Europeanen zijn er in allerlei vormen, soorten en maten. En die hebben dus ook verschillende verhoudingen met Marokko.
Zo zijn er de Engelsen. Die hebben kortgeleden het jubileum gevierd van de Marokkaans - Britse vriendschap die maar liefst 800 jaar oud zou zijn. Toe maar!
In 2004 werd de 400-ste verjaardag van de Marokkaans - Nederlandse diplomatieke betrekkingen op koninklijke wijze gevierd. Dat werd luister bijgezet met een pracht-tentoonstelling in de Nieuwe Kerk in Amsterdam. De tentoonstelling opende een maand na de moord op Theo van Gogh. De bezoeker kon een fraaie catalogus bekomen met daarin een landkaart van Marokko. Dat was tegen het zere been van de Marokkaanse koning want tussen Marokko en West-Sahara stond een stippellijn. Mohamed VI reageerde verbolgen en klaagde bij zijn Nederlandse collega over aantasting van zijn soevereiniteit. Er werd snel toegegeven aan de koninklijke eis en de kaart werd rap aangepast aan de wensen van de dictator. Daartegen werd alleen protest aangetekend door een klein groepje sympathisanten met het Saharaanse volk die een pamflet uitdeelden bij de Nieuwe Kerk en het Tropenmuseum. Zij werden door Marokkanen bedreigd maar dat haalde de krant niet.
In het Europees parlement werden vragen gesteld.
De hele rel werd door het royalistische blad de Groene Amsterdammer weggepoetst maar het SICA maakt nog wel melding van het diplomatiek incident.
In 2010 zou dan nog eens gevierd worden dat Nederland en Marokko 400 jaar economische betrekkingen onderhouden.
En hoe zit dat met die Engelsen? Hoe komen ze bij die 800 jaar?
Het geval wil dat de geschiedschrijver Paris een roddelverhaal heeft geschreven over Koning Jan van Engeland die problemen had met de Paus en daarom Muhammad Al Nassir om hulp zou hebben gesmeekt waarbij Jan zelfs zou hebben beloofd om Engeland in een moslimstaat te veranderen. Dat laatste detail laten de Engelsen uiteraard weg. Dat verhaal is de enige basis voor de datering.. maar het is een geschiedkundige aanpak die zeker en vast in de smaak valt bij de Marokkaanse diplomatie.
Afgelopen donderdag is er uitgebreid gesproken over de stokoude verhouding in het Grand Committee wegens een Question for Short Debate, van Lord Harrison. De Labour-Lord en de andere Lords, Ladies en Baronessen in het Committee lijken goede vrienden te zijn van Marokko en daarbij helpt het dat zij een buitengewoon gevoel voor humor hebben en zeer beleefd zijn. Overigens wordt Western Sahara wel besproken.
Fransen zijn ook beleefd. En in de Franse Senat zitten stokoude mensen, althans lieden met oude, verstokt koloniale gedachten. Dat blijkt uit dit rapport over een "rustige lente" die Marokko zou hebben beleefd. De kwestie Sahara occidental wordt niet alleen besproken maar de versie met plaatjes van het rapport bevat ook kaarten van Marokko waarop West-Sahara wordt afgebeeld als integraal onderdeel van het Koninkrijk Marokko.
(dit bericht heeft een update gehad op 16 juli)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten