Fake news

Transavia biedt vluchten aan naar de stad Dahkla. Die stad ligt in het door Marokko bezette deel van West-Sahara. In 2016 heeft het Europees Gerechtshof in een uitspraak duidelijk gemaakt dat West-Sahara niet als Marokkaans gebied kan worden beschouwd. 

Transavia heeft een paar maanden geleden een vliegverbinding naar het bezette gebied geopend. In de advertenties voor de hele goedkope tickets wordt de bestemming aangeprezen als een prachtige stad aan de "zuidkust van Marokko". Dat is een leugen en dit bedrog van de consument kan nare gevolgen hebben. 

De Nederlandse regering erkent de Marokkaanse soevereiniteit in West-Sahara niet. Daarom is consulaire bijstand aan reizigers in moeilijkheden in het bezette gebied problematisch.  Je kan als simpele toerist wel naar het bezette gebied maar als je teveel interesse toont voor de oorspronkelijke bevolking kan je snel in moeilijkheden komen. Toch kan de Nederlandse ambassade dan maar beperkt hulp bieden. Je zou daarom verwachten dat de misleidende informatie van Transavia een puntje van zorg is in deze tijd van fake-nieuws. Vandaar dat het Vankaas-blogteam heeft besloten deze zaak aan te kaarten bij het bevoegde gezag. Zie hieronder het resultaat. Na wekenlange deliberaties heeft het de helpdesk van Binnenlandse zaken behaagd een antwoord te sturen.  Leest u even mee? Het vergt niet veel van uw tijd. 

Correspondenten in Marokko

Nederlandse correspondenten in Marokko hebben de lezer die meer wilde weten over de Westelijke Sahara in de loop der jaren vooral teleurgesteld. Voor Marokko bestaat er niet zoiets als West-Sahara, men mag alleen spreken over de eigen zuidelijke provincies, ook al is dat niet te rijmen met de harde  werkelijkheid. De extremistische houding van Marokko in het conflict met de Saharawi's leidt tot zware censuur en een voortdurende stroom van propaganda en fake-nieuws. De Marokkaanse leugens sijpelen door naar Nederland via de Marokkaanse agenten die hier werken en via de Nederlandse correspondenten in Marokko. Er zijn hier overigens opvallend veel correspondenten voor Marokko en vrijwel geen voor Algerije, Mauritanië of West-Sahara. Een overzichtje.

Greta Riemersma voor de Volkskrant en Kees Beekman voor de Groene Amsterdammer assimileerden in het Cherifisch koninkrijk, inclusief het taboe op de Westelijke Sahara, en deden daarvan lang geleden verslag. Andere namen die uit de oude doos opborrelen zijn Julie van Traa voor de Trouw en Jannie Schipper voor de Metro. Steven Adolf van de NRC was een helder voorbeeld die, vanuit Madrid en gesteund door de rest van de NRC-buitenlandredactie, alleen heel sporadisch iets wilde melden over het Polisario of West-Sahara. Adolf pleziert Mohamed VI. Hij hield een pleidooi voor het Marokkaanse autonomie-streven in West-Sahara tijdens een discussie bij een Movies that Matter festival. Dit jaar is Steven Adolf zijn Marokkaanse vrienden te hulp geschoten met een flink stuk in de Groene met duiding van de opstand in de Rif.

Er is nu een nieuwe generatie. De dappere Willemijn de Koning valt op maar niet door verslaggeving over West-Sahara. Een andere naam is Thijs Roes, een drugsexpert van de Correspondent. Helaas is Rik Goverde alweer enige tijd geleden Marokko uitgetrapt, die moet dus iets goed gedaan hebben, hoewel hij bewust en angstvallig heeft gezwegen over West-Sahara. Gerbert van der Aa doet dat niet maar die reist meestal ergens anders in Afrika en kan moeilijk uitgezet worden.

De koningin van het Noord-Afrikaans correspondentschap is NOS correspondente Sjoukje Rietbroek, zij is inmiddels getrouwd met een leuke Marokkaan en woont vredig en volstrekt Polisario-loos in haar oosters paradijs. Een typerende bijdrage van haar was dit: In Marokko wordt heel anders over hetzelfde nieuws bericht. 

Na vele maanden van geweldloze en vreedzame demonstraties tegen het Marokkaans terreurbewind vond de Volkskrantredactie het dit jaar tijd om aandacht te richten op de Rif omdat men door kreeg dat daar iets schijnt iets te broeien. 

Sterverslaggever Nadia Errazoli werd samen met columnist Hassan Bahara op pad gestuurd om correspondent Maartje Bakker bij te staan. 

