De zeven van Casablanca

Drie van de Saharaanse mensenrechtenactivisten die vastzitten in de gevangenis van Sale, ten noorden van Rabat sinds 8 oktober 2009 zijn woensdag voor de onderzoeksrechter van de militaire rechtbank in Rabat gebracht. De drie zijn Dahane Brahim, voorzitter van ASVDH, Ali Salem Tamek, vice-voorzitter van CODESA en Saleh Labihi voorzitter van het Saharaans forum ter bescherming van de Jeugd. Drie andere gevangenen zullen donderdag voor dezelfde rechter worden gebracht. Het betreft Dagje Lachgar, lid van het Uitvoerend Bureau van ASVDH, Ahmad Nassiri, lid van de raad van de coördinatie van ASVDH, en Yahdih Ettarouzi, een verdediger van de mensenrechten. Ondertussen is het zevende lid van de aangehouden groep, Rachid Sghaer, op maandag voor de onderzoeksrechter gebracht. Het gaat hier om Saharaanse burgers die voor een militair tribunaal zijn gebracht. Dat is bizar. Het verschil met een burgerlijke rechtbank is dat de militaire de doodstraf kan opleggen. De beschuldiging luidt hoogverraad en daar kan inderdaad de doodstraf voor worden gegeven. Zij worden vervolgd omdat zij een bezoek hebben gebracht aan de Saharaanse vluchtelingenkampen in Algerije. De Casablanca 7 - Support Group zoekt leden.

Aminatou thuis; gefrusteerd Marokko gewelddadig

Ainatou Haidar moest ruim een maand een hongerstaking houden om naar haar eigen huis te mogen gaan. De poging van Marokko om haar te verbannen is mislukt. De frustratie bij de Marokkaanse bezettingsmacht over haar thuiskomst uit zich door geweld. Daarvan zijn een aantal Spaanse waarnemers het slachtoffer geworden. Bijeenkomsten van Spaanse journalisten met Saharanen worden verhinderd of afgebroken. In een vraaggesprek zegt Aminatou dat haar huis onder constante bewaking staat.

Aminatou Haidar naar huis!

Vanavond komt het bericht dat er een akkoord is bereikt en dat Aminatou Haidar naar huis kan. Ze zou geen paspoort nodig hebben of excuses moeten maken aan de Marokkaanse Koning volgens Carmelo Ramirez. Ze is ondertussen terug en Franse bemiddeling zou een rol hebben gespeeld, en wellicht ook ontwikkelingen bij de Veiligheidsraad. Secretaris Generaal Ban Ki-moon is in ieder geval opgelucht.

Dit is een triomf voor het internationale recht, de mensenrechten, de internationale justitie en de zaak van de bewoners van de Westelijke Sahara" verklaarde ze volgens De Morgen.

Volgens het NRC Handelsblad heeft Aminatou nu op het immigratieformulier ingevuld dat zij "in Marokko was gearriveerd”.
Volgens het Weblog Madrid van Rop Zoutberg is men in Spanje aangeslagen door de eigen onmacht die bij dit probleem zou zijn gebleken.

Brief SZWS aan Maxime van BZ

De Stichting Zelfbeschikking West-Sahara heeft uitendelijk ook enige actie ondernomen in de solidariteitscampagne voor Aminatou Haidar. Er is een brief gestuurd naar Maxime Verhagen de twitterende minister van Buitenlandse Zaken in Nederland. Lezers van dit blog kunnen weten dat MaximeVerhagen al een paar keer door vankaas per twitter is gevraagd of hij op de hoogte is van de zaak Haidar. Er is helaas nooit antwoord gekomen via het hippe en ultra-snelle medium. (En ook twitterende Femke Halsema geeft geen sjoege.)
In de brief van SZWS wordt de minister gevraagd om snel contact op te nemen met zijn Marokkaanse collega om druk te zetten achter de toelating van Aminatou, en de vrijlating van de Zeven van Casablanca.

Het is maar afwachten of de Stichting in het komend halfjaar nog wat hoort.

Marokko houdt dapper stand

Aminatou Haidar is in de vierde week van haar hongerstaking. Ze wordt steeds zwakker en heeft last van flauwtes. Artsen geven haar nog een paar dagen. Toch blijft zij vastberaden in haar eis dat zij haar paspoort terug wil hebben en gewoon naar huis mag. Zij staat niet alleen. De solidariteitsbeweging is groots, vooral door Spaanse inbreng maar ook door de Portugese en Engelse en Amerikaanse.
De Marokkaanse regering is opgeroepen toch maar het paspoort terug te geven door onder andere het presidentschap van de EU, de Afrikaanse Unie, de Amerikaanse minster van Buitenlandse Zaken Hillary Clinton, het parlement van Portugal, de president van Oost-Timor, de minister van Buitenlandse zaken van Zuid-Afrika, Amnesty International en Human Rights Watch. Het helpt allemaal niet. Mohamed Abdelaziz, de president van de Saharaanse republiek is zo wanhopig dat hij oproepen heeft gedaan aan Koningin Elisabeth en aan de Paus. Of dat laatste zal helpen is de vraag want Marokko heeft vorige week een aantal christelijke zendelingen gearresteerd en uitgewezen.

De Marokkaanse reactie op alle verzoeken om de zaak snel te schikken blijft onaangedaan en uiterst kil. Aminatou is niet meer dan een verraadster en een Algerijns geheim agent en speelt onder een hoedje met de vijand. Zij moet excuses maken en dan pas mag zij terugkeren. De minister van buitenlandse zaken Taïb Fassi Fihri laat trots en met nadruk weten dat bij de behandeling van de zaak in het Marokkaans parlement alle partijen hem blijken te steunen in de strijd tegen Aminatou. Had iemand iets anders verwacht van de Marokkaanse dictatuur? Het zijn niet alleen de Marokkaanse politieke partijen die kritiekloos de lijn van Fassi Fihri volgen. Buiten het parlement durft ook niemand in Marokko voor Aminatou op te komen. En ook in de Marokkaanse diaspora blijft het stil. De uizondering is de blog van Ibnkafka die uitlegt waarom de uitzetting van Aminatou een illegale daad was. Verder is het stil.

Terwijl de hele wereld belangstelling toont voor deze bizarre affaire is er amper interesse bij Nederlandse media en politiek. Het blijft bij een paar kleine stukjes in de kranten. Alleen de Wereldomroep houdt het verhaal in de gaten. De Marokkaanse gemeenschap in Nederland, vaak heel luidruchtig, houdt zich angstvallig afzijdig.

Aanvulling 17 december: ik kom er laat achter maar een prettige uitzondering is MVVN , de Marokkaanse vrouwenvereniging in Nederland.

Spanje dreigt met dwangvoeding

Aminatou Haidar doet een dringend beroep op de internationale gemeenschap om haar familie in Laayoune en vooral haar kinderen, Hayad van 15 jaar en Mohamed van 13, te beschermen tegen de permanente dreiging van de Marokkaanse politie.
Haar huis staat onder permanente bewaking van de politie waardoor een sfeer van spanning en psychologische oorlogsvoering is ontstaan die vooral voor de kinderen heel zwaar is.
Drie Spaanse journalisten die in de stad zijn hebben een verbod gekregen om met de familie van Haidar in contact te treden, met het argument dat kinderen niet mogen spreken met buitenlanders en nog minder met journalisten.

Aminatou heeft met haar advocaat een testament opgemaakt waarin is bepaald dat zij niet met dwangvoeding in leven mag worden gehouden als zij het bewustzijn verliest.
Dat heeft ze gedaan nadat zij werd gedwongen zich te laten onderzoeken door een Spaanse rechter die ook haar medische gegevens heeft opgeëist.

De Hoge Commissaris voor de Mensenrechten van de Verenigde Naties, Navi Pillay, heeft Marokko opgeroepen Aminatou toe te laten.
Op 27 november heeft het Portugese parlement een motie van solidariteit met Aminatou aangenomen (met stemonthouding van de PS, PSD en CDS-PP) waarvan Marokko "met verbazing" kennis heeft genomen.
Marokko heeft verder gedreigd om de samenwerking met de EU op het gebied van immigratie, drugsbestrijding en veiligheid op te zeggen.

Het gaat heel slecht

Het volksfront voor de bevrijding van de Saguia el Hamra en Rio de Oro, afgekort het POLISARIO is een gewapende beweging. De gewapende tak valt samen met het ministerie van defensie van de Saharaans Arabisch Democratische Republiek, afgekort SADR of RASD. Sinds 1991 houdt het Polisario zich aan de wapenstilstand in de oorlog met Marokko in afwachting van het referendum over zelfbeschikking.

In 2007 hield het Volksfront zijn 12e congres in het plaatsje Tifariti in het bevrijde gebied. Daar stond de vraag centraal of de wapenstilstand nog wel zin had. Het werd immers steeds duidelijker dat Marokko het referendum niet meer wil organiseren. Dat was een uitvoerige en intense discussie. Het antwoord was een voorzichtig "voorlopig nog wel".
Het is nu twee jaar later. Marokko heeft ondertussen de repressie tot grote hoogte opgevoerd. Steeds meer Saharanen verdwijnen in de gevangenis. Saharanen mogen niet meer naar het buitenland. Buitenlands bezoek mag niet meer worden ontvangen. Aminatou Haidar laat men creperen in Spanje. De plundering van Sahraanse grondstoffen gaat onverminderd verder. Het hoeft dus geen verrassing te zijn dat de secretaris-generaal van het Polisario Front, Taleb Omar, vandaag heeft verklaard dat als Aminatou Haidar sterft er voor het Polisario geen argumenten overblijven om de vreedzame weg te blijven bewandelen. Er komt met andere woorden dan een einde aan de wapenstilstand.

