Kort nadat Hitler in Duitsland aan de macht was gekomen stak de Leidse anti-fascist Rinus van der Lubbe de duitse Rijksdag in de hens. Het was een daad van verzet met grote gevolgen omdat het Hitler een reden gaf zich te "verdedigen". Op dat moment was men in Nederland discreet bezig met de voorbereidingen van de verloving van kroonprinses Juliana met de Zweedse prins Bernadotte. De Nederlandsche regering was niet anti-fascistisch en wilde graag neutraal blijven, zowel in de komende Europese oorlog die velen zagen aankomen, als ook in de Pacific oorlog die haar door Soekarno vanuit Nederlandsch-Indische gevangenschap werd voorspeld. Maar de actie van Rinus van der Lubbe veranderde de Nederlandsch - Duitse verhouding drastisch. Bernadotte werd gedumpt en de kroonprinses zou na een paar jaar voorbereiding worden uitgehuwelijkt aan de Duitse nazi Bernhard zur Lippe-Biesterveld. Dat bleek echter geen garantie voor neutraliteit. In 1945 vielen de Duitse nazi-legers Nederland binnen. Na de aanval op Pearl Harbor in 1942 verklaarde het koloniale Rijk der Nederlanden de oorlog aan Japan. Maar het verzet in Nederland tegen de koloniale onderdrukking, van zowel Nederlanders als Indonesiërs in Nederland, was toen al onderschikt aan het verzet tegen de Duitse nazi's.
Bij Nederlandse herdenkingen van de gebeurtenissen in de Tweede Wereldoorlog was Prins Bernhard altijd prominent aanwezig. De man heeft een wereldrecord behaald aan het onthullen van monumenten maar toch onthulde hij zeker niet alle. Het Prins Bernhard wereldrecord (als dat een mythe is, dan is het slechts een van de vele rond de man) kon worden behaald door het verhullen van de werkelijke achtergronden van Juliana's huwelijk. In Nederland kan men de Tweede Wereldoorlog niet herdenken zonder verdoezelende vaagheid. Wie vraagt waar de nationale herdenking eigelijk over gaat krijgt van regeringswege verschrikt ambtelijk gemompel te horen: "Tijdens de Nationale Herdenking herdenken we allen – burgers en militairen – die in het Koninkrijk der Nederlanden of waar ook ter wereld zijn omgekomen sinds het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog, in oorlogssituaties en bij vredesoperaties". Onder deze omschrijving vallen de mensen die zijn gevallen in het verzet tegen koloniale onderdrukking niet, maar wel de militairen die dat verzet onderdrukten. Nederland herdenkt in deze definitie ook de SS-ers die in Nederlandsch-Indië vielen in de strijd tegen Indonesische vrijheidsstrijders, maar daar zijn weinigen zich van bewust. De discussie of de Nederlandse soldaten in Indië tot SS-ers werden gemaakt is al helemaal uit zicht geraakt. Men is vooral zenuwachtig.
Dit alles vormt een ideaal klimaat voor mythes zoals die van de Marokkaanse fantast Achahboun. Het gevolg is dat herdenkingen ontaarden in gezwam over Marokkaanse soldaten die in Zeeland voor Nederland zijn gesneuveld. Gelukkig geeft dat anderen weer de gelegenheid de leugen te onthullen, waarvoor zij terecht complimenten ontvangen. Goed gedaan HP de Tijd! Hopelijk gaat het blad ook nog eens de Marokkaanse leugens over de Westelijke Sahara ontmaskeren.
Helaas wordt de discussie over de leugens rond Prins B. en het bederf van het Nederlands geschiedenis onderwijs niet gevoerd, wel die over het nut van herdenken. Dat is jammer want de nagedachtenis aan de mensen die zijn gevallen in de strijd tegen onderdrukking zou geen onderwerp van twist moeten zijn, en kan een discussie over het al-dan-niet meewerken aan onderdrukking en uitbuiting door Nederlandse bedrijven zoals FUGRO dat mee profiteert van de Marokkaanse bezetting van de Westelijke Sahara in een helder licht plaatsen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten