Miljoenen Marokkanen demonstreren

Het Europees parlement heeft een resolutie aangenomen waarin de ontruiming van de Saharaanse camping Gdaim Izik wordt veroordeeld en Marokko reageert daarop met een demonstratie in Casablanca waaraan drie miljoen Marokkanen deel hebben genomen, volgens Marokkaanse bron. De miljoenen protesteerden tegen Spanje en eh, de Partido Popular .

Volgens de minister van Buitenlandse Zaken Fassi Fihri is Marokko in oorlog en zal een onderzoek door de VN naar het verloop van de gebeurtenissen de vijand in de kaart spelen. Nee, Marokko wil absoluut geen VN onderzoek. Er is inmiddels wel een rapport gepresenteerd door Human Rights Watch.
Marokko wil die organisatie niet voor het hoofd stoten. HRW is betrokken bij de zaak van de overgelopen politiechef Sidi Mouloud. Deze korpschef van de Saharaanse politie in de vluchtelingenkampen in zuid Algerije was overgelopen naar Marokko en wilde toen terug naar de kampen om daar de mensen op te roepen zich bij hem aan te sluiten. Maar hij werd opgepakt en vastgezet op beschuldiging van verraad en spionage. Na bemiddeling door HRW liet het Polisario de aanklacht vallen. Terug naar de vluchtelingenkampen mag Sidi Mouloud niet, want hij is geen vluchteling meer.

Aan overlopers is er kennelijk geen gebrek. Een andere overloper wordt, tegen de zin van het gastland, door Marokko tot ambassadeur benoemd in Spanje. Deze zomer waren er berichten dat ruim duizend Sharanen uit de vluchtelingenkampen in Algerije waren teruggekeerd naar de Westelijke Sahara, het bezette deel. De spijtoptanten zouden van Marokko een maandelijkse uitkering krijgen en huisvesting. Er wordt gezegd dat men dat alles niet heeft gekregen en de ontevredenheid daarover wordt genoemd als een oorzaak van de laatste protesten.

Hoe dat zit en wat er gebeurd in de Westelijke Sahara mogen wij niet weten, de media blokkade blijft in stand. De laatste toevoeging aan de lijst van uitgewezen journalisten is een Deen. Hij is zijn mobiele telefoon, harddisks en paspoort kwijtgeraakt.

Update: Ook de correspondent van El Mundo wordt het land uitgetrapt.

oorlog

Het is een vies woord waar niemand op zit te wachten. Toch. Oorlog. Helaas is het een mogelijkheid waar rekening mee moet worden gehouden. Het overwegen van de mogelijkheid is onvermijdelijk geworden omdat het alternatief wordt verkracht. Sinds 1991 is er een wapenstilstand op voorwaarden en die worden niet gerespecteerd. Na de gewelddadige ontruiming van het kamp Gdaim Izik en de rellen in El Ayun wordt gevreesd dat er een bloedbad heeft plaatsgevonden. Een onderzoek wordt geweigerd. Marokko houdt het gebied afgegrendeld voor parlementariërs, journalisten en zelfs artsen. Hoe veel moet er nog gebeuren voordat de wapenstilstand wordt opgezegd? De onderhandelingen in de USA tussen Marokko en het Front Polisario staan onder zeer grote druk. Ahmed Bukhari, de onderhandelaar voor het Front Polisario heeft in een helder en belangrijk vraaggesprek zijn positie uiteengezet. Het Front Polisario zelf staat onder grote druk omdat er een nieuwe generatie is opgegroeid die het wachten beu en het vertrouwen in de internationale gemeenschap aan het verliezen is. De onderhandelaar waarschuwt dat als het tot oorlog komt, het een totale oorlog wordt in de hele regio. Dat is al vaker gezegd.....

de mislukkende mislukkingenpolitiek

Wat is er gebeurd in het bezette gebied? Het verhaal wordt langzaam duidelijker én vreemder.

Het begon allemaal toen begin october een protestkamp werd opgezet bij Gdaim Izik, een tiental kilometers buiten de hoofdstad El Ayun - of El Aaiun in de Spaans/Arabische spelling oftewel Laayoune in de Marokkaans/Franse spelling. Ook bij de steden Dahkla, Smara en Boujdour werden Saharaanse protestkampen opgezet. Het was een verrassende ontwikkeling die werd geleid door mensen ter plaatse. Het kamp bij Gdaim Izik bij El Ayun werd heel populair. Misschien wel omdat de Saharawi's het prettig vinden om bij elkaar te zijn zonder Marokkaanse inmenging. Vergeleken met Saharanen zijn PVV-ers kleffe Marokkofielen.

Het opzetten van een protestkamp in de woestijn is praktisch gezien een grote uitdaging. Er moet voor voedsel en water worden gezorgd dat over grote afstanden moet worden aangevoerd. Tenten moeten opgezet enzovoorts. Het is heet en het is hard werken. Daarnaast had men te maken met de Marokkaanse autoriteiten. Er was een vorm van overleg tussen vertegenwoordigers van het protest en de Marokkaanse autoriteiten. Tot die dialoog bleek men warempel in staat. En de Marokkaanse autoriteiten toonden begrip voor de sociaal-economische eisen en klachten van de burgers over armoede en werkloosheid. Het was een ongekende ontwikkeling. Er was een dialoog gaande!

De kleinere kampen bij Dahkla, Boujdour en Smara werden na enige tijd min of meer geruisloos ontruimd. Maar bij de ontruiming van het grootste kamp bij El Ayun ging het helemaal mis en dat was te verwachten.

Want er was daar al iets misgegaan op een verschrikkelijke manier. De Marokkaanse autoriteiten hadden op een gegeven moment een blokkade van het kamp bevolen. Dus ook een blokkade van de toevoer van voedsel en water door middel van een soort roadblocks. Maar er is in de woestijn geen "road" en het ontwijken van obstakels hoort bij de manier waarop men in de woestijn moet rijden. En gehoorzaamheid aan Marokkaanse autoriteiten wordt niet hoog aangeslagen zeker niet als je voorraden naar je familie moet brengen. Dus het was te begrijpen dat een jonge chauffeur van een pick-up met spullen voor het kamp een bevel tot stoppen van de Marokkaanse troepen negeerde, een roadblock omzeilde en zijn weg vervolgde. De Marokkanen reageerden met mitrailleur vuur. Een jongen van veertien verloor het leven, zijn broer en een paar vrienden raakten zwaar gewond. De vader van de jongen die van niets wist en dagen radeloos op zoek was kreeg later te horen dat zijn zoon als verkeersslachtoffer reeds was begraven. Marokko probeerde vergeefs de zaak geheim te houden. Spaanse journalisten die het verhaal wilden onderzoeken werden het land uitgezet. Het waren vergeefse pogingen. De Saharaanse republiek nam een dag van nationale rouw in acht. De grote nieuwszenders brachten het nieuws. In Nederland werd de regering opgeroepen het geweld te veroordelen. De oproep werd door een griffier van de tweede kamer bestempeld als voor kennisgeving aangenomen en afgedaan.

Ondertussen werden in New York de voorbereidingen getroffen voor de hervatting van het vredesoverleg tussen de diplomaten van de Saharaanse republiek en het Marokkaanse koninkrijk. Het protest in het -inmiddels enorme grote- kamp dreigde een belangrijk onderwerp te worden. Het neerschieten van de jongen was niet alleen onmenselijk maar ook een grove schending van het bestand. Als nu de VN-vredesmissie het kamp onder zijn hoede zou nemen, zou daar net als de vluchtelingenkampen in Algerije, een autonome Saharaanse enclave kunnen ontstaan, onder Saharaans gezag maar binnen het bezette gebied. Het was een mogelijkheid die de Marokkaanse onderhandelaars niet graag op tafel zouden willen zien.

