Het mandaat van de MINURSO is verlengd met een jaar. Dat wil zeggen dat er weer een jaar lang uitstel komt van het referendum over de toekomst van West-Sahara. De MINURSO is alleen in naam een VN-missie voor het organiseren van een referendum. In werkelijkheid is het alleen een missie om het staakt-het-vuren in stand te houden. Het Front Polisario is zeer ontevreden over de verlenging en heeft een verklaring uitgebracht waarin wordt aangekondigd dat zij geen andere mogelijkheid zien dan het heroverwegen van de betrokkenheid bij het proces. Dat klinkt diplomatiek en voorzichtig maar er wordt bij gezegd dat het staakt-het-vuren in gevaar komt.
Marokko voelt zich sterk en gesterkt door de steun van Frankrijk en van de kabinetten Rutte. De Nederlandse steun aan de Marokkaanse bezetting is onmiskenbaar en stelselmatig. De cijfers over de invoer van geplunderde grondstoffen, in de vorm van vis, groente of strooizout, worden verdoezeld. Door Nederland worden wapens geleverd en militaire trainingen verzorgd. Nederland en Marokko waren samen voorzitter van het Global Counterterrorism Forum (GCTF). De Marokkaanse terreur in West-Sahara was daarin uiteraard onbespreekbaar. Aan de andere kant doet Nederland niets voor de Sahrawi vluchtelingen. Er is zelfs geen schijn van stille diplomatie in die richting.
In Nederland komt West-Sahara ook zelden ter sprake. Als de Douane een lading visolie of tomaten uit het bezette gebied tegenkomt wordt de oorsprong "Marokko" als vanzelf aangenomen. Als er wat van wordt gezegd klinkt meteen het versleten excuus "opdracht van de EU". Kritische journalistiek is er niet wat West-Sahara betreft. Er is wel een krachtige Marokkaanse propaganda machine die figuren als Najib Amhali, Ali B. en David Beckham voor zijn karretje kan spannen... ( UPDATE David Beckham blijkt niet naar de Groene mars viering te gaan. Het is een mislukt Marokkaans propaganda-trucje. Zie ook Afrika Contact. )
Ondertussen komt de oorlog dichterbij. Als het zover komt zal Nederland daarin onder leiding van Rutte ongetwijfeld de kant van de Marokkaanse dictatuur kiezen. In navolging van Frankrijk en de wapenindustrie. Het Nederlandse publiek zal zonder kritische journalistiek meesukkelen. Men kan ook niet anders, - al was het maar bij gebrek aan voorstellingsvermogen.
De oorlog komt dichterbij omdat de koning niet eeuwig de bevrijde gebieden zal willen tolereren. Marokko is een kapot land waarin de machthebbers graag afleiding zoeken met een externe vijand. Bovendien wordt de Marokkaanse, op Afrika gerichte, economische politiek getart door de steeds lastiger blokkades van de enige doorgang naar Afrika, die bij Guergarat of Karkarat.
Foto: ECsaharaui
Marokko voelt zich sterk en gesterkt door de steun van Frankrijk en van de kabinetten Rutte. De Nederlandse steun aan de Marokkaanse bezetting is onmiskenbaar en stelselmatig. De cijfers over de invoer van geplunderde grondstoffen, in de vorm van vis, groente of strooizout, worden verdoezeld. Door Nederland worden wapens geleverd en militaire trainingen verzorgd. Nederland en Marokko waren samen voorzitter van het Global Counterterrorism Forum (GCTF). De Marokkaanse terreur in West-Sahara was daarin uiteraard onbespreekbaar. Aan de andere kant doet Nederland niets voor de Sahrawi vluchtelingen. Er is zelfs geen schijn van stille diplomatie in die richting.
In Nederland komt West-Sahara ook zelden ter sprake. Als de Douane een lading visolie of tomaten uit het bezette gebied tegenkomt wordt de oorsprong "Marokko" als vanzelf aangenomen. Als er wat van wordt gezegd klinkt meteen het versleten excuus "opdracht van de EU". Kritische journalistiek is er niet wat West-Sahara betreft. Er is wel een krachtige Marokkaanse propaganda machine die figuren als Najib Amhali, Ali B. en David Beckham voor zijn karretje kan spannen... ( UPDATE David Beckham blijkt niet naar de Groene mars viering te gaan. Het is een mislukt Marokkaans propaganda-trucje. Zie ook Afrika Contact. )
Ondertussen komt de oorlog dichterbij. Als het zover komt zal Nederland daarin onder leiding van Rutte ongetwijfeld de kant van de Marokkaanse dictatuur kiezen. In navolging van Frankrijk en de wapenindustrie. Het Nederlandse publiek zal zonder kritische journalistiek meesukkelen. Men kan ook niet anders, - al was het maar bij gebrek aan voorstellingsvermogen.
De oorlog komt dichterbij omdat de koning niet eeuwig de bevrijde gebieden zal willen tolereren. Marokko is een kapot land waarin de machthebbers graag afleiding zoeken met een externe vijand. Bovendien wordt de Marokkaanse, op Afrika gerichte, economische politiek getart door de steeds lastiger blokkades van de enige doorgang naar Afrika, die bij Guergarat of Karkarat.
Foto: ECsaharaui
