Zware verliezen

In de vluchtelingenkampen van de Saharawi's in het zuiden van Algerije wordt getreurd. De staatsbegrafenis van Achmed Boukhari, de gerespecteerde onderhandelaar bij de Verenigde Naties, bracht duizenden op de been.
 Enkele dagen later kwam het vreselijke bericht dat een vliegtuig met honderden inzittenden op weg naar Tindouf is neergestort bij Algiers. Onder de 257 slachtoffers bevonden zich 30 Saharawi's die voor medische verzorging op reis waren. Ook twee medewerkers van het RASD ministerie van Buitenlandse zaken zouden bij de slachtoffers zijn.

In de Marokkaanse pers wordt er ook over bericht maar zonder het maken van onderscheid tussen leden van de politieke-militaire organisatie Polisario en leden van het Saharawi volk. Marokko heeft onlangs het Polisario bedreigd met oorlog. Deze ernstige dreigementen vanuit de Marokkaanse politiek kunnen moeilijk worden gecombineerd met medeleven met de slachtoffers, waaronder Saharawi kinderen, en de berichtgeving is daarom wat minder tactvol, wat dan weer wrevel opwekt in Algerije.

In Spanje verschijnen de onvermijdelijke verdenkingen van opzet die door de Marokkaanse oorlogstaal voor de hand liggen.   Het is dus in een zenuwachtige atmosfeer dat de regio moet afwachten tot het onderzoek naar de oorzaak van de ramp wordt afgerond en de conclusies worden vrijgegeven.

Uitspraak Europees Hof en ... Louise Fresco blijkt een rovend kroonlid

Vandaag, op de 42e verjaardag van de Saharaanse republiek, is een uitspraak gedaan door het Europees Hof van Justitie over de toepassing van Europees recht op West-Sahara. De visserijovereenkomst die door de EU is gesloten met Marokko is geldig verklaard maar alleen voor Marokko. En niet voor West-Sahara. Duh. Er is lange tijd gedaan alsof West-Sahara bij Marokko hoort maar dat was onterecht. Dat kan niet langer. De hele Europese verhouding met Marokko moet op de schop. 

De Marokkanen, althans de regering van het dictatoriale koninkrijk, zal zich met alle macht verzetten tegen andere verhoudingen en zij spelen daarbij zeer vals. Immigratie, drugshandel en terreur zijn de terreinen waarop Europa vraagt om Marokkaanse expertise en de samenwerking op die gebieden zal moeilijker worden. Maar er zijn natuurlijk ook Europeanen die verantwoordelijk zijn voor het toegeven aan de Marokkaanse brutaliteit.  Nederlandse medeplichtigen aan grondstoffenroof uit West-Sahara zijn te vinden in de visserij en in de fosfaat business, en de zand- en zouthandel.  

Die medeplichtigheid aan de Marokkaanse grondstoffenroof gaat heel geraffineerd. Een voorbeeld. 

Op 12 mei 2009 publiceerde NRC een lovend stuk van mevrouw Louise Fresco onder de titel "De stille kracht van Marokko". Het is een lofzang op de Marokkaanse fosfaat waarin West-Sahara helemaal niet wordt genoemd.  Dat valt op want Louise Fresco is hoogleraar, SER kroonlid en nog veel meer, dus dommigheid kan het niet zijn. Het weglaten van West-Sahara in een lovend verhaal over Marokkaans fosfaat duidt vrijwel altijd op corruptie. 

Bovendien heeft zij nogal cynisch reclame gemaakt voor de beruchte Albert Heijn tomaten uit Marokko "tomaten die we uit Marokko halen hebben als voordeel dat ze daar werkgelegenheid, en dus inkomen bieden, waardoor boeren ook weer kunnen investeren in hun land en geen roofbouw plegen."  Het gaat om de handel in tomaten waarvan inmiddels bekend is dat die vaak in werkelijkheid uit West-Sahara afkomstig zijn. 

Prof. Fresco is ook lid van het World Policy Center en daar is de informatie te vinden dat mevrouw sinds 2010 lid is van het wetenschappelijk advies comité van de OCP Group. OCP staat voor Office Chérifien des Phosphates en dat is het koninklijk Marokkaans fosfaatbedrijf. Dat is een boevenclub. OCP rooft stelselmatig de fosfaat uit West-Sahara. Vorige week is in Zuid-Afrika door het Gerechtshof een definitieve uitspraak gedaan over de lading van een roofschip dat vanuit Al Ajoen op weg was naar Nieuw-Zeeland met 55.000 ton hoogwaardig Saharaans fosfaat. Op de lading is  vorig jaar beslag gelegd door de Saharaanse republiek en dat beslag is natuurlijk toegewezen.
Het "koninklijke" OCP is dus in werkelijkheid een schurkachtig bedrijf dat handelt in van vluchtelingen gestolen waar, maar waar het om gaat is dat het daarbij steun krijgt van een Nederlands kroonlid van de SER.. 

It is the monarchy, you fool.

