Vis en tomaat

Ze zijn blij bij de Western Sahara Resource Watch. Vandaag heeft het Europees parlement het krakkemikkige  visserijverdrag tussen Europa en Marokko afgestemd. Bij Greenpeace zijn ze ook tevreden. Saharanen zijn nog wat ongelovig. De Spaanse vissers zijn niet blij maar de tomatentelers wel.
Zie hier voor een overzichtje.   

referendum zwendel

De Marokkaanse koning, Mohamed 6 heeft met een referendum zijn land en zichzelf democratisch verklaard. Het was niet voor het eerst dat er een referendum werd gehouden in Marokko. Op 31 augustus 1984 werd een referendum gehouden door Hassan II over het Unie-verdrag tussen Marokko en Libië , die de Arabisch-Afrikaanse Unie werd genoemd. De uitslag was .. overduidelijk. De Amerikanen, die er eerst nogal van schrokken, begrepen al snel dat de Unie alleen maar een trucje was om een einde te maken aan de Libische steun voor de Saharaanse onafhankelijkheidsstrijd. Voor gewone Marokkanen heeft dat verdrag en het bijbehorende referendum niet veel betekenis gehad. Maar voor de kroonprins was het een mooie les. Hij haalde op het onderwerp "the Arab-African Union and the Strategy of the Kingdom of Morocco in matters of International Relations" een graad in de Marokkaanse "rechten".

De jonge prins werd dus geleerd dat het Marokkaanse volk met een referendum flink kan worden belazerd, vooral bij internationale aangelegenheden. Dat een dictator soms een referendum moet vermijden had hij eerder geleerd ten tijde van de "Groene Mars" toen vele duizenden Marokkanen door zijn vader verplicht werden om naar de Westelijke Sahara te gaan om het gebied te "bevrijden" van de Christelijke Spanjaarden. Die Spanjaarden waren van plan een referendum te houden onder de Saharaanse bevolking over de toekomst van het gebied en dat ging toen niet door. Dat was in 1975. De oorlog met West-Sahara brak uit en na vele oorlogsjaren ging Marokko akkoord met het vredesvoorstel van de VN om een referendum over de toekomst van het gebied te organiseren. Marokko beloofde het plechtig maar wist het zo lang uit te stellen dat het nu in feite is vergeten. Ondertussen staat de VN missie om het referendum te organiseren MINURSO nog steeds voor vele miljoenen op de begroting van de VN. De vele duizenden Saharanen die de Marokkaanse dictatuur heeft verjaagd van hun land moeten door de internationale gemeenschap worden onderhouden, terwijl Marokko zich verrijkt aan de grondstoffen van datzelfde land.
De Marokkaanse referendum-zwendelaar-koning heeft ondertussen zelfs een zetel in de Veiligheidsraad bemachtigd.

Zes november, de dag van de Groene Mars is, in plaats van een dag van schaamte, een officiële feestdag geworden waarop de koning altijd een toespraak houdt. Dit jaar deed hij een oproep aan Algerije om naar een unie te streven. Zou die oude truc weer werken?

KIDNAP!!

Marokko is gekozen in de ... Veiligheidsraad. De regering van het land heeft niet veel respect voor de VN of internationaal recht, en de Marokkaanse schurkenstreken staan op de agenda bij dezelfde Veiligheidsraad maar dat vormt kennelijk geen enkel bezwaar. Het tweede dat aan de hand is dat mevrouw Jiminez, de Spaanse minister voor Buitenlandse zaken, Marokko bezoekt. Ze gaat op bezoek bij haar Marokkaanse collega en ook bij koning Mohamed nr. 6. En het derde belangrijke gebeuren is dat voor het eerst, in meer dan dertig jaar, mensen zijn gekidnapt in Saharaans gecontroleerd gebied. Dat deze drie zaken vlak na elkaar plaats vinden is iets om rekening mee te houden. Want hoe gaat het verder?
Marokko mag zijn zegje doen als de Westelijke Sahara aan de orde komt in de Veiligsheidsraad.
De Spaanse minister van Buitenlandse Zaken Jiminez heeft al onderdanig verklaard dat het Marokkaanse plan om de Westelijke Sahara in te lijven door er autonomie aan te verlenen, een heel fijn plan is. Jiminez wil de Sahara dus uitleveren zoals de Franco-erfgenamen dat altijd al voor ogen hebben gehad. De vraag is hoe de rest van Europa er over denkt. Grote kans dat die er niet aan denkt, zoals men ook niet denkt aan de gegijzelden omdat die kidnap niet bepaald in het nieuws is. De vraag hoe de Spaanse solidariteitsbeweging erover denkt doet er even niet toe want die staat onder grote druk door de kidnap van de drie hulpverleners. De Spaanse consul is op bezoek geweest bij de Saharaanse regering in ballingschap in het zuiden van Algerije en die heeft de hulpverleners verteld dat de hulpverlening voortaan anders geregeld gaat worden. Waar de man het vandaan haalt is niet helemaal duidelijk want de hulpverlening is allesbehalve een Spaans monopolie en heeft plaats op Algerijns territorium onder Saharaans bestuur. Hij heeft ter plekke van Portugese zijde dan ook al de wind van voren gekregen. De rare Spanjaarden willen zelfs dat de VN een onderzoek doet naar de veiligheid in de vluchtelingenkampen - terwijl de grootschalige en structurele mishandeling van Saharanen die niet gevlucht zijn uit het bezette gebied voor Spanje geen reden is om een onderzoek in het bezette gebied te eisen. Terwijl de veiligheid daar toch in de eerste plaats de reden is voor het bestaan van die kampen.
En overigens was ook de bomaanslag op buitenlanders in Marrakech nooit geen reden om een onderzoek te eisen naar de veiligheid in Marokko.

De Saharaanse minister van cultuur heeft de ontvoering veroordeeld als een poging om de solidariteit met de Saharaanse vluchtelingen te breken.

Het laatste nieuws is in El Periodico Extremaduro dat de Algerijnse krant el Khabar citeert met de melding dat bij een treffen vier kidnappers zijn doodgeschoten.

Verder kent Facebook nu de groep "Nederland moet de Saharaanse republiek RASD erkennen". Wordt allen lid!

kidnap!

Vandaag begon de dag in de Saharaanse vluchtelingenkampen met het verhaal dat er drie buitenlandse medici vannacht zijn ontvoerd uit het gastenverblijf van de Saharaanse republiek door terroristen. Goedemorgen! Het gerucht werd bevestigd door het Saharaans persburo en door CNN, Reuters en alle belangrijke Spaanse media.

Inmiddels is het verhaal in ontwikkeling en schijnen de ontvoerders gepakt te zijn en de gevangenen te zijn bevrijd door een gezamelijke actie van Algerijnse, Spaanse en Saharaanse overheden. Maar dat was een gerucht. De minister van buitenlandse zaken van Spanje, Jiminez, zou in een korte verklaring zorgvuldig hebben vermeden om de RASD (de officiele naam van de staat: Republic Arabe Saharouie Democratique) te noemen. Ze sprak slechts over "overheden in de regio".

De Marokkanen zien nu hun favoriete spookverhaal over de vluchtelingenkampen in duigen vallen, ze schilderen de kampen af als plaatsen waar Saharanen tegen hun wil worden vastgehouden en waar niemand toegang heeft, laat staan buitenlanders.

De ministeries van buitenlandse zaken in Spanje en Italie hebben het verhaal inmiddels bevestigd en de namen vrijgegegeven van de slachtoffers, het zijn een Spaanse mevrouw Ainhoa Fernandez de Rincon van de organisatie Asociación Extremeña de Amigos del Pueblo Saharauien de heer Enric Gonyalons van de Baskische organisatie Mundubat en de Italiaanse mevrouw Rossella Urru, van de Comité Italiano para el Desarrollo de los Pueblos (CISP).

De bevolking in de vluchtelingenkampen is op de hoogte gesteld en gemaand extra waakzaam te zijn en goed op de buitenlandse gasten te letten.


==== Updates volgen zodra dat mogelijk is ====

Eten in de vluchtelingenkampen

Restaurante Gdeim Izik is nieuw. Het is gelegen op een heuveltje met uitzicht op Rabouni, het Saharaans vluchtelingenkamp waar de regering van de Sahraanse republiek in ballingschap is gevestigd, in het uiterste zuidwesten van Algerije. Een menukaart heb ik niet ontdekt.
De bediening is vriendelijk en Spaanstalig, maar internationaal ingesteld want men spreekt ook heel langzaam Spaans, en Arabisch uiteraard. Er is keuze uit: koeievlees met rijst en groente, kip met patat, linzensoep en salade. Het koeievlees is in deze streek bijzonder omdat het vleesvee hier bestaat uit kameel en geit.
Ik koos kip met patat en een salade en een koffie toe. Je kan binnen zitten waar het schoon is en koel of buiten op een klein terrasje met uitzicht op het gastenverblijf voor de bezoekers van internationale hulporganisaties.
De kip en de patat werden snel op tafel gezet samen met een overdadige grote mand vers brood. Met lichte vertraging arriveerde de salade. De kip was wat taai maar goed genoeg om mijn honger mee te stillen. De saus en het brood maakten dat weer goed. De patatten waren slap en niet zo warm meer, maar alleszins eetbaar. De salade bestond uit een paar flinke schijven vleestomaat, dito ringen van rode ui, drie smakelijke olijven en bladen sla.
De koffie werd al geserveerd toen ik nog halverwege de maaltijd was. Die was toch nog goed op tempatuur toen ik hem dronk en het bleek een pittige en smakelijke afsluiting van de maaltijd.
Het afrekenen duurde lang en dat lag aan de toestroom van klanten.
Daardoor had ik tijd voor een paar observaties. Dat er veel buitenlandse klanten waren was te zien aan de kleding en te horen, er waren Spanjaarden maar ook Fransen en Cubanen. Het restaurant heeft ook uitzicht op een ziekenhuis waar vooral buitenlands medisch personeel werkt.
Wat me opviel was een stevige diesel 4wheeldrive die naast het restaurant werd geparkeerd. Twee dames in melfa, de traditionele Saharaanse dracht stapten uit. Ik nam direct aan dat het twee buitenlandse dames waren die zich in de lokale dracht hadden gestoken. Het enige tafeltje waar nog stoelen vrij waren was de mijne en zij schoven aan. De vrouwen waren jong en spraken Engels en ze bleken wel degelijk Saharaans te zijn. De ene nam een salade en de ander een linzensoep. Beide gerechten zagen er goed uit en werden met smaak veroberd.
Toen ik zelf uiteindelijk kon afrekenen bleek de rekening alleszins mee te vallen en het bedrag ben ik vergeten.

