Het is oorlog maar we doen net alsof we van niks weten

Na het jarenlang waarschuwen van Sahrawi's dat de toestand niet zo kan voortduren, en de uitdrukkelijke waarschuwingen om uit de buurt van de wegblokkade door Sahrawi demonstranten bij Gargarat te blijven, is het staakt-het-vuren op vrijdag 13 november door Marokko verbroken. De FAR, het Marokkaanse leger heeft de wegblokkade verwijderd en het gebied onder controle genomen.
Het Front Polisario heeft vervolgens, zoals aangekondigd, de wapenstilstand-overeenkomst tot voltooid verleden tijd verklaard.
In de overeenkomst was afgesproken om een referendum te organiseren, maar Marokko had die voorwaarde al lang geleden verworpen. Het bestand was al een illusie en het toegeven aan de werkelijkheid is op zichzelf een goede stap. Het Front Polisario heeft voor de duidelijkheid een groot aantal bommen en granaten afgevuurd op de Marokkaanse schuilplaatsen in hun verdedigingslinie. En herhaalt dat elke dag.

In de Saharaanse republiek is de algehele noodtoestand afgekondigd en uiteraard de algehele mobilisatie. In Marokko doet men alsof er niet veel aan de hand is.
De Veiligheidsraad van de Verenigde Naties maakt nog steeds geen haast om belangstelling te tonen. De VN missie MINURSO voor de organisatie van het referendum die ook moet toezien op het staakt-het-vuren heeft zich aan de Polisario zijde teruggetrokken in de barakken; achter de Marokkaanse Muur trekt men op met de Marokkanen aan de dinertafels in de hotels van El Ayun, of men gaat op stap met het Marokkaanse leger, zoals bij Guerguerate.
VN-chef Guterres en de Franse minister van Buitenlandse Zaken Drian, of de net zo Franse Onder-secretaris-generaal voor VN vredesoperaties Jean-Pierre François Renaud Lacroix: allemaal steunen ze Marokko. Er is dertig jaar lang de leugen volgehouden dat Verenigde Naties de Sahrawi zullen helpen met een referendum terwijl Frankrijk alle steun voor de Sahrawi blokkeerde en kritiek op het corrupte Marokkaanse regime smoorde. Dat de Marokkaanse regering zijn afkeuring uitsprak over Franse cartoons en daarbij de islamitische haatcampagne in Frankrijk onderschreef maakte geen verschil voor Drian.
Marokko mag alles van het Macronistische Frankrijk, of het nu gaat om grootschalige export van hasj, of het goedpraten van cartoon-terreur, het schenden van mensenrechten en de vrijheid van meningsuiting, of het bedreigen van de grenzen van zijn buurlanden. Alles wordt door Frankrijk toegedekt en aangemoedigd. Daarbij weten de Fransen ook nog de Verenigde Naties op een schandalige manier te misbruiken voor hun belangen in Marokko. En dat belang schrijft nu voor dat men blijft doen alsof er nog steeds een wapenstilstand is en dat Marokko dat helemaal niet heeft gebroken. Het is afwachten hoe lang men dat volhoudt.