"Verbondenheid met Marokko is evident en legitiem"

Update: onderstaand verhaal klopt niet meer want de kaart naast het verhaal is weggehaald op het Allochtonenweblog.
________

Op het Allochtonenweblog staat een verklaring onder de titel "Verbondenheid met Marokko is evident en legitiem" naast een kaart waarop Marokko en de Westelijke Sahara staan afgebeeld als één gebied. Het is een rare verklaring. Want natuurlijk is de verbondenheid van de Westelijke Sahara met Marokko helemaal niet evident en zeker niet legitiem; de zaak staat niet voor niets op de agenda bij de Veiligheidsraad.

Natuurlijk wil de Marokkaanse propaganda ons dat laten vergeten. De Marokkaanse houding is dat de annexatie volstrekt "normaal" en "gewoon" en zelfs "legaal" is. En daarin zit een paradox. Als men er voortdurend op blijft hameren dat iets "normaal" en "gewoon" is dan bewijst men juist het tegendeel door zelf die nadruk te leggen. Die moeilijkheid lost men op door de annexatie te verzwijgen en er zoveel mogelijk omheen te kletsen. Dat lukt in Nederland heel goed. Nederland zit vol koloniale schijnheiligheid.

Bovendien heeft de Marokkaanse regering hier veel loyale medewerkers. Die worden aangestuurd door de minister van emigranten, Mohammed Ameur. Zoals Nadia Bouras en Abdou Menebhi bijvoorbeeld die onlangs nog bij Eenvandaag het Nederlandse publiek mochten wijsmaken dat er geen politieke gevangenen zijn in Marokko. Deze Nederlandse Marokkanen spreken nooit over de onaangename kwestie van de Westelijke Sahara. Dat is niet omdat zij zich schamen voor het Marokkaans kolonialisme maar vanwege politieke loyaliteit. Zij zijn loyaal aan de Marokkaanse Sultan en zijn dus voorstanders van de annexatie.

Die rare verklaring op het Allochtonen-weblog heeft Nadia Bouras en Abdou Menebhi als eerste ondertekenaars. Dus er staat niks in over de Westelijke Sahara, en de Marokkaanse schending van de internationale rechtorde. Het staat wel vol met nietszeggend geklets over "gemeenschappelijke belangen tussen volkeren en burgers". Het zijn even hoogdravende als verhullende woorden waarmee niets wordt gezegd over de Saharanen die door Marokko zijn verjaagd. Of over het mishandelen van Saharanen in het bezette gebied.

Andere Nederlandse Marokkanen zijn ook bang om zich aan de kwestie West-Sahara te branden.
Hassan Bahara spreekt zich bijvoorbeeld wel goed en duidelijk uit tegen de rare verklaring maar ook hij noemt de Westelijke Sahara niet. Het kan een literaire truc zijn, Hassan Bahara is tenslotte een romanschrijver.

Maar er zijn ook politici die de rare verklaring hebben ondertekend. Waaronder de Groen Links kaderleden Tofik Dibi en Mohamed Ben Maimoun. Zij hebben zich akkoord verklaard met een verklaring waarin de misdadige en illegale annexatie door het Marokko van Hassan II actief wordt verzwegen.
Terwijl zij werken voor een Nederlandse politieke partij die zich heeft uitgesproken tegen de illegale Marokkaanse bezetting en het roven van de Saharaanse grondstoffen, verspreiden zij zelf het Marokkaans taboe op het spreken over deze kwestie. Dat is niet links en niet legitiem, dat is verachtelijk.