Het restaurant is vernoemd naar het grote protestkamp dat vorig jaar was opgericht buiten El Ayun, de hoofdstad van West Sahara. De Marokkaanse bezetter heeft daarmee op zeer bloedige wijze afgerekend nadat zij vergeefs hadden geprobeerd door middel van een omsingeling het kamp onmogelijk te maken. Tijdens de blokkade werd een auto die een wegversperring ontweek met een mitrailleur beschoten en daarbij vielen natuurlijk slachtoffers, waaronder een Said Damber een jongen van amper 15 jaar die dodelijk werd getroffen door het machinegeweer.

Die dramatische ontruiming heeft zelfs de nederlandse televisiejournaals bereikt die de hallucinante beelden toonden van waterkannonnen in de woestijn, duizenden verscheurde en brandende tenten waarin duizenden Saharanen waren gaan wonen uit protest tegen de sociale achterstelling waarmee ze in de stad te kampen hebben. De woede om het vertrappen van de tenten was bij de Saharanen zo groot dat er ook aan de kant van de Marokkaanse bezettingstroepen slachtoffers vielen door gebruik van de voorhanden zijnde keukenmessen. Het aantal slachtoffers aan Saharaanse zijde is veel groter. En in het jaar dat inmiddels is verstreken zijn er nog veel meer gevallen. Bij de herdenking van de ontruiming is onder andere de dappere studente Sultana Khaya weer zwaar in elkaar geslagen. Het lichaam van Said Damber is door de familie nog steeds niet opgehaald omdat men een verklaring eist omtrent de doodsoorzaak van de Marokkaanse autoriteiten, maar niet krijgt.

In de vluchtelingenkampen in het zuiden van Algerije hoeft dat verhaal niet verteld te worden want men kent het maar al te goed. De dagelijkse zorg daar is de voorraad water en het eten. Men voelt zich er wel veilig. Er komen ook nogal wat westerlingen langs, behalve natuurlijk de vele Spanjaarden heeft men ook bezoek gehad van de New Yorkse vormgever Robin Kahn die een kookboek heeft samengesteld met Saharaanse recepten. Het is desgewenst te bestellen. Het boek is samengesteld in het kader van de kunstmanifestatie ArTifariti die op dit moment plaats vindt.

belegen visnieuws

De vertegenwoordiging van het Front POLISARIO bij de Europese Unie heeft een verklaring afgegeven over de stemming in het Europees parlement over het voorstel om het visserijverdrag tussen Marokko en de EU voor te leggen aan het Europees Hof van Justitie om te vragen of dat verdrag wel halal is, juridisch gezien. Het Europees parlement heeft in meerderheid tegen gestemd, dus er wordt niet om een oordeel van het Europees Hof gevraagd. Dat is een tegenvaller voor het Front Polisario, want de verwachting is dat het verdrag niet door de juridische beugel kan en dus afgekeurd zou worden door het Europees Hof.
Het valt ook tegen voor de jongeren van de Nieuw Vlaamse Alliantie omdat Vlaamse partijen tegen de resolutie hebben gestemd. Het EU parlementslid Frieda Brepoels heeft wel haar handtekening onder de resolutie gezet. De VLD, een Vlaams liberale partij heeft de zaak in het Vlaamse parlement besproken maar dat heeft kennelijk niet geholpen.

De Nederlandse EU parlementsleden hebben gewoon voor de resolutie gestemd. Nederland heeft altijd op het standpunt gestaan dat het insluiten van het Sahraans zeegebied een juridisch probleem vormt. Toch hebben niet alle Nederlanders voor gestemd... van Dalen (CHU) en Mulder (VVD)hebben tegen de resolutie gestemd. Madlener (PVV) was afwezig en ook de door Marokko onderscheiden VVD-er Hans van Baalen heeft zijn stem door afwezigheid niet kunnen uitbrengen. Hans weet wanneer hij moet wegduiken...

Nu de resolutie over de rechtmatigheid van het EU-Marokko visverdrag het niet heeft gehaald, zal men het verdrag verder in behandeling nemen, eind november en in december. Ondertussen krijgt de Spaanse visserijsector zware kritiek te verduren onder andere van Greenpeace.

The Moroccan Initiative

Er zijn in de USA onthullingen verschenen over het Moroccan Initiative van de New York Police Department.
In het grootse New York blijkt dat de Marokkaanse gemeenschap in de gaten is gehouden door de plaatselijke politie en de betrokkenen reageren, natuurlijk, geschokt en beledigd. Toch is de vraag niet waarom dat onderzoek er is, want dat is duidelijk de betrokkenheid van Marokkanen bij Islamitisch terrorisme.
Advocaten maken bezwaar omdat de New York City politie bij het werk ras, religie of etniciteit niet mag gebruiken als "bepalende factor".
De vraag is dan of een Marokkaan wordt bepaald door een ras, etniciteit of religie. Het antwoord is neen. Want er bestaat binnen de Marokkaanse landsgrenzen een etnische verscheidenheid, met als belangrijkste groepen de Amazigh (Berbers) en de Arabieren, die bovendien ook in de buurlanden wonen. Hetzelfde geld voor het raskenmerk want door de eeuwenlange slavenhandel die is bedreven door de Marokkaanse Sultans zijn verschillende raskenmerken in het land te vinden. De dominante religie tenslotte is in Marokko de Islam van de Maliki school, die ook in buurlanden Westelijke Sahara en Algerije dominant is. Dus de religie is ook geen factor voor het bepalen van wie of wat Marokkaans is.

Wat dan bepaald de Marokkaanse nationaliteit? Die wordt bepaald door de absolute vorst Mohamed VI. Dat staatshoofd noemt zichzelf koning maar hij stamt uit een geslacht van Sultans. Hij is behalve een wereldlijk ook een geestelijk leider, van, let op, alle gelovigen en dat zijn dus ook Marokkaanse Joden en Christenen. Zijn vermogen bestaat uit vele miljarden en is onder andere opgebouwd uit de inkomsten van de fosfaatmijnen in Marokko en in de Westelijke Sahara; dat gebied houdt de Marokkaanse vorst militair bezet, een groot deel van de bevolking is verjaagd, en de voortdurende Marokkaanse plundering van Sahraanse rijkdommen is een criminele daad die maar niet wordt bestraft. Het koninklijk kapitaal komt verder, naar men zegt, voor een deel uit de hasj-handel waarvoor Mohamed ook niet wordt aangepakt. Zijn volk wordt seksueel misbruikt, Franse politici zijn er tevreden over. Kritiek op koninklijk bezit en beleid wordt in Marokko streng gestraft. De corruptie tiert welig. Het Koninkrijk Marokko is zonder veel moeite te bestempelen als een criminele vereniging.
Dat is ook wat de Marokkaanse nationaliteit crimineel maakt en waarom het politiewerk in New York verstandig is.
Toch is de reden van het inlichtingenwerk in New York nog ernstiger, het is de war on terror.