De Marokkaanse leider Mohammed de Zesde heeft ook geen zin in vrede. Tijdens de verjaardag van de Groene Mars, het begin van de Marokkaanse kolonisatie heeft de Islamitische dictator verklaard dat er geen Saharanen bestaan:

Laat ik duidelijk zeggen dat er geen ruimte meer is voor dubbelzinnigheid of bedrog: ofwel een persoon is Marokkaans, of is dat niet. Er kan geen dubbelhartigheid meer zijn of het ontduiken van rechten. Nu is het tijd voor duidelijke, ondubbelzinnige standpunten en verantwoord gedrag. Men is ofwel een patriot, of een verrader. Er is geen tussenweg. Men kan niet genieten van de rechten en voorrechten van het burgerschap, om ze te misbruiken om samen te zweren met de vijanden van het vaderland.

De Europese Unie heeft vandaag gepleit voor een politieke of humanitaire oplossing van de zaak van de Saharaanse activiste Aminatou Haidar, maar noemt het een "bilaterale" kwestie tussen Spanje en Rabat.
"We hopen een politieke oplossing te vinden," zei Europees commissaris voor Europees nabuurschapsbeleid, Benita Ferrero-Waldner op een persconferentie na een ministeriële bijeenkomst van de EU met Marokko.
De EU "is bezorgd en heeft angst" en "hoopt dat er een humanitaire oplossing wordt gevonden in deze tragische zaak", volgens de Zweedse staatssecretaris van Buitenlandse Zaken Frank Belfrage, namens het voorzitterschap van de EU.
De Europese Unie loopt dus weg voor het conflict.

Het conflict rond Aminatu zelf op de Canarische eilanden wordt ook scherper. Er wordt gesproken over de mogelijkheid van dwangvoeding. Een grote eenheid oproerpolitie heeft zich laten zien in de buurt van de hongerstaakster. Aminatou zelf verliest steeds vaker het bewustzijn.

Hongerstaking Aminatu afgelopen, naar huis. Maar toch niet.

Het nieuws is nog vers, maar volgens verschillende Spaanse bronnen is de hongerstaking van Aminatu ten einde en wil ze terugkeren naar Laayoune in een speciaal door Spanje gecharterd vliegtuig vergezeld door een arts, haar advocaat en de stafchef van de Spaanse minister van buitenlandse zaken, Agustín Santos.

Toen kwam het nieuws dat het vliegtuig niet zou zijn opgestegen vanaf de luchthaven Lanzarote, omdat de Marokkaanse autoriteiten geen toestemming willen geven voor de landing. Dat zou op het laatste moment zijn gebeurd na eerdere Marokkaanse toestemming.

Volgens Spanje Vandaag is het vliegtuig wel opgestegen maar mocht het niet landen omdat er geen vluchtplan zou zijn ingediend, en gaat men opnieuw een vluchtplan indienen en morgen de reis opnieuw ondernemen.

Ondertussen is Aminatu Haidar op een brancard terug gebracht op het vliegveld waar ze haar hongerstaking voortzet.

Marokko vraagt excuses Aminatu

Aminatu Haidar kreeg een prijs in de USA en werd bij terugkeer niet toegelaten tot haar land, de Westelijke Sahara, door de Marokkaanse bezettende macht. Ze is in hongerstaking om haar paspoort terug, en toegang tot haar land te krijgen. Dit is de derde week van de hongerstaking.

Het is belangrijk nieuws dat wordt gevolgd door alle Spaanse media en de belangrijkste Engelse en Duitse. In Nederland worden er amper een paar regeltjes aan besteed. Maar de wereld is groter. De Nepalese krant The Himalayan schrijft over de Marokkaanse reactie. De minister van buitenlandse zaken Taieb Fassi Fihri beschuldigt Aminatou Haidar van het provoceren van de autoriteiten. In het Marokkaanse parlement zei hij dat Aminatu opzettelijk en zonder enige druk haar paspoort en identiteitsbewijs heeft weggegeven.
De BBC heeft het nieuws dat Marokko het paspoort wel wil teruggeven maar eerst excuses wil hebben van Aminatu.
Ondertussen hebben in de USA Senator Patrick Leahy, Senator Russ Feingold en de afgevaardigde Donald Payne zich uitgesproken voor Aminatu. Eerder had de President van Oost Timor, Ramos-Horta al zijn solidariteit uitgesproken. In het Engelse parlement ligt een motie ter ondersteuning van Aminatu ter tafel. Amnesty International heeft een verklaring uitgegeven. De Spaanse Senaat bemoeit zich ermee. En vandaag krijgt Aminatu bezoek van Euro-parlementariërs.

En U kan een petitie met een steunverklaring aan Aminatu tekenen op het web!