geruststellende woorden

De Marokkaanse minister van Emigratiezaken Ameur heeft verklaard dat de band met Marokkanen in het buitenland moet worden aangehaald. Dat bracht nogal wat verontrusting teweeg. In het dagblad Trouw verschenen gerustellende woorden van drs. M.N. (Merel) Baracs. Deze deskundige heeft ervaring opgedaan bij de Nederlandse Ambassade in Marokko en zij werkt nu bij adviesburo Van der Bunt waar zij samen met haar Marokkaanse collega's Khalid Boutachekourt en Ila Kasem adviezen verstrekt aan de Nederlandse overheid.
De achtergrond informatie van Trouw is slechts dat Merel in 2007 veldonderzoek heeft gedaan naar de relatie van de Marokkaanse overheid met de Marokkanen in het buitenland. De krant zegt er niet bij in opdracht van wie dat onderzoek is verricht, en net zo min wat de uitkomst er van is. Toch kunnen we veilig aannemen dat deze deskundige in haar onderzoek het conflict rond de Westelijke Sahara volledig over het hoofd heeft gezien.
De status van West Sahara is wel belangrijk bij de integratie. Het is namelijk het belangrijkste politieke meningsverschil tussen Marokko en Nederland. Marokko beschouwd West Sahara als een provincie maar volgens Nederland is die claim niet rechtmatig. Marokko praat niet graag over deze kwestie en doet alsof er niets aan de hand is en Nederland durft er niet over te beginnen omdat men bang is voor reacties uit de Marokkaanse gemeenschap. Er zijn scholen in Nederland met Marokkaanse leerlingen waar de Marokkaanse politieke visie wordt onderwezen. Ondertussen wachten de Saharaanse vluchtelingen, die nu al meer dan dertig (!) jaar worden opgevangen in vluchtelingenkampen tot de Marokkanen zich terugtrekken. Zij moeten wachten omdat de publieke opinie onkundig is van hun lot. Marokko hoopt slechts dat de Saharanen verrekken en dat het probleem daarmee verdwijnt. Deze Marokkaanse politiek wordt gesteund door al die deskundigen die steeds weer het lot van de Saharanen over het hoofd zien, om onverklaarbare redenen. Uiteraard wordt Nederland geen gelukkiger land als er een Marokkaanse gemeenschap woont die wordt gevoed door zulk een hardvochtige politiek.

Overigens zijn de geruststellende woorden van deskundige Merel Baracs waarschijnlijk niet uit eigen initiatief naar dagblad Trouw opgestuurd. Het heeft er alle schijn van dat het stuk een poging is tot damage-control in de Nederlandse pers. Want het Marokkaanse propaganda-mechanisme is al jaren uitstekend geïntegreerd in Nederland.