De koppeling tussen het Marokko van Mohamed VI met Islamitische terreur is heel lastig. In de media wordt Marokko consequent afgeschilderd als "gematigd" en "modern", zelfs als "liberaal". En juist als bondgenoot in de "war on terror". Dat ongeloofwaardige positieve beeld is voor een groot deel het succes van de Marokkaanse propaganda die in het buitenland wordt aangestuurd door de DGED. Die Marokkaanse inlichtingen en spionagedienst stuurt de publiciteitsmachine aan en houdt de Marokkaanse gemeenschap in het buitenland scherp in de gaten. In Nederland en ook in de USA. Waarom wil de New Yorkse politie dan zelf onderzoek doen? Men vertrouwd de bondgenoot kennelijk niet helemaal!
En terecht. De DGED mag zich voordoen als loyale bondgenoot van het Westen maar is absoluut niet meer betrouwbaar dan vergelijkbare clubs in Saoedi Arabië. Geestelijk en politiek zit Mohamed VI op dezelfde lijn als het Koningshuis van Saoedi Arabië, waarvan de leden vaak in Marokkaanse paleizen vertoeven.
Juist de Marokkaanse façade van gematigdheid en de leugenachtige houding ten aanzien van de hasj-handel en de Westelijke Sahara vormen een opmerkelijke combinatie. Is die gladde Marokkaanse façade een alibi waarachter een terroristisch netwerk zich verbergt? Prostitutie, chantage, drugshandel en corruptie zijn verweven met onderwerelden waar ook terroristen verkeren. Het is opvallend dat er veel Marokkanen in verband kunnen worden gebracht met terreur in het buitenland en zo weinig met terreur in het Koninkrijk zelf.
Het is verstandig dat de New Yorkse politie onderzoek doet naar de misdadige koninklijke familie en hun aanhang, en dat is uiteindelijk een ieder met Marokkaans paspoort. En dat heeft weinig te maken met ras, etniciteit of religie maar alles met internationale misdaad en politiek.

het net gaat zich sluiten

Marokko doet alsof de Westelijke Sahara bij Marokko hoort. Dat is niet zo en daardoor ontstaan dus problemen. De visserijovereenkomst tussen Europa en Marokko geeft daar een voorbeeld van. Van Marokko mogen Europese schepen vissen in Saharaanse wateren maar dat bleek na onderzoek onwettig. De termijn waarvoor de visserijovereenkomst was afgesloten liep af in februari. Na veel geheimzinnig gedoe is de overeenkomst voorlopig verlengd met een jaar, hoewel onder andere Nederland daar tegen heeft gestemd. Het Europees parlement moet de verlenging nog goedkeuren. Maar er is ook nog een Europees Hof van Justitie. Twee euro parlementariërs, de heren Romeva en Duff, verzamelen op het moment handtekeningen van leden van het Parlement onder een ontwerpresolutie waarin wordt verzocht het vraagstuk van de EU-Marokko visserijovereenkomst voor te leggen aan het Europees Hof van Justitie.


---

European Parliament resolution requesting an opinion from the Court of Justice on the compatibility of the Protocol [Renewal of Moroccan Fisheries Agreement] with the Treaties


The European Parliament,

– having regard to Articles 3(5) and 21 of the Treaty on European Union,
– having regard to Article 218(6) and (11) of the Treaty on the Functioning of the European Union,
– having regard to Council Regulation (EC) No 764/2006 of 22 May 2006 on the conclusion of the Fisheries Partnership Agreement between the European Community and the Kingdom of Morocco (OJ L 141, 29.5.2006, p.1.1),
- having regard to the Proposal for a Council Decision on the conclusion of a Protocol setting out the fishing opportunities and financial compensation provided for in the Fisheries Partnership Agreement between the European Union and the Kingdom of Morocco (COM(2011) 313 final) and the request by the Council for the consent of the European Parliament,
– having regard to Rule 90(6) of its Rules of Procedure,

A. whereas the first Protocol on the Fisheries Partnership Agreement between the European Community and the Kingdom of Morocco expired on 28 February 2011,

B. whereas a new Protocol setting out the fishing opportunities and financial compensation provided for in the Fisheries Partnership Agreement between the European Union and the Kingdom of Morocco was signed on 13 July 2011,

C. whereas the conclusion of the new Protocol requires the consent of the European Parliament before it can be finally adopted by the Council,

D. whereas the application of the new Protocol extends to the waters off the coast of Western Sahara, which territory has been on the United Nations list of Non-Self Governing Territories since 1963,

E. whereas, in order to comply with international law, economic activities related to the natural resources of a Non-Self-Governing Territory must be carried out for the benefit of the people of such a Territory, and in accordance with their wishes; whereas it has not been demonstrated that the Union's financial contribution is used for the benefit of the people of Western Sahara;

E. whereas, in order to comply with international law, economic activities related to the natural resources of a Non-Self-Governing Territory must be carried out for the benefit of the people of such a Territory, and in accordance with their wishes; whereas it has not been demonstrated that the Union's financial contribution is used for the benefit of the people of Western Sahara;

F. whereas these obligations bind not only Morocco but also the Union as the primary beneficiary of the Fisheries Partnership Agreement and its Protocol,

1. Considers that there is legal uncertainty as to whether the new Protocol respects international law with regard to the socio-economic interests and the exploitation of the natural resources of the Non-Self-Governing Territory of Western Sahara, and thus whether it is compatible with the Treaties in this respect;

2. Decides to seek an opinion from the Court of Justice on the compatibility of the abovementioned Protocol with the Treaties;

3. Instructs its President to forward this resolution to the Council and the Commission for information and to take the necessary measures to obtain such an opinion from the Court of Justice

Islamitisch fascisme

De terreuraanslag van de Islam-hater en Wilders-sympathisant Breivik heeft de wereld veranderd en het debat met en over Islam critici heeft een andere wending genomen. Het debat tussen Wilders en de Marokkanen zal nooit meer hetzelfde zijn.

De aanslag van Breivik bestond uit drie delen: een bomaanslag à la McVeigh, de Oklahoma City bomber; een schietpartij zoals in Alphen aan den Rijn dit jaar; en een manifest dat als mailbom de wereld in is geslingerd. Een regeringsgebouw was het doel van de bom, de moordpartij was gericht op de sociaal-democratische jeugd en de mailing aan mogelijke medestanders.

Na de eerste berichten over de grote bomaanslag in Oslo werden vanzelf Islamisten verdacht, want Al Kaida, het vage internationale gezelschap van moordzuchtige Islamitische militanten, heeft altijd wel een motief.
Deze blogger was meteen benieuwd naar mogelijke Marokkaanse betrokkenheid. Ook bij de bomaanslagen in Londen en Madrid waren immers Marokkanen betrokken en daar komt nog bij dat Noorse steun belangrijk is voor de Saharaanse vrijheidsstrijd. Al snel bleek de dader echter geen Islamitische fascist maar een Noorse Islam-hatende fascist te zijn.

Het fascisme is, zoals bekend, een zeer gewelddadige politieke stroming die rond de jaren 1920 veel succes had in de katholieke monarchie Italië, onder leiding van de "sterke man" Mussolini. In dezelfde tijd ontstond, met enige hulp van de Paus, in het protestantse Duitsland het bewind van de excessief gewelddadige nationaal-socialistische Führer. In het katholieke Spanje werd met Duitse en Italiaanse steun en met zeer veel geweld de sterke man Franco aan de macht geholpen. Franco was katholiek maar maakte gebruik van Islamitische troepen die hij had gerekruteerd in Noord-Afrika. De steun van deze Islamitische troepen was onontbeerlijk voor het Spaans fascisme.

De geschiedenis van het fascisme is vooral sterk verbonden met de geschiedenis van het katholieke geloof. Toch is niet elke katholiek een fascist, of andersom. Is Breivik soms katholiek? Nee, maar hij schreef inderdaad: "Today's Protestant church is a joke. Priests in jeans who march for Palestine and churches that look like minimalist shopping centres. I am a supporter of an indirect collective conversion of the Protestant church back to the Catholic." Overigens heeft Breivik nog veel meer geschreven. Wat daar ook van zij, van Breivik kan met zekerheid worden gezegd dat hij uiterst gewelddadig is en sociaal-democraten haat en daarmee heeft hij het predikaat fascist verdiend.
In vrijwel alle gevallen was in de geschiedenis van het politieke geweld de fascistische moordzucht gericht tegen socialisten en liberalen.

Wat nieuw is bij Breivik is zijn socialisten-haat vanwege toegeeflijkheid aan de Islam. Dat is de vorm van socialistenhaat die we in Nederland kennen van Geert Wilders. Breivik schrijft positief over Wilders en dat wordt breed uitgemeten. Wilders wordt al een tijd uitgemaakt voor fascist.

Dat is niet terecht want de PVV heeft geen knokploegen op straat.
Wilders zou eventueel een tering-fascist genoemd kunnen worden, iemand die een fascistisch bewind wil vestigen van binnenuit door uitholling, uit-teren of verteren van democratische instituten, maar het sterk beveiligde kamerlid zegt juist op te willen komen voor de democratie.
Wilders' politiek staat in iedere geval dichter bij het moderne Amerikaanse extreemrechts dan bij de oude Italiaanse Mussolini.

Wilders is niet positief over Breivik en veroordeeld zijn moordpartij. Wilders keurt geweld af, ook tegen socialisten, Arabieren en Islamieten, althans wat buiten-parlementair geweld betreft. Wilders is een parlementair-democraat en staat, net als vrijwel al zijn collega's, alleen achter politioneel of militair geweld van het bevoegd gezag. En van de NAVO dat overigens de wettige regering van Libië, inclusief infrastructuur en zijn burgers, met Noorse hulp bombardeert.