Het heeft de redactie wat aardige artikelen opgeleverd in de komkommertijd. 

De NRC hield het bij Koen Greven. 

De Marokkaanse gemeenschap in Nederland had die kranten niet nodig. Via telefoon, sms, twitter, youtube en alle andere mogelijke manieren bruist het al tijden in de gemeenschap die onder zware druk toch een krachtige en weerbare indruk maakt en een drijvende kracht is in het geweldloze verzet tegen het terreurbewind van Mohamed VI. 

Het Nederlandse publiek zit ondertussen met een informatie achterstand als het gaat om West-Sahara en Marokko. Maar dat is niet alles. De kwestie West-Sahara is cruciaal voor de verhouding tussen Spanje en Marokko. Over die verhouding horen we daarom weinig. De correspondenten kunnen ons dus ook moeilijk achtergrond informatie verschaffen over een terreuraanslag van Marokkanen in Spanje. Want die hebben ze niet... 

De koning van Marokko ontwerpt met zijn collega van Saoedi-Arabië, die zich in Marokko schuil houdt, strategieën om hun groot Islamitisch rijk te verdedigen tegen de gevaren die dreigen door het verzet in West-Sahara en de Rif. Zouden deze terreurbazen betrokken zijn bij de aanslagen in Spanje? Het is een vraag die, zonder achtergrondinformatie over de verhouding tussen Spanje en de koning van Maghrib, niet begrepen wordt. 

Regering of Boevenbende ?

Vanmiddag is er een demonstratie van Riffijnen en andere Noord-Afrikanen tegen de politiek van vernedering, verwaarlozing en uitbuiting door de regering van Marokko. Het is een aflevering in een serie demonstraties in Europa ter ondersteuning van de voortdurende demonstraties in de Rif en Marokko.  De campagne ter verbetering van de samenleving heeft als titel Hirak. Een vraag die aan de autoriteiten wordt gericht is : zijn jullie een regering of een boevenbende?

Die vraag is de kern en het antwoord moet komen van een onafhankelijke rechter. Is de Marokkaanse regering, of zijn leden daarvan, wel eens in aanraking geweest met de rechter?  Twee punten.

* Er is al een eens poging geweest om de veiligheidschef van Marokko, Hammouchi, voor de Franse rechter te brengen wegens marteling. Dat is niet gelukt. Integendeel.
Marokko heeft na die poging de justitiële samenwerkingsovereenkomst inzake terreurbestrijding met Frankrijk opgezegd omdat  men zich beledigd voelde door de aanklacht tegen het hoofd van de Marokkaanse veiligheidsdienst. De belangrijke bondgenoot van Frankrijk op het gebied van terreurbestrijding en veiligheid was opeens weg, vertrokken. En toen volgde de aanslag op Charlie Hebdo. In Marokko zei men toen niet "je suis Charlie".  De boodschap was duidelijk.  De Fransen lieten de aanklacht tegen de veiligheidschef vallen. Bovendien werd Hammouchi een Legion d’Or opgespeld door een nederige premier Valls. Daarna werd de justitiële samenwerking aangepast aan Marokkaanse voorwaarden  en weer opgestart. Of het hielp? Daarna volgde nog eens het terreurjaar 2016. Het was een slecht jaar voor Frankrijk en België met nog meer aanslagen. Het was een goed jaar voor Hammouchi die is gekozen tot man van het jaar 2016.  
Deze week was Hammouchi aanwezig bij het bezoek van de Franse president Macron aan Mohamed VI. Voor de rechter komt Hammouchi niet, maar al de journalisten en demonstranten die hij laat oppakken, komen dat wel.

* In Zuid -Afrika heeft de rechter een scheepslading fosfaat in beslag genomen op verzoek van het Polisario. Eindelijk, na tientallen jaren van egoïstisch plunderen door de Marokkaanse elite, is er nu uitzicht op een deel van de opbrengst voor de Saharawi vluchtelingen. De Saharanen hebben een interessante verklaring uitgebracht waarin zij stellen: 

"If the Saharawi people aspire to be a responsible member of the international community, then they have a role to play in improving the legal framework for the decolonization of Western Sahara.” 

Zo hoort het, en dat geldt ook voor Marokkanen. Als het Marokkaanse volk een verantwoordelijk deel wil zijn van de internationale gemeenschap zal men zijn taak bij het verbeteren van de internationale rechtsorde ernstig moeten nemen.  De vraag of Marokko een regering heeft of een boevenbende, kan niet worden beantwoord door majesteit Mohamed VI in privé-gesprekken met  president Macron en een verdachte veiligheidschef.