar oud!) zonder pardon achter slot en grendel simpelweg vanwege hun islamitische geloofsovertuiging. Dit alles wordt natuurlijk mede mogelijk gemaakt dankzij het door Amerika gesponsorde War on Terror Islam.


Gelukkig kunnen de wat oudere en religieuzere S7ab el Ghariezj aan het einde van de vakantieperiode hun islamitische harten ophalen. Ramadan zal dit jaar halverwege de maand augustus beginnen. En hoewel de islamitische vastenmaand voor de wat jongere en vakantievierende S7ab el Ghariezj waarschijnlijk veel te vroeg zal komen (en de dagen in augustus duren al zo lang!), zullen de vrome en wat minder vrome Marokkanen tijdens de heilige maand toch klaarstaan om voor een dubbeltje op de eerste rang te bidden in de moskee in de hoop om vergiffenis af te dingen over de zondes die men het afgelopen jaar heeft begaan. Maar gezien de manier waarop de Marokkaanse autoriteiten het afgelopen jaar zijn omgegaan met de Marokkaanse onderdanen, ben ik bang dat het land in een permanente staat van zonde verkeert, waartegen zelfs de langste koranverzen niets zullen uithalen. En dus met wat religieuze zelfreflectie en spirituele purificatie voor een schijnbaar schoon geweten zullen de S7ab el Ghariezj hun Grote Reis van 2010 afsluiten en hun o zo geliefde en tegelijkertijd ook zo verafschuwde vaderland verlaten.

Maar ach, gelukkig hebben we de vakantiefoto’s nog…

zaterdag 10 april 2010

Zie wat de VN niet waar wil nemen



Op grond van VN-resolutie 1282 heeft de VN zogenaamde "vertrouwen-wekkende maatregelen" genomen om het mogelijk te maken dat er contact kan worden gelegd tussen Saharanen in het door Marokko bezette gedeelte van de Westelijke Sahara en Saharanen in de vluchtelingenkampen in het zuiden van Algerije. De UNHCR heeft er een fraaie brochure in pdf-formaat over gemaakt.

Bij terugkomst van een bezoek aan de vluchtelingenkampen zijn october vorig jaar zeven Saharanen door Marokko gearresteerd. Zij zitten nu nog in de gevangenis op beschuldiging van landverraad. Zij moeten terecht staan voor een militair tribunaal maar wanneer is volstrekt onduidelijk. Zij zijn in hongerstaking gegaan als protest tegen het uitblijven van het proces. Inmiddels is de vierde week ingegaan en de lichamelijke conditie van de gevangenen wordt steeds slechter. Naaste familie vreest het ergste. Sahranen die steun durven betuigen worden zwaar mishandeld.
Ook andere groepen Saharanen die terug komen van een bezoek aan de vluchtelingenkampen zijn mishandeld door Marokkaanse politie én Marokkaanse kolonisten. Een Saharaan die zijn verhaal deed tegenover de BBC is in elkaar geslagen.

Amnesty International heeft Marokko opgeroepen een eind te maken aan het geweld tegen Saharaanse activisten.

MINURSO, de VN missie in de Westelijke Sahara, is de enige VN vredesmissie ter wereld die geen mandaat heeft om de mensenrechten in het gebied te monitoren. Ban Ki Moon heeft een brief ontvangen met de oproep om de MINURSO ook het mandaat te geven de mensenrechten te monitoren. Bij de ondertekenaars is Frank Ruddy, voormalig directeur van de VN Missie voor de Westelijke Sahara MINURSO.

zondag 4 april 2010

Hans van Baalen prijst Marokko

De president van de Liberale Internationale (LI), de heer Hans van Baalen heeft een prachtig Marokkaans lintje. Hij is Grootofficier in de orde van Wissam Al Alaoui. Die onderscheiding heeft hij ontvangen voor bewezen diensten. Wat voor diensten? Dat mag duidelijk worden uit het volgende verhaal:

In 1996 werd het Congres van de Internationale Liberalen gehouden in Nederland, in de badplaats Noordwijk. Bij die gelegenheid werd steun uitgesproken voor het houden van een referendum over de toekomst van de Westelijke Sahara waarbij de bevolking de keuze krijgt: onafhankelijkheid of aansluiting bij Marokko. Dat was en is ook het standpunt van de Verenigde Naties. Steun voor het referendum werd door de Liberalen vervolgens uitgesproken in de opvolgende jaren 1999, 2000, 2002 en 2003. In 2005 zwijgen de liberalen en in 2006 wordt het congres van de Liberale Internationale in Marokko gehouden, waar twee "liberale" partijen lid blijken te zijn van de Liberale Internationale. Bij die gelegenheid verklaart Hans van Baalen namens de liberalen dat een referendum helemaal niet nuttig is en dat de voorkeur uitgaat naar het Marokkaanse voorstel om de Westelijke Sahara als autonoom gebied bij Marokko te voegen. Hij doet dat ter gelegenheid van de presentatie van het rapport van de "fact-finding mission" die onder zijn leiding een studie van de kwestie heeft gemaakt. Het Zweedse lid van de liberale "fact finding mission" trekt een tegenovergestelde conclusie als van Baalen en blijft voorstander van een referendum, maar daar zwijgt Hans over. Opmerkelijk is verder dat het rapport niet wordt gepubliceerd. Het Front Polisario, dat in goed vertrouwen alle medewerking aan van Baalen heeft gegeven bij zijn "fact-finding mission" ontvangt het rapport ook niet.

