#feb20 en de Saharaanse intifada

Het Noord Afrikaanse revolutie nieuws staat elke dag op de voorpagina van de Nederlandse pers. Uit Tunesië en Egypte hoorden we berichten over vreedzame protesten waardoor de heersende dictators werden verdreven. Het verhaal uit Libië begon net zo maar dat veranderde rap. De betogers kregen steden in handen. Dat kon alleen met wapengeweld zijn gebeurd. Daarover geen berichten. Wel hoorden we dat de Libische regering van Kadaffi Afrikaanse huurlingen heeft ingezet tegen de demonstranten en ook vliegtuigen om hen te bombarderen. De Britse minister van buitenlandse zaken William Hague vertelde ondertussen in Brussel dat Gaddaffi naar Venezuela was gevlucht. En zijn dochter zat al op Malta. Dat waren allebei zonder meer onware berichten. De laatste weken waren niet de tijd tijd voor evenwichtige verslaggeving, het is tijd voor anti-Khadaffi retoriek en Khadaffi-bashing en dat wordt gerechtvaardigd in naam van de mensenrechten. Omdat Libië heel veel olie heeft wordt er ook al gesproken over militair ingrijpen, net als in Afghanistan in de eerste plaats vanwege de mensenrechten natuurlijk...

Ondertussen wordt de Marokkaanse dictator Mohammed VI niet door de westerse media geplaagd met roddels en anti-Marokko bashing. Integendeel, het beeld dat overeind wordt gehouden is dat van een wat exotische maar evenwichtige bondgenoot. Op het wereldwijde web is dat anders. De Marokkaanse #feb20 demonstratiegolf heeft een stroom videoclips opgeleverd waarin allerlei Marokkaanse mensen Koning M6 ongezouten de waarheid vertellen in het Marokkaans Arabisch, het Frans, en in het Engels, met en zonder ondertiteling. De Marokkaanse censuur werkt niet zo best op het internet. Op straat kan men zich er niet zo makkelijk uitspreken. Oproerpolitie, geheime politie, en milities zijn gewelddadig aanwezig. Toch zijn er berichten uit alle windstreken van Marokko over demonstraties en protesten tegen het corrupte bewind, zoals op het kaartje van Señor Canardo hieronder. Wat bij dat kaartje vooral opvalt is het melden van protest in het bezette gebied in de Westelijke Sahara, alsof het een protest in Marokko is.

De protestbeweging in de Westelijke Sahara is echter wat anders als de #feb20 beweging. Het protest is er niet gericht tegen de eigen corrupte regering maar tegen de buitenlandse bezetter. De ordetroepen en de betogers hebben geen gemeenschappelijk doel en men spreekt -letterlijk- niet dezelfde taal. Dat maakt de zaak veel moeilijker. Bijkomend probleem is de Marokkaanse inzet van burgermilities. Hieronder een grove vertaling van een bericht uit Dahkla, de meest zuidelijke stad in het bezette gebied.

Marokkaanse kolonisten hebben huizen aangevallen van Sahrawi burgers: Bahia Mahmud, in wiens huis is schade, Bachir Amhemd wiens huis werd aangevallen door middel van gasflessen, Mohamed Embarek Chia wiens huis is afgebrand, Alla Mohamed's huis is geplunderd door de Marokkaanse kolonisten en Masoud Mousa's huis is ook aangevallen en geplunderd. In dezelfde buurt werden door de Marokkaanse kolonisten bedrijven vernield van Terruzi, Ahl Busef en Machaycha Boamoud.

In de buurt Um Tounsi zijn bedrijven aangevallen van Saharaanse burgers, zoals de markt Sidina Barray en faciliteiten van Hotel Ahl Chagaf.

In het district 64, gelegen in het zuiden van de bezette stad Dakhla, werden door Marokkaanse kolonisten de woningen vernield van Saharaanse burgers Malainin Bugern, Abdalla en Chaybata Ahl Maîche wiens auto ook in brand is gestoken.

In Rahma wijk werden aangevallen de huizen van Saharaanse burgers: Ahl Ahl Ahwayba en Cheikh Malainin.

De wijken van de bezette stad Dakhla die het zwaarst getroffen zijn door daden van vandalisme gepleegd door de Marokkaanse kolonisten: Um Tounsi, Labaychat, Bir Ranzan, Labrarik, Almasjed, Algofran, Rahma, 64, Asalam

De Marokkaanse politie beschermde de Sahraanse burgers niet tegen de kolonistenmilitie en er raakten mensen gewond, onder andere:

1. Brahim Balah ernstig gewond aan het hoofd en hij is met spoed naar het ziekenhuis gebracht
2. Sidi Mohamed Semlalia gebroken ribben
3. Dahi Ahmayada
4. Mamoni Bochayba
5. Mohamed Bosayf
6. Agraymich Hayt

Het leger is in de stad, maar heeft tot nu toe niet ingegrepen.

Houden u op de hoogte gesteld, gelieve verspreiding.

Zondag de 27 februari 2011

Amar Salem Elmami
President van de Saharaanse Organisatie tegen Marteling in Dakhla