Men had lang gewacht maar uiteindelijk werd door Marokko besloten tot de ontruiming. De start van de vredesbesprekingen in een keurig hotel in New York waren waarschijnlijk de directe aanleiding voor het bevel tot optreden tegen het uitgeputte woestijnkamp. Daar was de spanning al groot door de blokkade en de schietpartij. De elkaar steeds sneller opvolgende berichten over de naderende ontruiming in de woestijn zal bij de mensen hebben geleid tot verdeelde meningen, splitsingen en verschillende keuzes, waaruit een groep ontstond die is gebleven met het doel koste wat kost de enorm opgelopen frustraties grondig af te reageren op de vijand.

De Marokkaanse bevelhebbers schijnen min of meer ongewapende troepen op het kamp af te hebben gestuurd. Misschien was dat eerder, in de geruisloos ontruimde kampen bij Bujdour en Smara, een goede strategie gebleken. Het was een vergissing. De Marokkaanse televisie heeft beelden getoond van de ontruiming waarop soldaten zijn te zien die met messen zijn afgemaakt, en waarop een aantal razende Saharanen zich afreageren. En de ontruiming zorgde slechts voor een verplaatsing van de problemen. Ook in de hoofdstad El Ayun ging de vlam in de pan. Het is een schok voor het Marokkaanse publiek.

De andere kant van het verhaal is mogelijk nog schokkender. Het Marokkaanse optreden heeft zelfs Spaanse slachtoffers gekost.

Een groep Amerikaanse Christenen die al jaren ontwikkelingshulp geven in de Saharaanse vluchtelingenkampen in Algerije melden ook de grote spanningen die zijn ontstaan. De vluchtelingen in het veilige Algerije krijgen telefoontjes uit het bezette gebied met angstige en getraumatiseerde verhalen over de terreur die de naasten ondervinden. Het zijn verhalen over rottende lijken in de straat die niet kunnen worden begraven; over een groeiend aantal rondzwervende kleuters die niet weten waar ze heen moeten. Er is een demonstratie geweest tegen de politiek van de Saharaanse regering in ballingschap en voor de hervatting van de gewapende strijd.

En de Verenigde Naties hebben een kostbare "vredesmissie" in het gebied... Het referendum dat deze missie zou organiseren heeft men laten mislukken. Het beleid is, dat alles wat met de Saharaanse republiek te maken heeft, moet mislukken. Omdat men geen Saharaanse republiek wenst.
Toch bestaat die republiek.

MINURSO? MINURSO !!

De Westelijke Sahara is verdeeld. Het gebied staat bij de Verenigde Naties bekend als een nog niet zelfbesturend gebied. Marokko heeft een groot deel bezet en beschermd dat gebied met een enorme verdedigingslinie tegen het leger van de Saharaanse republiek. De oorspronkelijke bevolking is voor een groot deel verjaagd naar Algerije waar zij leven in vluchtelingenkampen. Daar is ook de regering van de republiek gevestigd uit angst voor de Marokkaanse luchtmacht die vele bombardementen op Saharanen heeft uitgevoerd.
In de oorlog tussen Marokko en de Sahrawi's is in 1991 een wapenstilstand bereikt door bemiddeling van de Verenigde Naties. Er is afgesproken dat er een referendum zal worden georganiseerd over de toekomst van het gebied. Er is een vredesmissie door de VN ingesteld die moet toezien op de wapenstilstand en op het organiseren van het referendum en die heet: MINURSO.

De toestand in het door Marokko bezette deel van de Westelijke Sahara is uiterst zorgelijk. De oorspronkelijk bevolking is een achtergestelde minderheid in eigen land geworden. De Marokkaanse kolonisten krijgen de betere posities. Na de ontruiming van het protestkamp zijn ongeregelheden uitgebroken waarbij de Saharaanse minderheid flink te lijden heeft. Maar er is veel onduidelijkheid over de toestand. Marokko heeft de meeste wijken afgegrendeld en de Saharanen kunnen niet zomaar de straat op. Journalisten komen het gebied niet in. Toch is duidelijk dat er veel geweld is gebruikt. Er zijn veel doden. Er zijn dode Marokkaanse soldaten. Er zijn dode Saharaanse burgers. Hoezo bestand? Hoezo VN toezicht op de wapenstilstand?

Soms komen er berichten binnen uit onverwachte hoek. Zo zit er een Spaans Mexicaans stel ondergedoken in het gebied dat zich op Youtube heeft gemeld. De jurist Carlos Ruiz Miguel durft het woord genocide te gebruiken. Hij is niet de enige.

Het Duitse parlementslid dat zich op de hoogte wilde stellen is op onbeschofte manier het land uitgezet.

Er was een grote demonstratie in Madrid. Maar ook in de vluchtelingenkampen in het veilige Algerije wordt gedemonstreerd. Tegen de Saharaanse regering die onder druk wordt gezet om de wapens weer op te nemen.

Marokko heeft welbewust gehandeld. Volgens Aminatou Haidar is de ontruiming een poging om de vredesonderhandelingen te saboteren.

Het Polisario eist een onafhankelijk onderzoek naar de gang van zaken door de VN. Als de vredesmissie van de VN, MINURSO, daar ook niet voor wordt ingezet kan die dure missie maar beter verdwijnen. De missie heeft de gebeurtenissen niet kunnen voorkomen en is onzichtbaar. Men zit kennelijk ergens te kaarten in een kazerne. Die club kan dus beter of stevig optreden of helemaal weg.


Er zijn internet petities en hier is een verbeterde lijst:
Sahararights.net
Petitions 24
Manu Chao
Jesigne.fr

gebrek aan informatie en verkeerde informatie

De Marokkaanse regering heeft de Westelijke Sahara afgesloten voor bezoekers die haar niet welgevallig zijn. Vooral Spaanse parlementsleden en Spaanse journalisten worden getroffen door de blokkade. Televisiestation Al Jazeera was al weken geleden het land -weer - uitgezet. Saharanen die bellen met familieleden in El Ayun krijgen Marokkaanse kolonisten aan de lijn. Er worden ook foto's verspreid die niet uit het gebied komen. De foto van de twee baby'tjes met hoofdwonden die bij in het vorige bericht stond blijkt in Gaza te zijn genomen. Met schaamrood op de kaken heb ik het snel verwijderd zodra ik dat vernam. Er circuleert ook een gruwelijke foto van een kamer met vier dode en bebloedde lichamen, maar ook die foto hoort niet bij de gebeurtenissen en plaats en is al een jaar oud.
De toestand is chaotisch en grimmig. Er gaan geruchten over vrachtwagens met in de laadbak met lakens bedekte bulten, over kuilen en massagraven. Een constante factor zijn de voortdurende berichten uit El Ayun dat Marokkaanse kolonisten Saharanen aanvallen en hun huizen plunderen, zonder dat ze daarbij een strobreed in de weg worden gelegd door de Marokkaanse autoriteiten. Huisraad wordt meegenomen, telefoons worden afgepakt. Er is grote onduidelijkheid over de aantallen slachtoffers. Het Saharaans persburo heeft het over dozijnen doden, 4500 gewonden en en tweeduizend vermisten.
In Parijs is er een demonstratie geweest. Zaterdag komt er een demo in Londen. De Spaanse regering is verontrust. Bij de Veiligheidsraad wordt het op de agenda gezet.
In Nederland heeft kamerlid van Bommel gevraagd of de minister de Kamer kan inlichten over de gebeurtenissen.

is er een genocide gaande ....?