Arthur van Amerongen is een broodschrijver. Zijn verdienmodel bestaat uit stukjes vol opwindende humor die de rechts-conservatieve gristelijke mens een hart onder de riem moet steken in deze tijden vol gevaar. Zijn columns verschijnen in de Haagse Post en tegenwoordig in Opiniez en de Volkskrant. Hij maakt reclame via Twitter en daar heeft hij zo'n rechtse tot uiterst-rechtse groep volgers en rietwieters dat @donarturito doet denken aan de rattevanger van Hamelen.
Drs. A. van Amerongen heeft samen met een vooraanstaand Telegraaf-figuur het boek "Foute Jongens" gepubliceerd. Maar zijn hoofdwerk is een boek over Molenbeek waarin hij waarschuwt tegen het islamitische gevaar. Dat is zijn belangrijkste thema waarmee hij het zionistisch-christelijk publikum bedient. Hij doet dat in samenwerking met entertainers als Sylvane Simons die als tegenspeler fungeren.

Zijn laatste stukje voor Opiniez heeft de titel: "It's the islam, stupid". Het is een wat slordig betoog over de slechtheid van de islamitische godsdienst die de bron is van het huidige kwaad. Het is een afgezaagd refrein dat we na Pim Fortuijn al heel vaak hebben gehoord. De islam is het grote gevaar en van links mogen we dat niet zeggen. Van Amerongen laat de Belg van Rooij uitgebreid aan het woord en uit zijn bewondering voor Manuel Valls, een voormalig premier van Frankrijk, omdat die na de aanslag op Charlie Hebdo heeft gezegd dat Frankrijk in oorlog is met de islam.
Was dat een buitengewoon slimme opmerking van Valls?
Nee, helemaal niet. Het was een paniekerende kreet. Valls was te bang om zich politieker en meer precies uit te drukken.

Wat was het geval?
Marokko werd door Frankrijk gezien als een belangrijke bondgenoot op het gebied van terreurbestrijding en veiligheid. Maar Marokko had zich beledigd gevoeld door de aanklacht wegens marteling die was ingediend door een Saharaanse gevangene die is getrouwd met een Française. Bij een bezoek aan Frankrijk door veiligheidschef Hammouchi kreeg de Marokkaanse potentaat opeens bezoek van de politie. Of hij even wilde komen praten op het bureau. Halsoverkop verdween Hammouchi terug naar Marokko. Hoogst verontwaardigd werd het bondgenootschap tegen terreur opgezegd. De justitiële samenwerkingsovereenkomst inzake terreurbestrijding tussen Frankrijk en Marokko was niks meer waard.

En toen volgde de aanslag op Charlie Hebdo. In Marokko zei men toen uitdrukkelijk niet "je suis Charlie".  De boodschap was duidelijk. De Fransen lieten de aanklacht tegen de veiligheidschef vallen. Bovendien werd Hammouchi een Legion d’Or opgespeld door een nederige premier Valls. Daarna werd de justitiële samenwerking aangepast op Marokkaanse voorwaarden en weer opgestart. Of het hielp? Nee. In december besliste het Europees Hof dat de handelsovereenkomst tussen Marokko en de EU niet geldig was voor West-Sahara. De kwestie West-Sahara is onbespreekbaar in de Nederlandse pers dus geen mens weet dat. Maar in Marokko sloeg dat in als een zware bom. Daarna volgde nog eens het terreurjaar 2016 wat vooral een slecht jaar was voor Frankrijk en EU-hoofdstad Brussel met veel zware aanslagen. Het was een goed jaar voor Hammouchi die is gekozen tot man van het jaar 2016. Hij is door koning Mohamed VI nog eens bevorderd.

Behalve al die aanslagen gebeurden in 2016 nog meer vreemde zaken. In maart werd in Amsterdam een hoofd voor een Marokkaanse shisha-lounge neergelegd. Het was kennelijk een ouderwetse waarschuwing zoals heel vroeger ook wel eens hoofden op staken werden gespietst ter afschrikking van vijanden. Twee weken later komt koning Mohamed VI op bezoek in de stad. De daders van de moord zijn nog steeds niet gevonden.

De aandacht wordt ondertussen afgeleid door hysterie over de "oprukkende islam" waarbij geen onderscheid wordt gemaakt tussen de politieke islam van Mohamed VI en zijn kolonisatiepolitiek richting West-Sahara en Europa en de islam van zijn slachtoffers. Arthur van Amerongen is de bliksemafleider voor het Marokkaans koninghuis. En dat is duidelijk te zien op de foto die bij het stuk van Opiniez staat: van Amerongen schrijvend onder het wakend oog van Hassan II.
(Inmiddels is de foto bijgeknipt zodat van Hassan's staatsieportret alleen nog de rand is te zien; hier staat de foto op Twitter.)

hallo sufferdjes : VUURWERK !