In februari 2008 werd bekend dat Nederland oorlogsschepen heeft verkocht aan Marokko. Datzelfde jaar krijgt Hans van Baalen zijn onderscheiding. De motieven van het Marokkaanse hof om Hans zijn prachtige lintje te bezorgen zijn natuurlijk onbekend maar we mogen er van uit gaan dat het te maken heeft met zijn lobbywerk om het standpunt van de Liberale Internationale te draaien. De aanschaf van de korvetten zou te maken kunnen hebben met de minder symbolische beloning voor de Nederlandse lobbyist.

Ook dit jaar bezocht Hans van Baalen Marokko. Hij verklaarde namens de Liberale Internationale dat Marokko een voorbeeld is voor de Arabische wereld. Hij pleitte nog wel voor de Christenen die Marokko uit zijn gezet. Maar verder is Marokko volgens van Baalen een voorbeeld van de ideale Arabisch-liberale samenleving. Volgens niet-Arabische deskundigen zit van Baalen echter weer eens fout.

Na zijn bezoek reisde van Baalen door naar Spanje waar hij met kritiek kwam op de Spaanse regering. Die zou samenwerken met dictators...

vrijdag 2 april 2010

Arbeidsdiscriminatie in de Rif

Afgelopen woensdag 31 maart 2010 is het tot een harde confrontatie gekomen in Nador tussen de lokale autoriteiten en deelnemers van een protestactie georganiseerd door de vereniging van werkeloze afgestudeerden in Marokko (Association Nationale des Diplômées Chômeurs au Maroc). De protestanten wilden in navolging van eerdere protestacties door de afdeling uit el Hoceima vorige week, met hun actie aandacht vragen voor de discriminatie van de Riffijnse Imazighen op de Marokkaanse arbeidsmarkt en met name voor de functies in de overheidsector.

De autoriteiten waren het daar blijkbaar niet mee eens en gaven opdracht aan de politie om hard op te treden tegen deze protestanten. Hierdoor zijn er veel mensen die lichamelijke verwondingen hebben opgelopen, zowel onder de demonstranten als toevallige omstanders.
De vereniging van werkeloze afgestudeerden heeft via de lokale pers laten weten, dat het zich niet uit het veld laat slaan, kondigde zelfs aan om verdere acties voor te bereiden en verder verklaarde het ook te zullen blijven actie voeren, totdat de Marokkaanse overheid tegemoetkomt aan hun rechtmatige eis op integratie van de Amazigh beroepsbevolking in het Marokkaanse ambtenarenapparaat.

En dat de roep ter verbetering van de positie van de Amazigh ambtenaar van de vereniging van werkeloze afgestudeerden een gevoelige snaar raakt bij de lokale autoriteiten in Nador, laat weer goed zien dat de sociale ongelijkheid en in de Marokkaanse Rif anno 2010 nog steeds een diepgewortelde (politieke) realiteit is, die historische gezien te herleiden is naar de rumoerige beginjaren van de Marokkaanse onafhankelijkheid en de politieke spanningen tussen Istiqlal partij en het Noordelijke Bevrijdingsleger (Armeé Liberation Nationale) in de periode 1957-1960. Daarnaast is de brute onderdrukking door de politie van afgelopen woensdag in Nador ook weer het zoveelste voorbeeld dat de Marokkaanse autoriteiten ondanks de mooie praatjes wat betreft de verbetering van de positie van (Amazigh) minderheidsgroepen in Marokko, er absoluut niet voor terugdeinzen om ook diezelfde sociale ongelijkheid met harde hand te handhaven. En dat is niet alleen het geval bij de Riffijnse Imazighen in het noorden, maar des te meer voor de Isahraouien in het zuiden, bij wie de stelselmatige discriminatie op de arbeidsmarkt (en daarbuiten!) zelfs nog een graadje erger is dan in de Rif.

Hoedanook de werkeloze afgestudeerden uit het noorden van Marokko laten zich niet de mond snoeren en zij voeren nu al bijna 2 jaar lang onafgebroken actie om hun stem te laten horen. En dat is niet makkelijk in een land als Marokko waar de centrale overheid haar greep op de samenleving steeds verder uitbouwt en verstevigt. En de werkeloze afgestudeerden van de Association Nationale des Diplômées Chômeurs au Maroc roeien ondertussen onvermoeid verder met de riemen de ze nog hebben… sit-ins, vreedzame marsen, petities en veel schriftelijke brieven.