De Marokkaanse koning, Mohamed 6 heeft met een referendum zijn land en zichzelf democratisch verklaard. Het was niet voor het eerst dat er een referendum werd gehouden in Marokko. Op 31 augustus 1984 werd een referendum gehouden door Hassan II over het Unie-verdrag tussen Marokko en Libië , die de Arabisch-Afrikaanse Unie werd genoemd. De uitslag was .. overduidelijk. De Amerikanen, die er eerst nogal van schrokken, begrepen al snel dat de Unie alleen maar een trucje was om een einde te maken aan de Libische steun voor de Saharaanse onafhankelijkheidsstrijd. Voor gewone Marokkanen heeft dat verdrag en het bijbehorende referendum niet veel betekenis gehad. Maar voor de kroonprins was het een mooie les. Hij haalde op het onderwerp "the Arab-African Union and the Strategy of the Kingdom of Morocco in matters of International Relations" een graad in de Marokkaanse "rechten".
De jonge prins werd dus geleerd dat het Marokkaanse volk met een referendum flink kan worden belazerd, vooral bij internationale aangelegenheden. Dat een dictator soms een referendum moet vermijden had hij eerder geleerd ten tijde van de "Groene Mars" toen vele duizenden Marokkanen door zijn vader verplicht werden om naar de Westelijke Sahara te gaan om het gebied te "bevrijden" van de Christelijke Spanjaarden. Die Spanjaarden waren van plan een referendum te houden onder de Saharaanse bevolking over de toekomst van het gebied en dat ging toen niet door. Dat was in 1975. De oorlog met West-Sahara brak uit en na vele oorlogsjaren ging Marokko akkoord met het vredesvoorstel van de VN om een referendum over de toekomst van het gebied te organiseren. Marokko beloofde het plechtig maar wist het zo lang uit te stellen dat het nu in feite is vergeten. Ondertussen staat de VN missie om het referendum te organiseren MINURSO nog steeds voor vele miljoenen op de begroting van de VN. De vele duizenden Saharanen die de Marokkaanse dictatuur heeft verjaagd van hun land moeten door de internationale gemeenschap worden onderhouden, terwijl Marokko zich verrijkt aan de grondstoffen van datzelfde land.
De Marokkaanse referendum-zwendelaar-koning heeft ondertussen zelfs een zetel in de Veiligheidsraad bemachtigd.
Zes november, de dag van de Groene Mars is, in plaats van een dag van schaamte, een officiële feestdag geworden waarop de koning altijd een toespraak houdt. Dit jaar deed hij een oproep aan Algerije om naar een unie te streven. Zou die oude truc weer werken?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten