#feb20 en de Saharaanse intifada

Het Noord Afrikaanse revolutie nieuws staat elke dag op de voorpagina van de Nederlandse pers. Uit Tunesië en Egypte hoorden we berichten over vreedzame protesten waardoor de heersende dictators werden verdreven. Het verhaal uit Libië begon net zo maar dat veranderde rap. De betogers kregen steden in handen. Dat kon alleen met wapengeweld zijn gebeurd. Daarover geen berichten. Wel hoorden we dat de Libische regering van Kadaffi Afrikaanse huurlingen heeft ingezet tegen de demonstranten en ook vliegtuigen om hen te bombarderen. De Britse minister van buitenlandse zaken William Hague vertelde ondertussen in Brussel dat Gaddaffi naar Venezuela was gevlucht. En zijn dochter zat al op Malta. Dat waren allebei zonder meer onware berichten. De laatste weken waren niet de tijd tijd voor evenwichtige verslaggeving, het is tijd voor anti-Khadaffi retoriek en Khadaffi-bashing en dat wordt gerechtvaardigd in naam van de mensenrechten. Omdat Libië heel veel olie heeft wordt er ook al gesproken over militair ingrijpen, net als in Afghanistan in de eerste plaats vanwege de mensenrechten natuurlijk...

Ondertussen wordt de Marokkaanse dictator Mohammed VI niet door de westerse media geplaagd met roddels en anti-Marokko bashing. Integendeel, het beeld dat overeind wordt gehouden is dat van een wat exotische maar evenwichtige bondgenoot. Op het wereldwijde web is dat anders. De Marokkaanse #feb20 demonstratiegolf heeft een stroom videoclips opgeleverd waarin allerlei Marokkaanse mensen Koning M6 ongezouten de waarheid vertellen in het Marokkaans Arabisch, het Frans, en in het Engels, met en zonder ondertiteling. De Marokkaanse censuur werkt niet zo best op het internet. Op straat kan men zich er niet zo makkelijk uitspreken. Oproerpolitie, geheime politie, en milities zijn gewelddadig aanwezig. Toch zijn er berichten uit alle windstreken van Marokko over demonstraties en protesten tegen het corrupte bewind, zoals op het kaartje van Señor Canardo hieronder. Wat bij dat kaartje vooral opvalt is het melden van protest in het bezette gebied in de Westelijke Sahara, alsof het een protest in Marokko is.

De protestbeweging in de Westelijke Sahara is echter wat anders als de #feb20 beweging. Het protest is er niet gericht tegen de eigen corrupte regering maar tegen de buitenlandse bezetter. De ordetroepen en de betogers hebben geen gemeenschappelijk doel en men spreekt -letterlijk- niet dezelfde taal. Dat maakt de zaak veel moeilijker. Bijkomend probleem is de Marokkaanse inzet van burgermilities. Hieronder een grove vertaling van een bericht uit Dahkla, de meest zuidelijke stad in het bezette gebied.

Marokkaanse kolonisten hebben huizen aangevallen van Sahrawi burgers: Bahia Mahmud, in wiens huis is schade, Bachir Amhemd wiens huis werd aangevallen door middel van gasflessen, Mohamed Embarek Chia wiens huis is afgebrand, Alla Mohamed's huis is geplunderd door de Marokkaanse kolonisten en Masoud Mousa's huis is ook aangevallen en geplunderd. In dezelfde buurt werden door de Marokkaanse kolonisten bedrijven vernield van Terruzi, Ahl Busef en Machaycha Boamoud.

In de buurt Um Tounsi zijn bedrijven aangevallen van Saharaanse burgers, zoals de markt Sidina Barray en faciliteiten van Hotel Ahl Chagaf.

In het district 64, gelegen in het zuiden van de bezette stad Dakhla, werden door Marokkaanse kolonisten de woningen vernield van Saharaanse burgers Malainin Bugern, Abdalla en Chaybata Ahl Maîche wiens auto ook in brand is gestoken.

In Rahma wijk werden aangevallen de huizen van Saharaanse burgers: Ahl Ahl Ahwayba en Cheikh Malainin.