De zwaar bewaakte leider van de PVV noemt de Islam een fascistische ideologie en hij heeft voor een deel gelijk. Groot gelijk. Socialisten zouden dat moeten weten. De Islam is, net als de katholieke kerk, gebruikt als wapen tegen het socialisme in Spanje tijdens de Spaanse burgeroorlog en, zoals Nederlanders moeten weten, hebben Islamitische strijdgroepen, zoals de Nahdatul Ulama, na de staatsgreep van Suharto alles en iedereen wat naar "links" rook in een afschuwelijke massale moordpartij afgemaakt waarbij naar schatting een miljoen mensen zijn omgekomen en honderdduizenden overlevenden werden opgesloten in enorme concentratiekampen. De wens tot politicide, om "links" uit te roeien, die Breivik tot zijn daad heeft gebracht en waarvan Wilders wordt verdacht, is in de jaren zestig in Indonesië werkelijkheid geworden. Hoewel Gus Dur zijn welgemeende spijt over de periode heeft uitgesproken, is het onderwerp taboe in Indonesie, en in Nederland wordt de verschrikking ook zo min mogelijk besproken. De PVV hoor je echter niet over die massale misdaad, door Islamieten begaan in naam van Allah, tegen links in Indonesië: een misdaad dus met alle kenmerken van het Islam-fascisme.
Dat we de PVV er niet over horen is niet verbazendwekkend maar wat wel opvalt is dat de PVV daarin niet verschilt van de PvdA of het Landelijk Marokkanenberaad.

Er zijn variaties in het Islamitisch fascisme, gelijk aan het christelijk fascisme, maar het Marokkaans-Islamitisch fascisme boeit Nederland en Wilders in het bizonder. Bij veel terreuraanslagen was wel een Marokkaan betrokken. Er is een voedingsbodem voor Islamitisch-fascistische terreur bij de Marokkaanse gemeenschap en daarom wordt op veiligheidsgebied samengewerkt met de grote Marokkaanse Leider Mohamed VI. Het idee is dat de Leider der gelovigen geholpen moet worden zijn onderdanen in het buitenland kalm te houden.

Maar Mohamed gebruikt zijn religieuze positie ook om via zijn Marokkaanse volgenlingen in het buitenland een vinger in de pap te steken.
De PVV wijst terecht op Marokkaans Islamitisch gevaar dat ons bedreigt. Ook El Pais bericht over een informatie analyse van de Spaanse AIVD die bezorgd is over het inzetten van Marokkaanse immigranten in het Christelijke Spanje voor de Islamitische dictator. Bladna heeft over dat artikel geschreven in het Nederlands. En het Saharaans persburo in het Engels. Ook Algerijnen volgen de zaak wat voor Spanjaarden weer reden is om melding te maken van de Saharaanse belang in de zaak.

Er is ook simpeler en spectaculairder nieuws op dat front: zo is in Spanje een Marokkaan opgepakt die een toeristencomplex wilde vergiftigen.

Dat schept een sfeer waarin onterechte verdachtmakingen makkelijk ontstaan. Zo was er ook het bericht dat Marokko een deel wilde opeisen van de toegangsgelden van het Alhambra, een Islamitisch bouwwerk in Andalusia, het gebied dat Koning Mohamed noemde in zijn toespraak over regionalisering van Marokko. Khaled Naciri, de Marokkaanse minister van informatie vond het bericht over de entreegelden een nare grap en hij had voor een keer nog gelijk ook.

De gespannen verhouding tussen Spanje en Marokko zal voortduren want het is de Westelijke Sahara, door Hassan II geërfd van Franco en gekoesterd door Mohamed VI, die de hete fascistenbrei vormt waar omhenen gedraaid wordt.

Ondertussen wordt de discussie over het bestrijden van het Islamitische fascisme door het onvermogen van Wilders en de sociaal-democraten om elkaar als bondgenoot te begrijpen in het regenachtige Nederland vermeden als een plas op een modderweg in de polder.

vis, tomaat, referendum, atoombom

Het is 22 juli en er is vandaag een grote aanslag gepleegd in Oslo gericht op de premier van Noorwegen, een man die de bezetting van de Westelijke Sahara ernstig neemt. Schokkend nieuws dat moet bezinken.

Wat is de afgelopen maanden gebeurd?
In de afgelopen maanden heeft het vissen voor de kust van West Afrika even in de belangstelling gestaan op de televisie en bij onze volksvertegenwoordigers.. maar helaas was de verslaggeving wat troebel.

De alarmerende uitdrukking die veel werd gebruikt is plunderen.
Op het programma Uitgesproken VARA-televisie was aandacht voor de visplundering voor de kust van West Afrika dank zij lobbywerk van Greenpeace. In de VARA- reportage vroegen drie West-Afrikaanse vissers, uit Senegal, Mauretanië, en de Kaap-Verdische Eilanden, om aandacht voor de overbevissing door Europese schepen voor de kust van West Afrika. Het is opmerkelijk dat de Westelijke Sahara daar niet bij is genoemd dat toch een heel groot deel van die kust omvat. Bovendien was de tijd van uitzending een cruciale periode voor de West Afrikaanse vis wegens de omstreden onderhandelingen tussen de EU en Marokko die in de periode van de uitzending werden gevoerd.
Het Nederlandse publiek werd ook niet ingelicht over de Nederlandse betrokkenheid bij de visplunderij. Op de Engels-talige website van Greenpeace staat een foto van een Jaczon trawler in actie, maar NIET bij de Nederlandse Greenpeace website.
Ook op de VARA Uitgesproken website wordt de Nederlandse betrokkenheid niet genoemd maar wordt wel beweerd dat het African Partnership Station bedoeld is om de controle op de visserij te verbeteren, terwijl dat toch echt een uiterst militair gezelschap is dat niets met vissen op heeft. De VARA slaat de plank mis en de Joop website praat het na. Slechte informatie. Jammer. Hoe zou dat komen? Zou de VARA last hebben van een overmaat aan Marokkaanse stoorzenders?

Ondertussen was er vrijwel geen aandacht voor de gebeurtenissen rondom het zwaar omstreden visserijverdrag tussen Europa en Marokko. Dat was illegaal gebleken en kon daarom niet zomaar worden verlengd.

In de Tweede Kamer was per motie gevraagd of de regering de Kamer vooraf over de Nederlandse opstelling ten aanzien van het onderwerp tijdens de beraadslagingen in Brussel wilde informeren. Na een debat, waaruit bleek dat staatssecretaris Bleker dat best wilde doen, is de motie ingetrokken.

Staatssecretaris Bleker informeerde de Kamer daarna, in een brief van 20 juni 2011, over het standpunt dat hij over de kwestie wilde innemen bij de Europese Landbouw- en Visserijraad op 28 juni. Hij wilde instemmen met verlenging van het illegaal verklaarde verdrag.

Op basis van eerdere aan uw Kamer gemelde overwegingen, zoals ik uw Kamer eerder heb gemeld, steun ik het onderhandelingsmandaat waarbij alle belangen zijn afgewogen, ook die van de Westelijke Sahara. Niet instemmen met het voorgestelde mandaat zou betekenen dat er geen overeenkomst gesloten zou worden, en daar heeft niemand belang bij, ook de lokale bevolking niet. Zonder partnerschap zijn er immers ook ge en middelen beschikbaar ten gunste van die groep. In het onderhandelingsmandaat is mede op aandringen van Nederland opgenomen dat Marokko tussentijds dient te rapporteren over de mate waarin de beschikbaar gestelde EU-fondsen ten goede komen aan de verschillende regionale bevolkingsgroepen.

De staatssecretaris noemt de bewoners van de Westelijke Sahara een regionale bevolkingsgroep... en dat hoort de Koning van Marokko graag. Bleker en zijn adviseur praten de Koning naar de mond met het Marokkaanse regio-trucje. Maar dat werd doorzien want in de Tweede Kamer begrijpt men dat de Westelijke Sahara geen Marokkaanse regio is.

De Partij voor de Dieren heeft een motie ingediend om het visserijprotocol tussen de EU en Marokko niet te verlengen. In het debat verklaarde Bleker daar niet blij mee te zijn en de motie te ontraden.
Toch is de motie aangenomen met steun van de PVV, SP en PvdA.

Op de vergadering van de COREPER, het Comité van Permanente Vertegenwoordigers, waarin de zaak werd besproken heeft Nederland inderdaad tegen de verlenging van het verdrag gestemd. Maar Duitsland was opeens van mening veranderd en stemde voor. De Duitsers gingen akkoord onder het voorwendsel dat de geheime informatie van Marokko waaruit zou blijken dat de Saharaanse bevolking profijt heeft bij het verdrag, voldoende geloofwaardig is om de zaak te rechtvaardigen. En dat gaf de doorslag waardoor het verdrag kon worden verlengd.

Dat heeft in Duitsland stof doen opwaaien. Bij de SPD is men er niet blij mee, net als bij de Linke. Lees meer bij de Bundestag
en readers-edition en het Zentrum für Europäische und Orientalische Kultur.

Na de stemming in COREPER verscheen, als mosterd na de maaltijd, een verklaring van drie Saharaanse vissersassociaties in Dahkla waarin wordt gesteld dat de Sahraanse bevolking geen profijt heeft van de Europese visserij. Toch is het nog niet gedaan met het verdrag. De verlenging moet nog goedgekeurd worden door het Europees parlement en daar zal de verklaring zeker ter sprake komen. Dat zal niet onopgemerkt blijven.

En dat was de vis. Er is ook nog de tomaat. Er is een plan van de Europese Commissie voor een landbouwhandelsakkoord met Marokko. Maar de meerderheid van de landbouwcommissie van het Europees Parlement heeft 'neen' gezegd tegen de bekrachtiging ervan en het akkoord is daarmee afgewezen. Excellentie Akhannouch kwam er voor uit Marokko, maar hij heeft Jose Bové kennelijk niet kunnen uitleggen waarom de tomaten uit de Westelijke Sahara helemaal in Europa verkocht moeten worden. Het zal nu duidelijk zijn dat, hoewel de Spaanse vissers graag de West-Afrikaanse vis vangen, vooral de Spaanse boeren liever geen West-Afrikaanse tomaten op hun markt zien.

De vis en de tomaten haalden het grote nieuws niet maar Marokko kwam wel in de schijnwerpers door de vele demonstranten die elkaar elke zondag vinden op de straten en pleinen van het land onder de noemer van de beweging van de 20e februari. De heilige koning Mohammed VI beloofde op 17 juni in een televisie-toespraak verbeteringen in een nieuwe grondwet. Het volk mocht de grondwet zelf goedkeuren in een referendum op 1 juli. De vernieuwingen in de grondwet bestaan voornamelijk uit de regionalisatie van het bestuur, wat niet erg nieuw is maar voortvloeit uit de strategie ten opzichte van de Westelijke Sahara. Marokko wil de Westelijke Sahara autonomie verlenen. Dat is de basis van het Marokkaanse vredesvoorstel aan het Front Polisario, die dat best onderwerp wil maken van een referendum als dat ook onafhankelijkheid als keuzemogelijkheid biedt maar dat weigert heilige onschendbare Mohamed categorisch.
Omdat Mohamed de Saharanen geen enkel andere mogelijkheid wil of kan bieden gaat Marokko nu de autonomie eenzijdig invoeren voor de "Saharaanse regio". Voor Saharanen is binnen zijn gedroomde Marokko alleen plaats als een "culturele groep" binnen een eigen autonome regio. Dat moet ook gelden voor Amazigh als Riffijnen, Soussi's en andere Berbers. Mohamed wil zo de steun verwerven van deze van oudsher opstandige onderdanen. Maar de Islamitische vorst noemde nog andere culturele groepen, met name zoekt hij steun bij Joodse gemeenschap en de Joodse lobby in de USA en elders.
Daarnaast worden de Andalusiërs als Marokkaanse groep genoemd, hoewel die regio bij Spanje hoort.
De Marokkanen in het Marokkaanse buitenland krijgen volgens de grondwet een eigen raad. Zij blijven immers Marokkanen die loyaliteit aan Mohammed moeten betuigen.

Na de speech kreeg Mohammed veel complimentjes. Van Sarkozy, Clinton en zelfs VN-chef Ban ki-Moon. Hoewel Saharanen min of meer de schouders ophaalden over het gebeuren vond de president van de SADR de hervormingen reden de VN-chef een duidelijke brief te schrijven.

Het Marokkaanse referendum werd een "groot succes". Rond de 98 procent gaf de Koning zijn zin. Felicitaties stroomden binnen. De 20Feb beweging is echter niet tevreden. Maar die doen er niet toe. Wat telt zijn de Europese belangen. Begerige ogen zien de olie voor de kust van de Westelijke Sahara. En mogelijkheden om hele moderne techniek te verkopen, om kerncentrales te bouwen.

Meneer de Groot en de Makhzen

Het briefje van Meneer de Groot, klik er op voor vergroting.

Het Nederlandse ministerie van Buitenlandse Zaken is een ingewikkelde organisatie. Het heeft directoraten voor onder andere ontwikkelingshulp, Europese zaken en er is een directie Noord-Afrika en Midden-Oosten (DAM) en die heeft weer een afdeling als "Maghreb en Golfstaten" voor een hele hoop landen waaronder "Algerije, Libië, Marokko, Mauritanië, Tunesië en de kwestie van de Westelijke Sahara." Ja echt, voor Buitenlandse Zaken is de Westelijke Sahara geen land waar mensen wonen, maar een "kwestie". Het is dan ook inderdaad een ingewikkelde juridische zaak waarover deskundigen van het internationaal recht zich al jaren mee bezig houden. Bij veiligheidsbeleid, armoedebestrijding, Ontwikkelingshulp, HIV bestrijding, mensenrechten, of het visserijbeleid, op al die beleidsterreinen van BZ gaat het niet om de mensen in de Westelijke Sahara, integendeel, op alle terreinen gaat men de "kwestie van de Westelijke Sahara" zoveel mogelijk uit de weg. Dat is voor de afdeling internationaal recht. Ergens anders in Den Haag...

Steun bij het verzwijgen van de "kwestie" krijgt men van de Adviesraad Internationale Vraagstukken, een obscuur maar duur betaald gezelschap, dat de minister dekt met adviezen zoals deze over de Arabische Lente. In dat advies wordt Marokko positief afgeschilderd en de bezetting en de bijbehorende terreur wordt dus niet genoemd.

Maar soms wordt men met de neus op de feiten gedrukt. Dan krijgt de minister van buitenlandse zaken een brief van de Saharaanse minister voor Europese zaken Mohamed Sidati, tevens vertegenwoordiger van het Polisario, over het visserijverdrag van de EU met Marokko. Dat verdrag of officieel gezegd de Partnerschapsovereenkomst inzake visserij wil men toepassen in het visgebied bij de Westelijke Sahara en daarom zijn er grote juridische bezwaren tegen. De Marokkaanse bezetting is immers illegaal. Mohamed Sidati schrijft in zijn brief:

"The Frente POLISARIO, on behalf of the Saharawi people, wishes to reiterate its previous communications to all EU Member States (Diplomatic Notes of 23 January 2009 and 31 January 2011) to the effect that fishing by European vessels in Western Sahara’s waters pursuant to an arrangement with the Kingdom of Morocco is contrary to the interests and wishes of the people of Western Sahara. The people of Western Sahara and their political representatives have never been consulted in relation to the activities of EU-flagged fishing vessels in the waters adjacent to Western Sahara. Nor have the Saharawi people or their representatives received any direct benefits flowing from EU fishing activities licensed under the FPA. "

En dan moet er een antwoord worden geschreven, maar welke afdeling van het Ministerie van Buitenlandse Zaken moet zich met de kwestie bemoeien? DAM/MG, of ontwikkelingshulp, of toch de juridische afdeling? Nee, niet de juridisch afdeling, moet men hebben gedacht, want stel je voor dat ze het Polisario gelijk geven! het Europese pro-Koning van Marokko beleid zal in duigen vallen! Het antwoord werd geformuleerd door de afdeling die zich met Europa bezighoudt. De nieuwe baas is daar meneer Robert de Groot die door Uri Rosenthal is benoemd. Meneer de Groot antwoordt de vertegenwoordiger van het Polisario (zie hierboven) in een kattebelletje:

It has always been the Dutch government's position that the revenues from fishery agreements between the EU and third countries should benefit the socioeconomic development of local communities as much as possible.
The information provided by the Moroccan authorities to the European Commission on how the revenues from fishing activities benefit the native population of the non-self-governing territory will therefore play an important role in determining the position of the EU and of the Netherlands. We will continue to press for appropriate arrangements between the parties concerned so that local communities can reap the benefits of the fisheries agreement.

De argeloze lezer zal zich afvragen wat dit voor onzin mag wezen. Hoezo heeft Nederland altijd al gevonden dat lokale gemeenschappen moeten profiteren van visserij-overeenkomsten die de EU sluit?
Het is onzin. Wat meneer de Groot moet maar niet wil zeggen is dat Nederland zich jaren geleden van stemming heeft onthouden over het visserij-verdrag omdat er toen al bedenkingen waren bij de rechtmatigheid van een verdrag. Het gaat immers over vissen in een bezet gebied. Dat mag volgens het internationaal recht alleen als de lokale bevolking er mee instemt en er baat bij heeft. En uit de brief van de Saharaanse vertegenwoordiger blijkt duidelijk dat die instemming er niet is. Het Nederlandse standpunt, ingenomen op advies van de juristen, om niet klakkeloos vóór te stemmen toen over het visserij-verdrag werd besloten is juist gebleken. Maar meneer de Groot krabbelt terug en verschuilt zich achter vage kletskoek.

Vervolgens schrijft meneer de Groot dat de informatie die Marokko aan de Europese Commissie geeft een belangrijke rol zal spelen bij het beoordelen van de vraag of de oorspronkelijke bevolking instemt met de Europese visserij en er baat bij heeft. En dat is heel vreemd. Marokko is de bezettende macht en kan daarom niet spreken namens de bevolking die het onderdrukt. Waarom wil meneer de Groot de Marokkaanse bezetter wel een stem geven en de onderdrukte bevolking niet? De vertegenwoordiger van het Saharaanse eenheidsfront Polisario kan in ieder geval spreken voor het deel van de Saharaanse bevolking die al tientallen jaren in vluchtelingenkampen in Algerije moet wonen. En van die vertegenwoordiger heeft meneer de Groot net een brief ontvangen...

Meneer de Groot wil dus het Polisario niet serieus nemen en zijn Franse Spaanse en Makhzen-vrienden niet in de steek laten. Hij is een BZ-ambtenaar van afdeling Europa, niet van visserij, vluchtelingen of DAM/MG, en zeker ook niet van het internationaal recht. De laatste afdeling heeft meegewerkt aan een congres over Corperate pillage in het Haagse Vredespaleis zoals is te lezen in de "pillage manual" die men als .pdf kan downloaden bij het Vredesmuseum.

