Koning van Marokko blijft vrije doorgang eisen over Polisario-gebied, hoopt op steun van VN missie voor het referendum, dat hij verwerpt.

Zijne Highness Mohamed VI, koning van de grootste kif producerende natie ter wereld, en Leider der Gelovigen, heeft ter gelegenheid van de herdenking van de "Groene Mars" weer de jaarlijkse redevoering gehouden die traditiegetrouw een provocatie van de internationale rechtsorde is geworden. De "Groene Mars" was een schijnvertoning waarbij Marokkaanse burgers in naam van de Islam West-Sahara introkken om "vreedzaam" de Spanjaarden te verjagen en het gebied te "bevrijden" van de kolonisator. In werkelijkheid was achter de schermen in nauw overleg met Spanje, samen met Mauritanië het gebied onderling verdeeld. De honderdduizenden "vrijwillige" Marokkaanse demonstranten waren de afleidingsmanoeuvre voor het internationale publiek. Buiten de schijnwerpers trok het Marokkaanse leger West-Sahara binnen waar het een genocidale terreurcampagne tegen de oorspronkelijke bewoners begon. De bevolking die de woestijn in vluchtte werd met napalm gebombardeerd. De Groene Mars was een misdaad tegen de menselijkheid en de triomfantelijke viering elk jaar is een uiting van grote minachting voor mensenrechten. 

Koning Mohamed zei in zijn redevoering "alle vertrouwen te hebben dat de Verenigde Naties en MINURSO hun plichten zullen blijven vervullen in termen van handhaving van het staakt-het-vuren in de regio". Die MINURSO is de VN missie om het referendum te organiseren. Het is hetzelfde referendum dat Zijne Highness overbodig acht maar het Polisario in 1991 als voornaamste reden zag om tot een staakt-het-vuren te komen. De Sahrawi's klagen de laatste jaren steeds harder dat de bescherming van de VN Marokko de kans geeft hun land leeg te plunderen. Dat zij daarin gelijk hebben wordt bewezen door de WSRW. Europese en zeker ook Nederlandse bedrijven zijn daarbij drijvende krachten.

De vluchtelingen zijn het zat en eisen actie van het Polisario. Die is er gekomen in Gargarat, of Guerguerat of Karkarat, الكركرات. Het is de plaats waar de weg vanuit Marokko naar Mauretanië en de rest van Afrika over Polisario-gebied loopt. Een stukje van een paar honderd meter. Maar er staan nu Sahrawi demonstranten en die blokkeren de weg. Ze eisen een referendum. Dat is heel vervelend voor koning Mohamed VI aangezien zijn buurland Algerije de grens voor hem dichthoudt. Het verkeer vanuit Marokko naar Afrika kan dus niet via Algerije. Het ligt voor de hand dat de Marokkaanse dictator niet met zich wil laten sollen en hard militair ingrijpen als de oplossing ziet. Maar dat moet dan wel gebeuren op Polisario-gebied, waar Gargarat nu eenmaal ligt volgens de bestandslijnen van 1991 en dat zal dus een schending van het bestand betekenen. Het Front Polisario heeft de noodtoestand afgekondigd en is aan het mobiliseren. Mauritanië stuurt ook troepen naar de grens. De president van de Saharaanse republiek heeft verklaard dat, zodra Marokkanen ook maar een haar krenken van de protesterende burgers bij Gargarat, de totale oorlog wordt afgekondigd. Het is namelijk ook nog eens tien jaar na de bloedige ontruiming door Marokko van het ontzagwekkende protestkamp Gdeim Izik dat een vers diep trauma heeft veroorzaakt bij vele Saharawi's, en waarbij het Polisario toen knarsentandend heeft toegezien zonder direct in te grijpen.

Wat gaat Europa doen? De Franse minister Drian is op bezoek geweest bij zijn ambtsgenoot in Marokko. Daar is gesproken over de moord op de Franse leraar, en de aanval op de kerk in Nice door cartoonfobische moslims en steun van Marokkanen in de strijd tegen de beledigde moordmoslims. Die steun is er zeker van de onverschrokken Zineb El Rhazoui maar zij woont niet voor niets in Frankrijk.. Het cynische bewind van Mohamed VI gebruikt de suggestie van steun in de strijd tegen de terreur in Europa als ruilmiddel om de bange Europeanen te chanteren, net zoals men altijd steun beloofd tegen de drugssmokkel maar ondertussen de productie van hasj blijft opvoeren. Het is de vraag hoe ver Drian, en Europa, deze keer meegaat met de Marokkaanse wens om de betoging bij Gargarat kapot te maken.