De Marokkanisering van het liberalisme

Er zijn verkiezingen gehouden in Marokko en de uitslag  is bekend: de koning heeft gewonnen. De islamitische partijen zijn uit de mode en de figuranten van de RNI en PAM zijn naar voren geschoven. Dat zijn partijen die "liberale" genoemd worden. Liberaal dan zoals Rutte liberaal is:  pro-monarchie, winstbelust, geen respect voor internationaal recht. Het liberalisme in Marokko heeft niet zo'n lange geschiedenis. Een overzichtje. 

Hassan II had liberale partijen nodig om te infiltreren bij de Liberale Internationale. Die groep had namelijk het standpunt dat het internationaal recht bepalend moest zijn in de kwestie van West-Sahara en dat was ongunstig voor Hassan de wrede. De Mouvement Populaire (MP) en de Union Constitutionelle (UC) gingen zich liberaal noemen. Dat waren uiterst conservatieve en nationalistische en vooral loyale monarchisten, net als RNI en PAM, maar de ballotage van de Liberale Internationale is niet streng en in 2003, tijdens het Liberale congres dat in Senegal wordt gehouden, treden de twee Marokkaanse "liberale" partijen toe tot de organisatie.  Op dat congres wordt nog een resolutie over Afrika aangenomen waarin de wenselijkheid van een referendum in West-Sahara wordt uitgesproken:  

"Liberal International wants the conflict on Western Sahara to be solved in accordance with the UN Security Council plan on a referendum among the Western Saharan People, and strongly urges the parties involved to make a referendum possible." 

Maar dat zal gaan veranderen door toedoen van de twee Marokkaanse partijen en de onlangs overleden Hans van Baalen.   

Rond dezelfde tijd dat  de Nederlandse diplomaat van Walsum wordt benoemd tot speciaal gezant voor de Secretaris-Generaal van de Verenigde Naties voor West-Sahara, in 2006, wordt Hans van Baalen de leiding toevertrouwd van een "fact finding mission", als internationaal secretaris van de Liberale Internationale, om een rapport op te stellen over het conflict in West-Sahara. De liberale missie bezoekt Marokko, het bezette gebied en is te gast bij het (socialistische) Front Polisario in de vluchtelingenkampen. 

 Het rapport van de missie wordt aangeboden op het jaarlijkse congres van de Liberale Internationale die dat jaar zijn congres houdt in  Marrakesh, in Marokko, met de Union Constitutionnelle als gastheer. In het verslag van de missie is het Marokkaanse standpunt, dat West-Sahara autonomie moet krijgen onder Marokkaanse soevereiniteit, als aanbeveling overgenomen.  Van Baalen: "We must concentrate on the initiatives for regional autonomy, as promoted by King Mohamed VI."  Het congres in Marokko, waar ook meneer Dittrich namens D66 aanwezig is, neemt er de volgende resolutie aan: "Liberal International welcomed the initiatives on regional autonomy taken by Morocco, and called for a long term final settlement, based on a reconciliation of the principles international legality and a political reality." 

De positie van de LI ten aanzien van West-Sahara is daarmee zeer ten gunste van Marokko gedraaid. De Zweedse deelnemer aan de missie, Gunnar Nordmark van de Folkspartiet Liberalerna, tekent nog per brief protest aan tegen de eenzijdige conclusie maar dat heeft geen enkele invloed. 

Twee jaar later, in 2008, ontvangt van Baalen een hoge Marokkaanse onderscheiding. Hetzelfde jaar krijgt de Nederlandse wapenindustrie een order voor Sigma fregatten ter waarde van ruim 800 miljoen uit Marokko en hoewel voor een land dat betrokken is bij een gewapend conflict geen wapenexport vergunning mag worden afgegeven, gebeurt dat wel. Er is kennelijk koninklijke invloed. 

Op 20 april 2009 wordt Hans van Baalen benoemd tot voorzitter van de LI. In 2015 wordt Van Baalen de partijvoorzitter van de ALDE (Alliantie van Liberalen en Democraten voor Europa) in het Europees parlement. Hij geeft daarmee ook leiding aan de D66 parlementariërs in het EP.  