Het Front Polisario heeft militaire manoeuvres gehouden in het bevrijde gebied omdat men op alles voorbereid wil zijn. Het Marokkaanse leger maakt immers steeds weer aanstalten om het bezette gebied uit te breiden. De extremistische dictator Mohamed VI heeft van de ontwikkeling van het bezette gebied, de Marokkaanse Sahara, het speerpunt van zijn programma gemaakt. Het moet  de economische hub, of draaischijf, voor de handel tussen Marokko en Afrika worden. Daarvoor is het nodig dat er een directe grenspost met Mauritanië moet worden geopend. Door de grensblokkade met Algerije en de eigen militaire muur door West-Sahara is er maar één nauwe doorgang van Marokko naar het grote  continent. En bij die smalle doorgang bij Gargarat lopen vervelende Polisario mannetjes voortdurend in de weg... 
Vorig jaar heeft het Polisario al moeten ingrijpen om te voorkomen dat asfalterende Marokkanen de Trans-Sahara snelweg door hun land konden verlengen tot de Mauritaanse grens want de VN missie die toeziet op het bestand was afwezig. Vorige maand begon het Polisario maar eens militaire oefeningen, deze keer met veel scherpe munitie, artillerie en raketten, en die gaven wel de indruk dat het menens is. Toen vervolgens Marokko de "Africa Eco Race" door West-Sahara dirigeerde schrok zelfs de VN.  In de MINURSO krantenknipsels overzichten is er veel over te lezen, zie het overzichtje van 6 januari en van 7 januari.

In Nederland weet men van niets. In onze mistige polders heerst het taboe op nieuws over West-Sahara nog krachtiger dan in Marokko zelf.
De belangen zijn kennelijk groot. De Nederlandse belangen in West-Sahara zitten vooral in de vis en ook in de fosfaat, zand en zout-transport, agrarische zaken en ook steeds meer in "groene" energie en toerisme. En ook in de sport want de Nederlandse deelname aan de "Afrika Eco Race" was significant.
De race is verder zonder ongelukken afgelopen. Geen media aandacht dus.


Op 10 januari publiceerde het Europees Hof een persbericht over het advies van raadsman Melchior Wathelet aan het Hof over de rechtszaak die al in 2016 door de Britse rechter was doorverwezen naar de EU over de illegale invoer van fout gelabelde producten uit West-Sahara naar Engeland. Het advies is om de visserijovereenkomst tussen de EU en Marokko over de rijke viswateren van West-Sahara ongeldig te verklaren. Over een paar maanden komt de uitspraak.

In het advies wordt verder gesteld dat het onomstotelijk vast staat dat West-Sahara wordt bezet door Marokko. De extremistische Mohamed VI wil dat niet horen. Toen secretaris-generaal Ban Ki-moon het woord bezetting in de mond nam volgde een hysterische reeks van incidenten tussen de VN en Marokko.
Die Marokkaanse hysterie is terecht. Het woord bezetting slaat namelijk de spijker op de domme kop.
Een ieder die wil beweren dat West-Sahara traditioneel altijd een Marokkaans gebied is geweest en nog is, staat nu nog duidelijker voor  lelijke aap. Erger nog : een profijtelijk business-model zinkt weg. Als legaal vast staat dat er sprake is van een bezetting, volgen daar verplichtingen uit voort.  Volgens Wathelet ontstaat hierdoor de verplichting van de Unie om de onwettige situatie, die is ontstaan door de schending van het recht op zelfbeschikking van het volk van West-Sahara, niet te ondersteunen, op welke wijze dan ook. Dus het faciliteren van handel tussen de EU en bezet West-Sahara is niet legaal.

De Nederlandse douane faciliteert de handel in geplunderde grondstoffen uit West-Sahara door bij de invoer van zaken uit West-Sahara genoegen te nemen met de herkomstvermelding "Marokko". Een duidelijk voorbeeld zagen we vorig jaar bij de invoer van strooizout. De Nederlandse douane is medeplichtig aan de bezetting. dat moet anders. Een Utrechts bedrijf als Green Giraffe is medeplichtig aan de bezetting. Dat kan zo niet. En al die Groningse scharrelaars met hun transportschepen die medeplichtig zijn aan de bezetting en de wreedheden die daar mee gepaard gaan: Hou er mee op!

In Marokko is men verbijsterd over het juridisch advies dat weer insloeg als een bom. De MINURSO kranteknipsels staan er vol mee, op 10 januari, 11 januari en 12 januari.

Het nieuws is groot en heeft de grote internationale media wel gehaald en de gespecialiseerde media zoals EJIL en de Belgische. Maar in Den Haag is het stil. Het nieuws daar is slechts dat het Vredespaleis waarschijnlijk moet worden gesloten. En dat het koud is in de Sahara.
Toegegeven: Het ministerie van Buitenlandse Zaken heeft wel een belangrijke update  uitgebracht met als kop:

Advies AG: ‘Visserijovereenkomst EU- Marokko in strijd met de verplichting om de mensenrechten en internationaal recht in extern optreden Unie te respecteren’. 

Maar de media hebben het te druk met andere zaken. Er is wel aandacht voor de Rif en de Hirak beweging. Daar zijn de belangen misschien minder groot.