De wijken van de bezette stad Dakhla die het zwaarst getroffen zijn door daden van vandalisme gepleegd door de Marokkaanse kolonisten: Um Tounsi, Labaychat, Bir Ranzan, Labrarik, Almasjed, Algofran, Rahma, 64, Asalam

De Marokkaanse politie beschermde de Sahraanse burgers niet tegen de kolonistenmilitie en er raakten mensen gewond, onder andere:

1. Brahim Balah ernstig gewond aan het hoofd en hij is met spoed naar het ziekenhuis gebracht
2. Sidi Mohamed Semlalia gebroken ribben
3. Dahi Ahmayada
4. Mamoni Bochayba
5. Mohamed Bosayf
6. Agraymich Hayt

Het leger is in de stad, maar heeft tot nu toe niet ingegrepen.

Houden u op de hoogte gesteld, gelieve verspreiding.

Zondag de 27 februari 2011

Amar Salem Elmami
President van de Saharaanse Organisatie tegen Marteling in Dakhla

#Feb20 Marokko

#Feb20 protest in Morocco weergeven op een grotere kaart

De EU Vis-vergunning in Marokko + bezet gebied

De Europese Unie heeft in in 2006 een visverdrag, nee, een partnerschapsverdrag met het Koninkrijk Marokko inzake de visserij afgesloten. De vijf jaar looptijd van dat verdrag is zo ongeveer verstreken. Men wil het graag verlengen. Maar er is een probleem.

Het verdrag wordt ook beschouwd als geldig voor het viswater voor de kust van de Westelijke Sahara dat Marokko voor viervijfde deel met grof militair geweld bezet houdt. Het Nederlandse, en Finse, standpunt daarover is dat daar vissen mag volgens het internationale recht zolang het Saharaanse volk een deel krijgt van de opbrengst. Dat standpunt was niet meer dan een losse opmerking om juridisch gedekt te zijn en waar verder geen gevolgen aan werden verbonden, want elke controle ontbrak. Maar in 2009 kwam de Juridische Dienst van het Europees parlement tot dezelfde conclusie. En nu wordt Marokko gevraagd om de bonnetjes... hoeveel hebben de Saharanen gekregen van de vele EU-miljoenen? Het antwoord uit Marokko wordt voorlopig GEHEIM gehouden. Dat zaakje stinkt dus. Ondertussen worden Spaanse en Portugese vissers zenuwachtig. Zij zijn het die vooral profiteren. Hoewel ook Nederlandse schepen op grootse, industriële wijze het rijke viswater leegscheppen. En toen er werd gestemd of kon worden begonnen met de procedure om het verdrag te verlengen stemde Nederland VOOR. VVD-PVV-CDA steun voor Mohammed VI .. wie had dat kunnen bedenken? De Duitsers zagen wel problemen. Zweden stemde tegen, Denemarken stemde tegen, Finland onthield zich van stemming.
Deze zaak gaat nog een staart krijgen want het is niet waarschijnlijk dat de noordelijke landen de corrumperende invloed van de Spaans/Marokkaanse axis of evil zullen blijven tolereren.

Ondertussen zoekt de Verenigde Naties een oplossing door middel van onderhandelingen. De Veiligheidsraad wordt door de Sahraanse onderhandelaar gewaarschuwd dat het Europese visverdrag het vredesproces ondermijnt en Ban-Ki Moon heeft een brief gekregen van de Sahraanse president. En in Duitsland is er ook geprotesteerd tegen het besluit van de Europese Commissie.

JFK Center over Gdaim Izik

Het JFK Center (Robert F. Kennedy Center for Justice & Human Rights) heeft een rapport opgesteld over de gebeurtenissen rond het protestkamp Gdaim Izik. Hieronder een vertaling van een klein fragment.

-------------------------

De zaak van Said Damber

Said Damber zou zijn doodgeschoten door een politieagent op 22 december 2010. Hoewel hij en leden van zijn familie verbleven op het Gdaim Izik kamp, en zijn broer op de ochtend van zijn dood een verhitte discussie met de politie heeft gevoerd over zijn auto die er is vernietigd, schijnt deze confrontatie niet direct verbonden te zijn met de incidenten op het kamp.

Het RFK Center heeft leden van de familie Damber ontmoet die meldden dat ze niets is verteld over zijn dood of verblijfplaats op het moment van het incident. Op 3:00 op 22 december heeft de politie bij huis van de familie Damber gevraagd naar de indentiteitspapieren van Said, waarbij werd gezegd dat Said een politieagent had geslagen.
Op dat moment heeft de politie de Damber familie niet op de hoogte gebracht van het feit dat hij dood was, noch dat zijn lichaam in verzekerde bewaring werd gehouden. In plaats daarvan werd hen verteld dat Said een kleine blessure had en in het ziekenhuis was voor behandeling. De familie wachtte enkele uren bij het ziekenhuis zonder verdere informatie van de politie te krijgen, en zonder te weten of hij nog leefde of niet. Op 23 december werd Said Damber officieel dood verklaard, en de familie kon slechts zijn hoofd zien, die een kogelwond had in het midden van zijn voorhoofd. De familie kreeg tegenstrijdige berichten over wat zich heeft voorgedaan op 22 december en had op 15 januari 2011 nog geen toegang gekregen tot zijn medische dossiers of het autopsierapport, dat meer duidelijkheid zou kunnen verschaffen over de oorzaak van zijn dood. Noorse, Spaanse, en Argentijnse burgers bezochten de Damber familie. Na deze bijeenkomsten hebben de Marokkaanse autoriteiten hen met geweld het land uitgezet. Op het moment van schrijven weigert de familie Damber om Said's lichaam te begraven totdat ze toegang hebben tot de informatie rond de gebeurtenissen die hebben geleid tot zijn dood.

Opstanden rond de grote woestijn

Na het opvallende succes van de demonstraties in Tunesië tegen het bewind van de president is er een indrukwekkende serie van demonstraties ontstaan in Egypte. Ook in Jordanië, Syrië, Libië en Algerije bespeurt men onrust. De deskundigen vertellen dat er een democratiseringsgolf door de Arabische wereld spoelt die wordt aangejaagd door internetmedia waarbij uitsluitend de namen Facebook en Twitter worden genoemd. De alternatieven, en concurrenten van deze bedrijven, zoals Friendster of Indenti.ca worden overigens nooit genoemd.

Volgens de deskundigen, waaronder Hassnae Bouazza, is bij alle onrust niet veel te melden over de toestand in Marokko. Het verhaal van het Marokkaanse optreden tegen het enorme protestkamp Gdaim Izik in de Westelijke Sahara is alweer vergeten. Maar goed, dat is dan ook niet Marokko maar in de Westelijke Sahara...

Is er werkelijk niet veel te melden over Marokko? Natuurlijk wel, zoals is te zien op dit filmpje.

Er is ook nieuws over Marokko in Europa. Een Marokkaan die voor zijn regering Europeanen bespioneerde wordt aangeklaagd in Duitsland. Het visserijverdrag tussen de EU en Marokko dat deze maand verlengd zou moeten worden, ligt onder vuur.

Vandaag vraagt de Europese Commissie om een verlenging van het visserijverdrag en ook vandaag vraagt Nederland aan Marokko om illegalen terug te nemen. Is dat toeval of timing? Saharaanse vis ruilen voor illegalen? Een combinatie die heel slecht geurt...

Marokkaanse stank ook in Dakar, de hoofdstad van Senegal. Daar is het World Social Forum gehouden en daar waren ook Saharanen bij. Het is het bekende verhaal. Zij, en hun sympatisanten kregen te maken met een groep agressieve Marokkanen.

Het is kennelijk geen nieuws dat men in het kader van de opstanden in de Arabische wereld kan plaatsen. Wat er ook niet in past is het nieuws dat het onderzoek naar een Marokkaanse poging tot genocide tegen het Saharaanse volk is hervat in Madrid.