Meneer de Groot geeft in zijn korte slordige briefje een duidelijk voorbeeld van de manier waarop Europa tegenwoordig wordt misbruikt door mensen die lak hebben aan het internationaal recht. Het zijn de mensen die ons medeplichtig maken aan plundering, en nu ook aan de onrechtmatige oorlogsvoering tegen Libië. Dit is het Europa met buitenland-bazin Ashton, het Europa van het bedrog en het verraad van humanitaire waarden. Dat bombardeert voor de democratie en haastig een rebellen-coalitie erkend als de democratische regering van Libie, maar de legitieme en door tientallen landen erkende Saharaanse regering al sinds 1976 niet ziet staan.

Saharaanse demonstraties, geweld en Marokkaanse chantage

El Aaiun
Deze donderdag op 19 mei zijn ten minste 30 Saharanen, voornamelijk vrouwen, gewond geraakt tijdens een sit-in die was georganiseerd voor het huis van de familie van Said Damber, de jonge Saharaan die vijf maanden geleden dood is geschoten in het protestkamp Gdaim Izik. De demonstranten eisen dat de omstandigheden van de moord op de jongeman door de Marokkaanse politie openbaar worden gemaakt.
De groep Saharaanse demonstranten betuigden bij de voordeur van de familie Damber hun solidariteit met hun verzoek om openbaarmaking van de details van de moord op Said Damber. Marokkaanse oproerpolitie trad met grof geweld op tegen het huis en de demonstranten. Veel mensen raakten gewond. Een filmpje op Youtube toont beelden van uitzinnige politie-agenten die met stenen naar het huis gooien.

De Saharaanse burger Bechri Slem Mailad, die een krachtig protest had laten horen tegen de agressie tegen Saharaanse vrouwen door de Marokkaanse politie, werd gevolgd tot in de Al Ouffak wijk waar hij is aangevallen en in elkaar is geslagen door Marokkaanse politieagenten in burger. De zus van de vermoorde jongeman werd gearresteerd en zijn moeder is gewond geraakt aan het hoofd.

De Marokkaanse agressie was weer uitzinnig.
Een eerste lijst van gewonden is als volgt:
Kinderen: Hamza Sahraoui en Zaidaf Limam
Vrouwen en mannen: Oum Lkhout Saadi, Meska Maimouna, Meriem Mghaimad, Tfaolouha Badda, Toumana Zaoui, Ahmed Laaiachi Sod, Lala Hatra Aram Sbaai Abdellah El Hafed Toubali, Lkhalil Chaikhi, Lmstehia Lbalal, Lmrabet Abdelrahman, laabaidi NIHA, Ismaili Gajmoula, Sidmou Khouita, Filali Hamdi, Noumria Haimadaha, Amar Fatma Mohamed Lamin Lkhlifi, Laarousi Chouba en Laamouri Izana.

De familie Damber weigert nog steeds het lichaam van hun zoon, die in het hoofd is geschoten door een politieagent, van de Marokkaanse overheid te ontvangen. De familie is van mening dat de omstandigheden rond de dood van Said Damber moeten worden opgehelderd voordat men de begrafenis op behoorlijke wijze kan regelen, en dat degenen die verantwoordelijk zijn voor zijn dood moeten worden vervolgd.

Essmara
In Essmara zijn vier mensenrechten-activisten een hongerstaking begonnen tijdens een sit-in om te protesteren tegen de opschorting van hun loon na hun deelname vorig jaar aan een familiebezoek in de vluchtelingenkampen in het zuidwesten van Algerije.
De activisten zijn: Oum Lfdali Jouda, Chaikhi Lmhaba, El Moussaoui Ahmed
en Thnakha Othman. De activisten weigeren het voorstel van de Marokkaanse overheid om hun lonen te herstellen onder voorwaarde dat zij beloven zich te onthouden van activiteiten die "een bedreiging voor de territoriale integriteit" van Marokko zouden vormen. Zij beschouwen dat als een vorm van chantage.

#20Feb Utrecht 22 mei

Oproep tot Solidariteit met de vrijheidsbeweging van Marokko
Toon jouw solidariteit tijdens de manifestatie van 22 Mei 2011 Vanaf 15.00 uur Utrecht
LAAT JE ZIEN! LAAT JE HOREN!
(TMZ) amussu n 20 fabrayer aydud yazzu abedder
حركة 20 فبراير, الشعب يريد التغيير هولاندا (AR)
-----------------------------------------------------------------------------------------------

Beweging van 20 februari Nederland

Het Marokkaanse volk maakt historische momenten spanningen mee die zowel politiek als sociaal economische van aard zijn. Hiervoor ligt een gevoel bij de bevolking van onderdrukking en onrecht ten grondslag. Het Marokkaanse politieke systeem draagt in deze de volledige verantwoordelijkheid voor het de afbraak en van de politieke, economische, sociale en culturele rechten.
Wat wij geconstateerd hebben sinds de ingang van de zogenaamde ‘nieuwe tijdperk’
- Verval van overheidsinstanties door uitzaaiing van corruptie in het systeem
- Een zorgwekkende beperking van de persvrijheid en aanhouding van verslaggevers om politieke redenen.
- Een ernstige daling van de koopkracht door prijsverhogingen van de basisbehoeften.
- Een volledige en ondemocratische overheersing van het Koninklijke apparaat op alle beleidsterreinen.
Gegrond op het bovenstaande eisen wij het volgende:
- Een hervormde grondwet die recht doet aan de parlementaire democratie en de wil van het volk.
- Ontbinding van regering en parlement en het installeren van een overgangsregering die de (hervormings)eisen van het vol ten uitvoer brengt. - Onafhankelijke en eerlijke rechterlijke macht - De berechting van zij die zich schuldig hebben gemaakt aan corruptie, machtsmisbruik en plundering van gemeengoed. - Het officialiseren van het Tamazight naast het Arabisch en aandacht voor de specifieke kenmerken van de Marokkaanse identiteit, taal, cultuur en geschiedenis. - De vrijlating van alle politieke gevangenen en openen van dossiers die zij aangekaard hebben. - Een onmiddellijk integreren van werklozen in de beroepbevolking. - Zorgen voor een fatsoenlijk leven voor de kosten van levensonderhoud te verminderen en het minimumloon - Streven naar een eervol bestaan voor alle burgers met verbetering van de koopkracht en hanteren van het minimumloon voor elk. - Stoppen met de militaire controle van de Rif en de vijandelijke houding naar deze. - De onmiddellijke vrijlating van alle gevangenen van de protesten van de protesten van 20 februari en eisen een onpartijdig onderzoek naar de gebeurtenissen waaronder het ingrijpen van het politieapparaat landelijke en de eventuele (?) bemoeienis van partijen voor eigen politiek belang. De beweging betreurt tevens het niet ingaan van de Marokkaanse regering op de eisen van de beweging de eerdere demonstraties en het bagatelliseren van de protesten de deze af te doen als rellen. ------------------------------------------------------------------------------

En wat is en doet het Euro-Mediterraan Centrum Migratie & Ontwikkeling (EMCEMO)? Hoewel de naam iets anders doet vermoeden is dat in de praktijk de belangenvereniging van vrienden van de Marokkaanse ambassade in Nederland. Samen met de Unie van Marokkaanse Moskeeorganisaties in Nederland (UMMON) en de stichting Hiwaar organiseren zij een bijeenkomst in het van der Valk hotel op de Toekanweg in Haarlem... op dezelfde dag als de 20Feb beweging in Utrecht gaat demonstreren. EMCEMO doet dat "om de Marokkaanse diaspora te informeren en te betrekken bij de hervormingen van de Marokkaanse grondwet" zoals die worden voorgesteld door zijne doorluchtige hoogheid Mohammed VI. Het is een openbare bijeenkomst.
En de EMCEMO heeft de dag ervoor, op zaterdag, nog een vergadering met uitsluitend genodigden waarvoor aanmelding vereist is.

Na Marrakech

Er gebeurd veel de laatste tijd in Noord Afrika. De schokkendste gebeurtenis in Marokko was de bomaanslag in Marrakech. In het populaire toeristencafe Argana ontplofte een zware bom waarbij onder andere Fransen, Israëliërs, Marokkanen en een Nederlander de dood vonden. Wat kan men er van zeggen? Het was een doelgerichte en vakkundige aanslag op een Marokkaans sociaal-economisch belang, de toeristen industrie. Maar vooral op mensen, burgers. Er is geen verklaring afgegeven door de daders. Er vallen twee zaken op. Ten eerste is er de reactie in Marrakech waar men zich niet bang wil laten maken.
Ten tweede is er de zoektocht naar de daders en dat is een technisch forensische zaak. Er is een beschrijving van een man die grote tassen in de zaak heeft geplaatst. Maar er is daarnaast ook een campagne om de schuld toe te wijzen. En dat is een politieke zaak. De bomaanslag in Madrid heeft bewezen dat die twee zaken verschillend en tegenstrijdig kunnen zijn. Omdat er toeristen bij betrokken zijn is de aanslag in Marrakech bovendien een internationale kwestie. De Franse president Sarkozy toont zich met name geraakt en heeft verklaard dat de daders kost wat kost gepakt zullen worden.