-- foto weggehaald --

Uiteindelijk ebt in de Nederlandse media de aandacht voor de Marokkaanse aanval op het tentenkamp Gdaim Izik weer weg. Maar dat is niet terecht. In de Marokkaanse versie van de gebeurtenissen is er slechts sprake geweest van een optreden tegen wat bandieten die oude mensen en kinderen gegijzeld hielden in een tentenkamp. Zelfs in Nederland was ondanks de mediablokkade duidelijk dat dat een grove vertekening van de werkelijkheid is.

De Marokkaanse voorlichting spreekt alleen over gedode Marokkaanse politieagenten, terwijl er geen burgerslachtoffers zouden zijn gevallen. Er was wel een Saharaan die een dodelijk auto-ongeluk zou hebben gehad.
De keiharde leugens zijn op zichzelf al zeer verontrustend.

Het meest verontrustende is dat de aanval van het Marokkaanse leger nog steeds gaande is volgens de verslagen van Saharaanse activisten. Het leger en de geheime dienst overvallen huizen en arresteren activisten, en er zijn berichten die spreken over grote verliezen aan mensenlevens, maar er is geen manier om die meldingen te onderzoeken omdat niemand de straat op kan...

Er zijn geen internationale media om verslag te doen, en de paar video-verslagen die naar buiten zijn gekomen zijn van activisten met niet-professionele camera's, maar die slagen er wel in om aan te geven hoe ernstig de situatie is.

De VN-missie ter plekke doet niets, althans openlijk, en geen enkel land heeft tot nu toe de Marokkaanse misdaden tegen de menselijkheid veroordeeld.

Vooral Spaanse journalisten, maar ook de Amerikaanse journalist John Thorne, zijn het slachtoffer van de politie intimidatie. Spaanse journalisten krijgen geen toestemming om het grondgebied te betreden. Spaanse parlementariërs zijn het land uitgezet.

Marokko heeft al eerder een poging gedaan om van de Saharanen in tentenkampen af te komen. Dat was na de Groene Mars toen de mensen naar het oosten vluchtten, de woestijn in. Ook toen hadden ze niet veel meer dan tenten om in te schuilen en die werden door de Marokkaanse luchtmacht gebombardeerd met napalm en fosforbommen. De Spaanse onderzoeksrechter Garzon was van plan dat te gaan onderzoeken maar kreeg toen grote problemen.

Amnesty International roept op tot een onafhankelijk onderzoek. In België wordt gevraagd om onderzoek. En ook in de USA. Mexico heeft aangedrongen op een bespreking van het geweld in de Veiligheidsraad.

berichtgeving in Nederland

De stand van zaken is volgens een verklaring van de Saharaanse regering dat er 11 doden zijn te betreuren, 723 gewonden zijn gevallen en dat er 159 mensen vermist worden. In de Nederlandse media is er wel wat aandacht. De Telegraaf heeft een stuk, de Spits, ook de NOS heeft een stuk, RTL heeft een stukje, en ook de zuiderburen maken melding van de tragische gebeurtenissen. Ravagedigitaal pakt het goed aan. Bij Indymedia verschijnt onregelmatig nieuws. Op Radio 1 heeft Nicolien Zuidgeest (schrijfster van het boek "de laatste kolonie van Afrika") de achtergronden uitgelegd.
De berichtgeving in het buitenland is moeilijk bij te benen. Alex Thurston heeft een stuk op het Sahelblog en Kal Alle heeft een uitgebreid stuk geschreven bij The Moor Next Door.

Het laatste nieuws voor Spaanstaligen : staat hier.