In december 2016 komt het Hof van Justitie van de Europese Unie met een uitspraak dat geen handels- of associatieovereenkomst tussen de EU en Marokko kan worden toegepast op West-Sahara, omdat Marokko geen soevereiniteit heeft over dat grondgebied. De enige wettige manier om een overeenkomst te sluiten met West-Sahara, zo oordeelt het Hof, is met toestemming van de bevolking van het grondgebied. 

In reactie op deze heldere uitspraak kiest men er niet voor om eenvoudigweg West-Sahara uit de overeenkomst met Marokko te schrappen, zoals eerder de (sociaal-democratische) Nederlandse minister Asscher deed met het sociale zekerheidsverdrag. Integendeel. 

Onder leiding van de Nederlandse ambtenaar Vincent Piket, en met steun van de regering Rutte, wordt een frauduleuze constructie uitgewerkt waarbij zogenaamde Sahrawi's toestemming geven voor de uitbreiding van het verdrag met West-Sahara. 

Om die schijn van toestemming te krijgen wordt nog weer eens een missie naar Marokko gestuurd, nu onder leiding van de Franse liberale mevrouw Lalonde, die lid is van ALDE onder van Baalen. De missie is formeel van het Internationale Handelscomité van het EU Parlement (INTA) en wordt gedomineerd door liberalen.  Zij bezoeken slechts Marokko en het bezette gebied. Het bevrijde gebied wordt gemeden. In het rapport komt te staan dat "Alle redelijke en haalbare maatregelen zijn genomen om te informeren naar de instemming van de betrokken bevolking."  Het is een flagrante leugen want de betrokken bevolking is voor een groot deel gevlucht naar Algerije en is buiten beschouwing gelaten.  Het Polisario protesteert tegen de gang van zaken en met hen vele solidariteitsorganisaties. Het Finse EU parlementslid Hautala die deelnam aan de missie distantieert zich van het rapport. De ALDE-groep weet met steun van de centrumrechtse EVP, de conservatieve ECR en enkele extreemrechtse fracties een debat over het schandaal en het gecorrumpeerde rapport te voorkomen. 

Dan wordt het speciale protocol aan het associatieverdrag toegevoegd en de zaak komt in stemming bij het EU parlement. Maar ondertussen is er een probleem ontstaan: de liberale mevrouw Lalonde moet haar functie neerleggen  nadat bekend is geworden dat zij een bijbaan heeft op een Marokkaans lobby-kantoor in Brussel.  Lalonde wordt als voorzitter van de INTA handelscommissie opgevolgd door onze D66 liberaal Marietje Schaake. Mevrouw Schaake weet het corrupte rapport door het parlement te loodsen met een rechtse meerderheid. En zo wordt de Europees - Marokkaanse plundering op papier dan  "legaal".  Het Front Polisario moet weer een nieuwe procedure beginnen en tot die tijd kunnen de Nederlandse reders hun monster-trawlers laten vissen. Tijdrekken is het favoriete Marokkaanse spel. 

D66 liberaal Sigrid Kaag verklaard als minister van Buitenlandse handel in 2018 "Het kabinet is van mening dat de Commissie en Europese Dienst voor Extern Optreden (EDEO) alle redelijke en haalbare stappen hebben ondernomen om de bevolking van de Westelijke Sahara adequaat te betrekken." Het is letterlijk de tekst van het corrupte Lalonde rapport. 

Na het aftreden van Hans van Baalen als voorzitter van de Liberale Internationale is de Marokkaanse Dr. Hakima el Haité gekozen tot voorzitter van de LI.  In 2019 vertrok Van Baalen uit het Europese Parlement en is daar opgevolgd door Malik Azmani. Met de enorme verkiezingsoverwinning van de liberale partijen in Marokko zien we dus een enorme opkomst van het Marokkaanse liberalisme. 

Het Front Polisario is overigens meteen een bezwaarprocedure bij het Europese Hof van Justitie begonnen tegen de corrupte gang van zaken. De uitspraak is op 29 september aanstaande om 11 uur.  Het is nog even afwachten hoe liberalen als Rutte, Kaag, Hakima el Haité en Akhannouch zich daartegen zullen opstellen.  

Toevoeging. Akhannouch is inmiddels benoemd tot premier. Veel Engelstalige Marokkanen zijn verontwaardigd dat deze biljonairpatser liberaal wordt genoemd. Zijn partij is in ieder geval geen lid van de LI. 

netwerkjournalist Peter R. de Vries neergeschoten

Nederland is zeer geschokt: netwerkjournalist Peter R. de Vries is neergeschoten. De Vries is zwaar gewond opgenomen in het ziekenhuis, twee verdachten zijn opgepakt. Het nieuws haalt alle media en tot in Spanje wordt het gemeld. Er wordt gesteld dat het een aanslag is op de journalistiek en zelfs op de rechtstaat. Dat is overdreven. Peter R. de Vries is bekend geworden als uitmuntende misdaadjournalist. Hij heeft goede connecties en zelfs vrienden binnen misdaadnetwerken. De Vries kan met die inside information goede verhalen maken over de misdaad. Omdat hij wordt vertrouwd binnen de netwerken kan de conclusie worden getrokken dat de Vries ook weet te zwijgen. 

Peter R. de Vries is een handelsmerk geworden voor mediaverslaggeving over misdaad. Hij is neergeschoten toen hij uit een televisie studio kwam. De televisie programmering werd voor het nieuws onderbroken. Het gaat om een vooraanstaande en invloedrijke figuur in de Nederlandse medianetwerken. 

 De gebeurtenis is hier van belang omdat de Vries betrokken is als juridisch adviseur in het proces tegen de Nederlands-Marokkaanse Taghi. Peter R. de Vries is compagnon van advocaat Kasem, die bekendheid kreeg door de beschuldiging dat hij informatie uit de Taghi zaak gelekt zou hebben. De Vries is woordvoerder van Nabil B., de Nederlands-Marokkaanse kroongetuige in de Marengo-zaak. De Vries verkeert aldus in Marokkaanse kringen. Dat is opmerkelijk en reden om bij stil te staan. 

 Nederland en Marokko hebben een hele intense verhouding. Gisteren, op de dag van de aanslag op de Vries, werd bekend gemaakt dat de Hoge Raad de veroordeling van de anti-Marokkaanse politicus Wilders in stand houdt. Wilders had zijn publiek gevraagd of zij "meer of minder Marokkanen" willen, en werd daarom wegens groeps-belediging veroordeeld. De Marokkaanse kwestie houdt de Nederlandse politiek in een houdgreep. De anti-Marokkanen partij van Wilders is een groot struikelblok bij een rappe kabinetsformatie. Tegenover Wilders staan pro-Marokko netwerken. Peter R. de Vries weet daar goed de weg in. 

Marokko zelf is echter bijna een onbespreekbaar onderwerp in de media-netwerken. Er is af en toe een plichtmatig verslagje van een correspondent als de boel daar uit de hand loopt. Dat Marokko het bestand in West-Sahara heeft verbroken werd plichtmatig en summier vermeld. Er is geen ruimte in de medianetwerken voor de stroom van informatie over de zware repressie tegen de Marokkaanse journalistiek, zelfs in het geval van journalist Omar Radi die wordt beschuldigd van spionage voor Nederland! Gisteren, op de dag van de aanslag op de Vries, werd het proces tegen Omar Radi voortgezet, vandaag is er uiteindelijk belangstelling bij de VPRO. 

 De aanslag op de Vries wordt voorgesteld als voortzetting van een golf van geweld vanuit de onderwereld, als een a-politiek crimineel gegeven gericht tegen "de journalistiek" en zelfs "de rechtstaat". Het woord "Marokko" wordt niet genoemd. Ook de Vries zelf, als een spin in het media-web genesteld, heeft nooit het verband duidelijk gemaakt tussen Marokkaanse en Nederlandse netwerken, en ook al de andere Nederlandse misdaadverslaggevers leggen dat verband niet. 

Het was Mohamed Rabbae die bij de commissie van Traa tijdens de IRT affaire verklaarde over de betrokkenheid van de Marokkaanse koning bij de hasj-handel. Van Traa kwam om bij een auto-ongeluk. 

Sindsdien is de band tussen Marokko en Nederland intenser geworden. Peter R. de Vries heeft sinds die tijd heel veel te maken gehad met drugs-netwerken en er veel over geschreven. Maar het verband met de Marokkaanse politiek, met de maffiastaat Marokko, heeft hij nooit gelegd. Dat is opmerkelijk. 

De band tussen het Nederlandse en Marokkaanse koningshuis is overigens stevig. Prins Jaime de Bourbon de Parme heeft juni 2014 een vruchtbaar bezoek gebracht aan het Marokkaans fosfaatbedrijf, dat fosfaat rooft uit West-Sahara, waarna er grof geld naar de Amsterdamse zuid-as stroomde. 

De koning van Nederland laat het volk weten dat de aanslag op de Vries een aanslag is op de journalistiek en dat hij geschokt is. Maar geen woord over de journalisten die in Marokko worden verkracht door zijn collega, of over diens invloed hier in Nederland. En zelfs Wilders is daarover stil. 

Briefje aan Geenstijl

De Telegraaf heeft enkele dagen geleden een nieuwe aanval ingezet op Sigrid Kaag, de leidsvrouwe van D66 en tegenwoordig naast minister van buitenlandse handel ook minister van buitenlandse zaken omdat Stef Blok iets anders is gaan doen. De aanval wordt gevoed door nieuwtjes die bekend zijn geworden na een beroep op de wet openbaarheid van bestuur. Een VPRO documentaire over Kaag is intensief begeleid door het ministerie van buitenlandse zaken. Kaag wordt zoals de Telegraaf gewoon is afgeschilderd als een onaangenaam mens en daar valt eigelijk wel iets voor te zeggen. Als minister van buitenlandse handel heeft Kaag in de Tweede Kamer verklaard geen enkele moeite te hebben met de aankoop door Rijkswaterstaat van strooizout uit West-Sahara. Dat is een bezet gebied waardoor die handel gelijkstaat aan plundering. Zij maakt daar Nederland medeplichtig aan. Hoogst onaangenaam! 

De leider van de anti-Marokkaanse partij, de geachte afgevaardigde Wilders, noemde Kaag een heks maar niet daarom. Vervolgens mocht Hassnae Bouzza, een vooraanstaand lid van de Marokkaanse lobby, in de NRC minister Kaag in bescherming nemen tegen de afschuwelijke heksenjacht waar zij slachtoffer van is geworden. De steun van de Marokkaanse lobby voor Kaag is opmerkelijk maar niet verrassend.  

D66 en de VVD hebben actief meegewerkt aan de aanpassing van het Europees handelsakkoord met Marokko zodat het kan worden toegepast op het bezette gebied in West-Sahara. Maar handel in producten uit bezet gebied waar geen toestemming voor is gegeven door de oorspronkelijke bevolking  is.. plundering. De enige vertegenwoordiging van die bevolking is het Polisario en die is niks gevraagd. Maar wat zegt de arrogante en inhalige heks ? 

 Het kabinet is echter van mening dat de instemming van Polisario niet doorslaggevend is.

Het bestand tussen Polisario en Marokko is mede hierdoor ten einde is gekomen. Er is weer oorlog in West-Sahara. Zien we dat terug in de reisadviezen van de heks van buitenlandse zaken? Nee. 

Het was kortom tijd om de redactie van Geenstijl een berichtje te sturen. 

Beste redactie,

Een paar tips voor het Kaag debat. 

Hassnae Bouazza die Kaag in de NRC mag steunen (heksenjacht) heeft meegewerkt aan de vijfdelige VPRO-serie 'Sahara' met Bram Vermeulen die GEEN aandacht heeft gegeven aan het conflict in West-Sahara. Een serie documentaires over de Sahara die de kwestie West-Sahara onbenoemd laat is een heel vreemd fenomeen. Alsof je een documentaire maakt over Europa in de 20e eeuw zonder de Berlijnse Muur te noemen.  Niger wordt wel genoemd, uiteraard. De VPRO heeft daarmee een politiek taboe bevestigd dat door Marokko is opgelegd.  

Kaag heeft geen probleem met de invoer van grondstoffen uit West-Sahara, zoals strooizout dat wordt aangekocht door Rijkswaterstaat. Toch is de invoer van grondstoffen uit conflictgebieden zonder toestemming van de oorspronkelijke bewoners volgens het internationaal recht niet juist en het woord ervoor is PLUNDER. Marokko hoort dat niet graag. Toch komt er in september een uitspraak van het Europees Hof van Justitie waarin de onrechtmatigheid waarschijnlijk weer zal worden bevestigd. 

https://curia.europa.eu/juris/liste.jsf?oqp=&for=&mat=or&jge=&td=%3BALL&jur=C%2CT%2CF&page=1&dates=&pcs=Oor&lg=&parties=polisario&pro=&nat=or&cit=none%252CC%252CCJ%252CR%252C2008E%252C%252C%252C%252C%252C%252C%252C%252C%252C%252Ctrue%252Cfalse%252Cfalse&language=en&avg=&cid=409603   

VANDAAG komt er schip in Rotterdam aan uit West-Sahara maar Kaag laat de lading niet controleren op herkomst. Op de ladingpapieren staat dat het afkomstig is uit "Marokko".  Dat is belastingfraude, en belazert de consument. 

Maar van Geenstijl is geen reactie ontvangen. 

Europese corrumpering

 

Op 5 juli 2019 hebben Tom Moerenhout en zes andere burgers een burgerinitiatief ingediend bij de Europese Commissie waarin wordt gevraagd om de regels van het internationaal recht na te leven bij de Europese handel met name in militair bezet gebied. 

Tom Moerenhout heeft expertise op het gebied van internationaal economisch recht. 

De groep Moerenhout gebruikt een nieuw speeltje van de Europese Commissie: het Europees Burger Initiatief. Europese burgers mogen een verzoek indienen om een handtekeningenactie te organiseren via de Europese Commissie.  De Commissie heeft daarvoor een centraal systeem om online steunbetuigingen te verzamelen, compleet met e-herkenning. 

 De Commissie is niet verplicht elk initiatief te registreren. Ze registreert alleen initiatieven die voldoen aan de criteria. Als het verzoek wordt toegelaten moeten een miljoen handtekeningen worden verzameld via de EC website. Als het zover is dan zal de EC het verzoek beoordelen. 

Het verzoek van de groep Moerenhout is door de EC afgewezen. De Commissie weigerde het voorstel voor een burgerinitiatief te registeren. Was getekend: Frans Timmermans, 4 september 2019. Daartegen is beroep ingesteld bij het Europees Hof. Het Hof heeft de klagers op 12 mei dit jaar gelijk gegeven. (Persbericht. Uitspraak. ) Al Jazeera bericht erover. En Courthousenews. 

De EC kan daartegen in beroep. Dat duurt dan weer een jaartje. Als de groep Moerenhout dat dan wint, dan kan men beginnen met de handtekeningen actie om naleving van het internationaal recht door de EU te verzoeken.  En tot die tijd... is de vraag of internationaal recht door de EU moet worden nageleefd bij handel in militair bezet gebied .. onder de rechter.  

Het dealtje van Trump en een lezing op 4 mei

Vertrekkend president van de USA, de heer D. Trump heeft per proclamatie de Marokkaanse claim op West-Sahara erkend. In ruil daarvoor heeft Marokko de relatie met Israël genormaliseerd. In deze deal zijn nog een aantal zaken betrokken, zoals de levering van drones en toezeggingen van grote investeringen in het bezette gebied. Wat voor Marokko wellicht ook heeft meegespeelt is de junk status rating van Marokko door Fitch en de invoering van een Amerikaanse straf invoerheffing van 23.46% op de Marokkaanse fosfaat. 

 En uiteraard zoekt Marokko extra steun nadat het door Frankrijk was opgestookt om de wapenstilstand te verbreken in de verwachting dat straffeloos te kunnen doen, maar dat zich nu ziet geconfronteerd met dagelijkse bombardementen op zijn stellingen door het Polisario. 