Deze Sarkozy is een man die desnoods met eigen handen de Libische leider Kadaffi zou willen wurgen. Maar hij is president en heeft dus mensen voor moordopdrachten. De Franse luchtmacht bombardeert Libië al een poosje in pogingen om Kadaffi om te brengen. Als excuus daarvoor worden humanitaire argumenten gegeven en wordt gezwaaid met een papiertje van de Veiligheidsraad. Sarkozy ontvangt de hartelijke steun van de Britse PM Cameron, de Italiaanse oppercapo Berlusconi en onze excellentie Rutte. Als de aanslag in Marrakech was gericht op Franse/Europese belangen dan zouden Libische geheime dienst-soldaten wraak als motief daarvoor hebben. Als Libische burgers worden gedood door Europese bombardementen kan een Libisch wraak-bombardement verwacht worden. Verder speculerend zou het feit dat Libië de aanslag niet opeist op verschillende wijzen verklaard kunnen worden, en dat mag elke lezer zelf doen in het commentaar veld onder dit bericht.

De Koning van Marokko heeft de plek des onheils bezocht zoals het een Koning betaamt. Mohammed de zesde en zijn volgelingen en medeplichtigen aan de roof van Saharaanse rijkdommen zouden het liefst het Polisario de schuld willen geven van de aanslag. Maar wat zou de aanleiding moeten zijn? Er zijn immers belangrijke politieke gevangenen vrijgelaten. Overigens heb ik geen bericht van medeleven van het Polisario gezien terwijl die er bij eerdere bomaanslagen wel was. Dat kan te maken hebben met het hardvochtige Marokkaanse optreden tegen de Saharaanse opstand. En met de Franse blokkade van een mensenrechtencomponent in MINURSO.

De meeste vingers wijzen natuurlijk naar Al Kaida. Dat is vooral makkelijk. Al Kaida is een niet goed te begrijpen fenomeen met onduidelijke religieuze, Islamitische motieven, hoewel toch ook weer de aanslag in Marrakech niet bepaald halal is. De schuld zou logischerwijs moeten liggen bij Al Kaida in de Magreb, AQIM. Dan zou er een verband zijn met de ontvoering van een paar Fransen en een Italiaanse en met aanslagen in Algerije. Dan zou dit een zaak zijn voor het Trans Saharan Counterterrorism Initiative.

Dan is er de mogelijkheid van de offertactiek. Dat wil zeggen dat de aanslag geen wraakactie is om schade te berokkenen en ook geen onderdeel is van een campagne van afpersing, maar is gepleegd door degenen die daarbij veel winst denken te behalen. Het is de meest gewetenloze en gecompliceerde variant. Toch wordt argwanend in de gaten houden wie er profiteert van de aanslag. De Koning van Marokko kan de aanslag gebruiken het beleid weer aan te scherpen bijvoorbeeld. De discussie zal nog wel even verder gaan.

Maar er gebeurde meer. Er is een bericht over een tragisch verkeersongeluk waarbij 5 jongeren van de 20Feb beweging zijn omgekomen. Er waren 1 Mei demonstraties in Marokko. Saharaanse demonstraties in het bezette gebied gaan door. En het Saharaanse Filmfestival is begonnen!

De doden in Al Hoceima en de moord in Rabat

De beweging van 20 Februari in Marokko heeft wel wat bereikt, er zijn hervormingen aangekondigd en er zijn politieke gevangenen vrijgelaten. Maar de hervormingen zijn oppervlakkig en de politieke gevangenen zijn niet onschuldig verklaard. De demonstraties gaan door. Hoewel dat in Nederland bijna niet is doorgedrongen, zijn er ook in Marokko slachtoffers gevallen. Fadoua Laroui heeft zich in brand gestoken als protest tegen het onrecht en de corruptie.
En er zijn vijf jongens omgekomen bij een brand in een bank tijdens een demonstratie in Al Hoceima, een stad die sterke banden heeft met Nederland. Het drama is nog steeds een onopgeloste kwestie. Hoe heeft dat kunnen gebeuren? Bij een demonstratie in Amsterdam stelde de 20 Februari Beweging Nederland een paar eisen en met name : "Opheldering over de ware toedracht en de dood van deze vijf jongeren in El Hoceima." De Beweging vraagt de Nederlandse regering om hulp en om stappen in die richting te ondernemen.

In Rabat zijn ook slachtoffers gevallen. Dit bericht werd onlangs ontvangen:

Op donderdag 21 april 2011 om 21.00 uur zijn de Saharaanse studenten Hammadi Habad (25 jaar oud) en Boujemaa Boutoumit (25 jaar oud) aangevallen door een man met een mes. De aanval vond plaats voor het Marokkaanse ministerie van communicatie in de Alaairfane straat in Rabat. Ten gevolge van de aanval is Habab overleden en raakte Boutoumit zwaar gewond.

Boutoumit heeft meer dan twee uur doorgebracht in het Ibn Sina Ziekenhuis in Rabat. "De aanval kam volstrekt onverwacht en heeft me volledig overrompeld, ineens voelde ik een mes in mijn nek. Een onbekend persoon bracht me dit ernstige letsel toe, en viel daarna op brute wijze mijn vriend Habad Hammadi aan, en stak doelgericht naar zijn hart." Hammadi werd overgebracht naar het ziekenhuis, waar hij werd verwaarloosd voor meer dan een half uur, zonder enige medische hulp. Hij stierf kort daarna.

Enkele uren later verzamelden honderden Saharaanse studenten in Rabat zich bij de campus van de universiteit Souissi 1 en voor het Ibn Sina ziekenhuis, en veroordeelden de gruwelijke aanvallen.

De volgende dag, vrijdag 22 april 2011, hebben de Marokkaanse autoriteiten geweld gebruikt tegen de Saharaanse studenten op de universitaire campussen Souissi 1 en 2, in een poging om verdere studentenprotesten tegen de misdaad te voorkomen. De gewelddadige interventie leidde tot confrontaties tussen Saharaanse studenten en de Marokkaanse politie die de twee campus gebouwen had omsingeld en was begonnen met willekeurige arrestaties van Saharaanse studenten.

We hebben de volgende lijst van namen van de gearresteerden Saharanen, Brahim Chelh, Masaad Sleima, Said Abailil, Erraji Cheikh Mbarek, Erraji Mohamad, Erraji Abdelfattah, Lahbib Elmansouri, Ahmad Ayoub, Mattou Charki, Driss Elberkaoui, Fala Waissi, Rabab Aamar Edaya. Al deze Saharaanse studenten zijn overgebracht naar het politiebureau van de gerechtelijke politie in het centrum van Rabat.

Veel Saharaanse studenten zijn ook gewond geraakt als gevolg van de tussenkomst van de politie, zoals het geval is van Abrakhom Atwif. Een eerste lijst wordt vastgesteld.

De gerechtelijke politie van Mohamed V in Rabat Street ondervraagt de aangevallen Saharaanse studenten Boutoumit Boujmaa, als een slachtoffer en ooggetuige van de dood van Habad Hammadi.

Tientallen Saharaanse studenten zijn naar het hoofdbureau van politie getrokken waar een protest werd georganiseert waarin gevraagd wordt ​​om een ​​eerlijk onderzoek naar de brute aanval die heeft geleid tot de dood van hun collega Habad Hamadi en de verwondingen van Boujmaa Boutoumit.

Er moet nog worden opgemerkt dat Habad Hamadi werd geboren op 7 oktober 1986 in Assa (Zuid-Marokko). Hamadi was in zijn derde jaar bij de faculteit Wetenschappen van juridische, economische en sociale dienst, algemene wet divisie, Med V Universiteit. Hij woonde op de campus "Souissi 1", kamer N ° 403 B.

Volgens Marokkaanse bronnen zijn er zware onlusten uitgebroken in Rabat nadat een meisje was lastig gevallen door een dronken student. Er zou een verdachte van de steekpartij zijn aangehouden. Het is in ieder geval duidelijk dat ook deze zaak tot op de bodem uitgezocht dient te worden.

Habad Hamadi
Boujemaa Boutoumit

Flintlock

Flintlock is het Engelse woord voor vuursteenslot en dat is een ouderwets ontstekingsmechanisme met een vuursteen op geweren en musketten. Het woord Flintlock wordt ook gebruikt in codenamen voor Noord-Amerikaanse militaire projecten in Afrika.
Flintlocks zijn dan zogeheten "Joint Combined Exchange Training" (JCET) oefeningen die uitgevoerd worden door de U.S. Army Special Forces en de U.S. Army Rangers, met ondersteuning van nog andere afdelingen, waaronder Europese militaire units om ervaring op te doen in samenwerking met buitenlandse militairen, onder andere in Afrika. Er is zorg dat de speciale troepen opleiden tot het begaan van oorlogsmisdaden zoals in Oost Timor en Rwanda.

Operatie Flintlock is de codenaam voor een militaire oefening in Noord-Afrika. Een multi-nationale oefening die sinds 2005 elk jaar wordt gehouden in het kader van het Trans-Sahara Counterterrorism Partnership. De militaire ondersteuning voor dat partnerschap wordt gegeven in het kader van Operation Enduring Freedom Trans Sahara.

Flintlock dit jaar heeft aanleiding gegeven voor kamervragen. De Kamerleden van Bommel en Voordewind zijn verbaasd en willen opheldering. De indruk bestaat dat het geheime oefeningen zijn. Dat is niet helemaal terecht. Echt geheim is de Nederlandse bijdrage niet en de oplettende websurfer had het al eerder kunnen weten:

* The Moor Next Door schreef op 23 augustus 2007 dat Holland een bijdrage leverde aan Flintlock 2007.

