Marokko heeft nog even een zetel in de Veiligheidsraad. De zetel mag het islamitische koninkrijk gebruiken in de jaren 2012 en 2013.
In die twee jaar is de Arabische wereld veranderd. De door Marokko gehate Khadaffi is met steun van Islamistische terreurgroepen en de VN vermoord. Het door Marokko gehate Syrië is zwaar beschadigd maar is ontkomen aan een VN interventie. De Malinese overheid is bezweken onder de aanvallen van de terreurgroepen maar is gered door een VN interventie. Mali heeft, net als Libië en Syrië, diplomatieke betrekkingen met de republiek West-Sahara en dat is genoeg reden voor Marokko om ook daar voorstander te zijn van "regime change".
Het regime in Mali is inderdaad veranderd. Het is eerst vernietigd, in een vreemde samenwerking tussen coupplegers (Sanogo) en separatisten (MNLA), Islamisten, (Ansar Dine, AQIM) en smokkelaars (MUJAO). Het wordt opnieuw opgebouwd in een samenwerking van de VN, de Afrikaanse Unie, machtig buurland Algerije, en Frankrijk dat de militaire kracht levert samen met Tsjaad.
En Marokko? Dat wordt bij de militaire samenwerking buitenboord gehouden. Want de samenwerking met Algerije is toch belangrijker. Dat land moet de lange woestijngrenzen met Mali en Libië dichthouden. De Franse luchtmacht moet over Algerijns gebied. Algerije is een ernstige bondgenoot: terroristen hebben in Mali Algerijnse diplomaten gegijzeld en in Algerije zelf een aanslag gepleegd op een olieraffinaderij en hulpverleners ontvoerd uit een Saharaans kamp. In dat laatste geval wordt Marokko beschuldigd van betrokkenheid.
Marokko zoekt dus andere soort invloed. Koning Mohamed VI heeft de inhuldiging van de nieuwe regering bezocht met een indrukwekkende delegatie. En de Marokkaanse heiligman brengt geschenken mee zoals een hospitaal en.... honderden Marokkaanse imams. Om, zoals hij zegt, de Malinezen een tolerante Islam te onderwijzen.
Maar dat is niet alles. De Marokkaans-nationalistische partij Istiqlal heeft een samenwerkingsverband gesloten met een Malinese partij, RDA UM. Hoe fijn is dat? De leider van de Istiqlal die in Bamako op bezoek kwam is meneer Hamid Chabat die dit jaar uit de regering is gestapt. Dezelfde meneer Chabat die oproept tot het veroveren van de regio Tindouf in Algerije, wegens historische banden. Dat klonk wat raar (maar niet onbekend) en in Algerije heeft men rustig de schouders opgehaald over de Marokkaanse gek.
Een Marokkaanse aanval op die regio in het zuid-westen van Algerije zou kans hebben gehad als de ontwrichting van Algerije vanuit het oosten en zuiden, Libië en Mali, op gang was gekomen. Dan zou ook Ferhat Mehenni, de president van de Voorlopige Regering van Kabylië, in ballingschap in Frankrijk, die in het noorden een enclave in Algerije ter bevrijding in de aanbieding heeft, van pas zijn gekomen voor degenen die Algerije zouden willen destabiliseren of "democratiseren".
Maar de tijd voor Marokko in de Veiligheidsraad zit er bijna op. Dit scenario blijft voorlopig in de kast.
De strijd van Marokko tegen Al Qaida gaat door: de hoofdredacteur van Lakome Ali Anouzla is opgepakt omdat hij had geschreven over een Al Qaida filmpje. De strijd tegen kussende teenagers gaat door. De strijd tegen demonstranten in West-Sahara gaat ook door. De strijd tegen Algerije is bloedeloos en komt niet verder dan het terugroepen van een ambassadeur en het neerhalen van de Algerijnse vlag.
Maar in de strijd tegen illegalen heeft de Marokkaanse marine twee jongens uit de Spaanse stad Melilla doodgeschoten.
Misschien moet er toch nog eens worden nagedacht over de levering van die Nederlandse fregatten?