El Ayun brandt

Kamp ontruimt nog meer doden en gewonden

Het protestkamp buiten El Ayun is vanochtend door het Marokkaanse leger aangevallen. Er wordt gesproken over acht tot tien doden en honderden gewonden aan Saharaanse kant. De Marokkaanse regering heeft volgens de BBC verklaard dat er twee doden zijn gevallen, een politieagent en een brandweerman die beide zijn doodgestoken. Dat is nieuw en nog niet eerder gebeurd.
Hieronder foto's van de onlusten die zijn uitgebroken in de stad, de dode politieagent en de aan zijn verwondingen inmiddels overleden Saharaan Babi Mahmoud Gargar.

de vrijheden geboden door ons land

Zijne majesteit de Koning en de souvereine heerser van Marokko, de heer Mohammed de Zesde, de leider der gelovigen zelf dus heeft weer een mooie toespraak gehouden voor zijn aanhang. Het was ter gelegenheid van de 35e verjaardag van de Groene Mars, de invasie van de Westelijke Sahara door fanatieke en minder fanatieke volgelingen van de grote Islamitische führer, die toen zijn vader was. .

Meneer Mohammed daagt in zijn koninklijke rede de internationale gemeenschap uit nu eens duidelijk te zeggen wie er verantwoordelijk is voor de puinhoop die de "vredesonderhandelingen" voor de Westelijke Sahara zijn. Hij zelf kan dat uiteraard niet zijn, want hij heeft al lang geleden een prachtig autonomievoorstel gedaan dat niet kan worden geweigerd.

Hij klaagt over de omstandigheden waarin "onze zonen en dochters" verkeren in de vluchtelingenkampen. Ja, meneer de Koning spreekt over dezelfde mensen die juist zijn gevlucht voor Marokko. Hij spreekt over de slachtoffers van Marokkaanse oorlogsmisdaden.. hij praat over mensen in armoedige vluchtelingenkampen die nog nooit een cent van de royale multi-biljardair hebben ontvangen. De onnavolgbare maar majestueuze redenaar belooft op grootse wijze dat geen moeite teveel zal zijn om de vluchtelingen hun vrijheid terug te geven. En hij veroordeelt het schaamteloze misbruik van de vrijheden die zijn land biedt..

De man heeft kortom weer een verward verhaal afgestoken, en er is ook niet anders te verwachten van een bestuurder die in middeleeuwse stijl heerst en simpelweg zijn territorium wil vergroten, omdat heersers dat nu eenmaal doen. Zijn werkelijkheid is wet. Zijn wrede waan heerst in Marokko en ver daarbuiten.

Liegende Marokkaanse leugenaars

De Saharaanse protest-kampementen worden door Marokko tegengewerkt. Soms worden de mensen verhinderd de stad te verlaten. Soms worden de kampen opgebroken. De grote bestaande kampen worden omsingeld en de bevoorrading wordt gehinderd, al is dat zwak uitgedrukt. Er is met een machinegeweer gericht geschoten op de passagiers die op een pickup zaten. Er zijn gewonden en een dode. Een groep Spaanse journalisten die het incident wil onderzoeken krijgt geen toegang tot het gebied. Het tv station Al Jazeera wordt het land uit getrapt.

Marokko begint dan een media offensief. Ze beginnen met een beproefd concept. Omdat het Westen Marokko nodig heeft voor de bestrijding van Al Qaida, komen ze met een bericht dat er twee Al Qaida cellen zijn opgerold. Wat een opluchting! De ene cel had banden met Jemen en de andere met... de Westelijke Sahara. Wanneer de cellen zijn opgerold en waar wordt niet verteld. De bron is het ministerie van binnenlandse zaken van het leugenland. Het Al Qaida-leugentje verschijnt ook in de sukkelige Nederlandse media die de gebeurtenissen in de Westelijke Sahara links laten liggen.
Maar het is toch een wat versleten trucje. Dan komen de Marokkanen met het volgende verhaal. In Melilla, dat Marokko beschouwd als "nog niet terugggeven Marokkaans gebied" zou een Moslim jongetje dat protesteerde tegen achterstelling en discriminatie zijn doodgeschoten door de Spaanse onderdrukkers. De bron van het bericht is wat vaag en wel erg Marokkaans.