* In 2008 publiceerde Daniel Volman een artikel in het African Security Research Project waarin hij melding maakte van Nederlandse deelname aan Flintlock 2007. Volman vermeld ook een incident in Mali waarbij een USA Hercules vliegtuig werd beschoten. De militaire samenwerking met de Malinese regering behelsde ook betrokkenheid in de strijd tegen de Toearegs. Die hebben problemen met de Malinese regering omdat die uraniumhoudende leefgebieden van Toearegs verkoopt aan mijnbouwbedrijven.

* Op 15 mei 2010 schreef dit blog: "De reisadviezen van regeringswege maken in het algemeen geen melding van militaire oefeningen. Toch is het nuttig om te weten dat Westelijk Afrika van 3 tot 22 mei het decor is voor Operatie Flintlock 2010, onder leiding van Lt. Col. Chris Call, de "deputy commander of the Joint Special Operations Task Force-Trans-Sahara". Het is een multi-nationale operatie waarin veel West Afrikaanse landen samenwerken inclusief Marokko en Algerije maar exclusief de Saharanen. Er zijn berichten dat Uzelf, althans uw regering, dat wil zeggen Nederlandse militairen ook meedoen."

* Op 27 september 2010 schreef dit blog:
"Opvallend was verder dat er opeens melding werd gemaakt van deelname door Nederlandse militairen aan de Operatie Flintlock, een militaire oefening in de Malinese Sahara. Dit blog maakte er al melding van en er is een stukje verschenen in de Defensiekrant maar verder is er niets over in de Nederlandse media gemeld ... totdat er een bericht verscheen in het Parool waarin werd gespekuleerd op een gijzelneming in de Sahara om de Marokkaanse moordenaar van Theo van Gogh vrij te krijgen."

* En Martin Broek schreef op op 3 februari 2011 een stukje waarin de Nederlandse deelname werd genoemd en op 11 februari 2011 een Engels stuk.

Strikt geheim is de Nederlandse militaire inzet in Afrikaanse landen dus niet en dat is het waarschijnlijk nooit geweest. Maar "geheim" is een stevige militaire classificatie die vaak alleen maar politieke moeilijkheden veroorzaakt. Men kan ook kiezen voor beheerst en geleidelijk uitlekken.
Van een goede bron heeft dit blog vernomen dat het ministerie van Defensie geen persbericht heeft laten uitgaan over de Nederlandse deelname, in ieder geval in 2010. En dat is wel raar. Want terwijl in 2010 over de hele wereld, van Duitsland tot Zuid Afrika tot Australie is geschreven over de Nederlandse deelname wist het Nederlandse publiek van niets. En de volksvertegenwoordiging dus ook niet. Wie heeft dan besloten tot deelname, en wie heeft de begroting ervoor goedgekeurd? Wie heeft het voorbereid?

de humanitaire leugen

De Amerikaanse senator McCain is in Bengazi op bezoek geweest bij de Libische rebellen en heeft hen een hart onder de riem gestoken. Hij roept de USA op de rebelse oppositie te erkennen als legitieme regering terwijl die maar niet kan winnen van Kadaffi ondanks de militaire steun van de USA, de Britten, Frankrijk, Italie en zelfs Nederland middels de helicopter van Hare Majesteits fregat Tromp. Het Europese oorlogstrio Cameron, Sarkozy en Berlusconi gaat inmiddels een stap verder in de escalatie met het sturen van zogenaamde militaire "adviseurs". Het doet denken aan de Nederlandse politietrainers in Afganistan. Die moeten daar orde en rust brengen. Ongeveer zoals Nederlandse militairen eerder orde en rust brachten tijdens de politionele acties in Nederlandsch-Indië.
De oorlog van Engeland, Frankrijk, Italië en suffig Nederland tegen Kadaffi is een feit en die wordt gevoerd met wapens en leugens. Zoals dat al een tijdje gaat. Met soldaten die geen soldaten mogen heten. Een oorlog die geen oorlog mag heten maar die humanitaire bijstand genoemd wordt aan mensenrechten-lievende betogers, eh.. rebellen en opstandelingen. Bombardementen op Libische steden door Europese gevechtsvliegtuigen worden aan het verbijsterde publiek verkocht als hulp aan bedreigde burgers.

Het publiek dat nog steeds niet heeft begrepen waarom en door wie zo werd gelogen over de Irak oorlog kan zich verbazen over de uitkomst van een nieuw onderzoekje : het waren grote oliebedrijven als BP, Exxon en Shell waarin Hare Majesteit een flink belang heeft, die de drijvende kracht bleken te zijn in de grootschalige mens en milieu verwoesting. Winst was het doel en die massavernietigingswapens en democratiseringsbehoefte zijn slechte dekmantels geweest. Een opvallend gelijkend scenario wordt nu in Libië afgewerkt. Zogenaamd om de democratie te bevorderen wordt een burgeroorlog in gang gezet en voortdurend gevoed en vredesinitiatieven worden genegeerd. De strijd zal worden gesteund tot het land en het centrale gezag in puin liggen waardoor de weg vrij wordt gemaakt voor Al Qaida in Libië en de Maghreb. Daarmee zal ook Algerije kunnen worden ontwricht waardoor uiteindelijk ook de oliereserves van dat land binnen bereik van de westerse olie-rovers kunnen komen. Al Qaida zal een goed excuus leveren voor grootschalig militair ingrijpen. Het is een scenario vol roofzucht en leugens waar men op de Europese terrassen niet graag van wil weten maar dat in en rond de grote Afrikaanse woestijn geen verbazing zal wekken.

Hoe zit het ondertussen met de mensenrechten en de humanitaire zorgen omtrent de Westelijke Sahara? Hetzelfde Frankrijk dat in Libië in naam van de humaniteit met geld, diplomatieke steun en wapens ingrijpt blokkeert in de Veiligheidsraad een initiatief om de VN vredesmissie in het gebied op de mensenrechten te laten letten. Het is Frankrijk dat niet alleen de Marokkaanse schendingen van de mensenrechten maar de ganse Marokkaanse bezetting van de Westelijke Sahara in stand houdt.

De Marokkaanse diaspora ziet tegenwoordig ook de Franse invloed als obstakel bij de ontwikkeling van het land. In Marokko zelf, dat nog steeds wordt afgeschilderd als een rustpunt in de Arabische wereld, kan men Fadoua Laroui niet vergeten. De beweging voor verandering gaat door. Het heeft al geleid tot toezeggingen voor hervormingen, koninklijke manoeuvres en de vrijlating van politieke gevangenen als de Riffijn Chakib El Khayari, en de Saharanen Tamek, Dahane en Naciri.
Het laatste nieuws is dat in Rabat een Saharaanse student is vermoord wat tot grote onlusten heeft geleid.

Oproep tot Solidariteit met de vrijheidsbeweging van Marokko

Overgenomen van Facebook

Toon jouw solidariteit tijdens de manifestatie van 24 april 2011
Vanaf 15.00 uur op het Beursplein te Amsterdam

Beweging van 20 februari Nederland
Het Marokkaanse volk maakt historische momenten spanningen mee die zowel politiek als sociaal economische van aard zijn. Hiervoor ligt een gevoel bij de bevolking van onderdrukking en onrecht ten grondslag. Het Marokkaanse politieke systeem draagt in deze de volledige verantwoordelijkheid voor het de afbraak en van de politieke, economische, sociale en culturele rechten.

Wat wij geconstateerd hebben sinds de ingang van de zogenaamde ‘nieuwe tijdperk’
- Verval van overheidsinstanties door uitzaaiing van corruptie in het systeem
- Een zorgwekkende beperking van de persvrijheid en aanhouding van verslaggevers om politieke redenen.
- Een ernstige daling van de koopkracht door prijsverhogingen van de basisbehoeften.
- Een volledige en ondemocratische overheersing van het Koninklijke apparaat op alle beleidsterreinen.

Gegrond op het bovenstaande eisen wij het volgende:
- Een hervormde grondwet die recht doet aan de parlementaire democratie en de wil van het volk.
- Ontbinding van regering en parlement en het installeren van een overgangsregering die de (hervormings)eisen van het volk ten uitvoer brengt.
- Onafhankelijke en eerlijke rechterlijke macht
- De berechting van zij die zich schuldig hebben gemaakt aan corruptie, machtsmisbruik en plundering van gemeengoed.
- Het officialiseren van het Tamazight naast het Arabisch en aandacht voor de specifieke kenmerken van de Marokkaanse identiteit, taal, cultuur en geschiedenis.
- De vrijlating van alle politieke gevangenen en openen van dossiers die zij aangekaart hebben.
- Een onmiddellijk integreren van werklozen in de beroepsbevolking.
- Zorgen voor een fatsoenlijk leven voor de kosten van levensonderhoud te verminderen en het minimumloon
- Streven naar een eervol bestaan voor alle burgers met verbetering van de koopkracht en hanteren van het minimumloon voor elk.
- Stoppen met de militaire controle van de Rif en de vijandelijke houding naar deze.
- De onmiddellijke vrijlating van alle gevangenen van de protesten van 20 februari en eisen een onpartijdig onderzoek naar de gebeurtenissen waaronder het ingrijpen van het politieapparaat landelijke en de eventuele (?) bemoeienis van partijen voor eigen politiek belang. De beweging betreurt tevens het niet ingaan van de Marokkaanse regering op de eisen van de beweging de eerdere demonstraties en het bagatelliseren van de protesten door deze af te doen als rellen.

------