Om de zaak tastbaar te maken heeft de VS een virtueel consulaat in Dahkla geopend. Dat is een stad in West-Sahara. Marokko is verrukt, en de Geestelijk Leider heeft aan Trump zijn hoogste onderscheiding doen toekomen uit handen van zijne majesteitelijke zuster prinses-ambassadeur Lalla Joumala. De Amerikaanse Leider heeft daarop zijne majesteit behaagt met het allerhoogst, the greatest, presidentieël priklintje. 

 Het is verwarrend allemaal en niet in de laatste plaats voor die Marokkanen die dachten dat zij, met hun regering, onvoorwaardelijk solidair waren met de Palestijnen. Maar het zogenaamde vredesverdrag dat Trump's schoonschoon Kushner heeft gesloten tussen Marokko en Israel verkwanseld de Palestijnse belangen. De bijgeleverde wapens, en het goedkeuren van de bezetting van West-Sahara maakt dat niet helemaal goed. 

Absoluut niet solidair is Marokko ondertussen met Charlie Hebdo, zo werd nog eens onderstreept door de minister van Buitenlandse Zaken Otmani op Twitter eind oktober vorig jaar. 

1/3 Le #Maroc condamne vigoureusement la poursuite de la publication des caricatures outrageuses à l’Islam et au Prophète Sidna Mohammed, PSL.
Un communiqué du ministère des Affaires étrangères indique que le Maroc dénonce ces actes qui reflètent l’immaturité de leurs auteurs =

— سعد الدين العثماني EL OTMANI Saad dine (@Elotmanisaad) October 25, 2020

Een dergelijke veroordeling, vigoureusement, van de moordenaars van cartoonisten of geschiedenisleraren heeft de ministère des Affaires étrangères nog niet uit zijn smoel gekregen. 

Opmerkelijk is de waarschuwing aan de Marokkaanse diaspora  door de Marokkaanse veiligheidsdiensten dat beledigingen van ambtenaren in functie zullen worden vervolgd. El País bericht:  "De regering van Marokko zal Marokkaanse burgers die in het buitenland wonen vervolgen voor "het belasteren" van Marokkaanse overheidsfunctionarissen. De aanklacht tegen deze mensen - van wie de identiteit niet is onthuld - is opgesteld door drie veiligheids- en spionage-instellingen: de Algemene Directie Nationale Veiligheid (DGSN, politie), de Algemene Directie Territoriale Surveillance (DGST, spionage) en de Directie Algemene studies en documentatie (DGED, contraspionage)." 

Het is een duidelijke waarschuwing dat iedere Marokkaan in het buitenland op zijn woorden moet passen. 

Dat zou een probleem kunnen worden als er iemand van Marokkaanse afkomst een lezing gaat houden op 4 mei, de dag dat de slachtoffers van het fascisme worden herdacht. Een spreker die moeite heeft met het fascistische bewind in Marokko zou van de gelegenheid gebruik kunnen maken om melding te maken van de vele opgepakte journalisten en schrijvers in Marokko. Hij zou de illegale bezetting van West-Sahara onder de aandacht kunnen brengen, en de grove mishandeling van de Sahrawi bevolking in het bezette gebied. Hij zou de zaak van Monjib kunnen bespreken die wegens steun van Free Press Unlimited gevangen zit.  Hij zou daarmee licht ambtenaren van het Marokkaans regime kunnen beledigen en vervolging over zich kunnen afroepen. 

Maar de lezing op 4 mei wordt dit jaar gehouden door ene Abdelkader Benali, de schrijver die een anti-Polisario propaganda film heeft vertoond in de Amsterdamse bibliotheek; die reclamefilms maakt voor het toerisme in Marokko en een huis heeft in Tanger. Bij Joods.nl zijn bezwaren tegen Benali opgesomt wegens onprettige uitspraken over Joden. Het gevaar dat Benali kritiek levert op Marokko is klein en zijn 4 mei lezing zal waarschijnlijk een oefening worden in licht verteerbare algemeenheden in perfect Nederlandse volzinnen, een gouden ganzenveer waardig.