Meneer de Groot en de Makhzen

Het briefje van Meneer de Groot, klik er op voor vergroting.

Het Nederlandse ministerie van Buitenlandse Zaken is een ingewikkelde organisatie. Het heeft directoraten voor onder andere ontwikkelingshulp, Europese zaken en er is een directie Noord-Afrika en Midden-Oosten (DAM) en die heeft weer een afdeling als "Maghreb en Golfstaten" voor een hele hoop landen waaronder "Algerije, Libië, Marokko, Mauritanië, Tunesië en de kwestie van de Westelijke Sahara." Ja echt, voor Buitenlandse Zaken is de Westelijke Sahara geen land waar mensen wonen, maar een "kwestie". Het is dan ook inderdaad een ingewikkelde juridische zaak waarover deskundigen van het internationaal recht zich al jaren mee bezig houden. Bij veiligheidsbeleid, armoedebestrijding, Ontwikkelingshulp, HIV bestrijding, mensenrechten, of het visserijbeleid, op al die beleidsterreinen van BZ gaat het niet om de mensen in de Westelijke Sahara, integendeel, op alle terreinen gaat men de "kwestie van de Westelijke Sahara" zoveel mogelijk uit de weg. Dat is voor de afdeling internationaal recht. Ergens anders in Den Haag...

Steun bij het verzwijgen van de "kwestie" krijgt men van de Adviesraad Internationale Vraagstukken, een obscuur maar duur betaald gezelschap, dat de minister dekt met adviezen zoals deze over de Arabische Lente. In dat advies wordt Marokko positief afgeschilderd en de bezetting en de bijbehorende terreur wordt dus niet genoemd.

Maar soms wordt men met de neus op de feiten gedrukt. Dan krijgt de minister van buitenlandse zaken een brief van de Saharaanse minister voor Europese zaken Mohamed Sidati, tevens vertegenwoordiger van het Polisario, over het visserijverdrag van de EU met Marokko. Dat verdrag of officieel gezegd de Partnerschapsovereenkomst inzake visserij wil men toepassen in het visgebied bij de Westelijke Sahara en daarom zijn er grote juridische bezwaren tegen. De Marokkaanse bezetting is immers illegaal. Mohamed Sidati schrijft in zijn brief:

"The Frente POLISARIO, on behalf of the Saharawi people, wishes to reiterate its previous communications to all EU Member States (Diplomatic Notes of 23 January 2009 and 31 January 2011) to the effect that fishing by European vessels in Western Sahara’s waters pursuant to an arrangement with the Kingdom of Morocco is contrary to the interests and wishes of the people of Western Sahara. The people of Western Sahara and their political representatives have never been consulted in relation to the activities of EU-flagged fishing vessels in the waters adjacent to Western Sahara. Nor have the Saharawi people or their representatives received any direct benefits flowing from EU fishing activities licensed under the FPA. "

En dan moet er een antwoord worden geschreven, maar welke afdeling van het Ministerie van Buitenlandse Zaken moet zich met de kwestie bemoeien? DAM/MG, of ontwikkelingshulp, of toch de juridische afdeling? Nee, niet de juridisch afdeling, moet men hebben gedacht, want stel je voor dat ze het Polisario gelijk geven! het Europese pro-Koning van Marokko beleid zal in duigen vallen! Het antwoord werd geformuleerd door de afdeling die zich met Europa bezighoudt. De nieuwe baas is daar meneer Robert de Groot die door Uri Rosenthal is benoemd. Meneer de Groot antwoordt de vertegenwoordiger van het Polisario (zie hierboven) in een kattebelletje:

It has always been the Dutch government's position that the revenues from fishery agreements between the EU and third countries should benefit the socioeconomic development of local communities as much as possible.
The information provided by the Moroccan authorities to the European Commission on how the revenues from fishing activities benefit the native population of the non-self-governing territory will therefore play an important role in determining the position of the EU and of the Netherlands. We will continue to press for appropriate arrangements between the parties concerned so that local communities can reap the benefits of the fisheries agreement.

De argeloze lezer zal zich afvragen wat dit voor onzin mag wezen. Hoezo heeft Nederland altijd al gevonden dat lokale gemeenschappen moeten profiteren van visserij-overeenkomsten die de EU sluit?
Het is onzin. Wat meneer de Groot moet maar niet wil zeggen is dat Nederland zich jaren geleden van stemming heeft onthouden over het visserij-verdrag omdat er toen al bedenkingen waren bij de rechtmatigheid van een verdrag. Het gaat immers over vissen in een bezet gebied. Dat mag volgens het internationaal recht alleen als de lokale bevolking er mee instemt en er baat bij heeft. En uit de brief van de Saharaanse vertegenwoordiger blijkt duidelijk dat die instemming er niet is. Het Nederlandse standpunt, ingenomen op advies van de juristen, om niet klakkeloos vóór te stemmen toen over het visserij-verdrag werd besloten is juist gebleken. Maar meneer de Groot krabbelt terug en verschuilt zich achter vage kletskoek.

Vervolgens schrijft meneer de Groot dat de informatie die Marokko aan de Europese Commissie geeft een belangrijke rol zal spelen bij het beoordelen van de vraag of de oorspronkelijke bevolking instemt met de Europese visserij en er baat bij heeft. En dat is heel vreemd. Marokko is de bezettende macht en kan daarom niet spreken namens de bevolking die het onderdrukt. Waarom wil meneer de Groot de Marokkaanse bezetter wel een stem geven en de onderdrukte bevolking niet? De vertegenwoordiger van het Saharaanse eenheidsfront Polisario kan in ieder geval spreken voor het deel van de Saharaanse bevolking die al tientallen jaren in vluchtelingenkampen in Algerije moet wonen. En van die vertegenwoordiger heeft meneer de Groot net een brief ontvangen...

Meneer de Groot wil dus het Polisario niet serieus nemen en zijn Franse Spaanse en Makhzen-vrienden niet in de steek laten. Hij is een BZ-ambtenaar van afdeling Europa, niet van visserij, vluchtelingen of DAM/MG, en zeker ook niet van het internationaal recht. De laatste afdeling heeft meegewerkt aan een congres over Corperate pillage in het Haagse Vredespaleis zoals is te lezen in de "pillage manual" die men als .pdf kan downloaden bij het Vredesmuseum.

Meneer de Groot geeft in zijn korte slordige briefje een duidelijk voorbeeld van de manier waarop Europa tegenwoordig wordt misbruikt door mensen die lak hebben aan het internationaal recht. Het zijn de mensen die ons medeplichtig maken aan plundering, en nu ook aan de onrechtmatige oorlogsvoering tegen Libië. Dit is het Europa met buitenland-bazin Ashton, het Europa van het bedrog en het verraad van humanitaire waarden. Dat bombardeert voor de democratie en haastig een rebellen-coalitie erkend als de democratische regering van Libie, maar de legitieme en door tientallen landen erkende Saharaanse regering al sinds 1976 niet ziet staan.